Page 297 - Gramatyka francuska Grevisse wersja pełna bez hasła mcourser
P. 297

B. Zasady dzielenia wyrazów



                        Nowy  akapit  stosuje  się  wówczas,  gdy  przechodzi  się  od  jednej  grupy  zdań  wyra-
                        żających jakąś myśl do drugiej:
                                   Quelques-uns ont repris du canard à l’orange. La conversation, de plus en plus facile,
                                augmente à chaque minute un peu davantage encore l’éloignement de la nuit.
                                   Dans l’éclatante lumière des lustres, Anne Desbaresdes se tait et sourit toujours.
                                   L’homme s’est décidé à repartir vers la fin de la ville, loin de ce parc. À mesure qu’il
                                s’en éloigne, l’odeur des magnolias diminue, faisant place à celle de la mer.
                                   Anne Desbaresdes prendra un peu de glace au moka afin qu’on la laisse en paix.
                                (M. Duras)

                  509  Ukośnik  (barre  oblique)  został  wprowadzony  w  XX  wieku,  aby  zastąpić  spójnik
                        współrzędności, w szczególności w wyrażeniach eliptycznych:
                                La portée sociologique du concept Langue / Parole est évidente. (R. Barthes)



                  510  B.   ZASADY DZIELENIA WYRAZÓW

                             LES RÈGLES DE COUPURE DES MOTS

                        W  tekście  zachodzi  niekiedy  konieczność  dzielenia  wyrazów,  na  przykład  podczas
                        przenoszenia  ich  do  następnej  linii.  W  takiej  sytuacji  należy  uwzględnić  właściwy
                        podział wyrazu na sylaby, jak również zastosować się do kilku podstawowych zasad.
                        Oto one:

                        1.  Nie rozdziela się dwóch samogłosek, jak również samogłoski z półsamogłoską:
                                Théâ-tre, déo-dorant, avia-teur, atten-tion, com-bien.
                        2.  Jeżeli  pomiędzy  dwiema  samogłoskami  stoi  pojedyncza  spółgłoska,  wówczas
                          sylaba kończy się właśnie przed nią:
                                Bâ-ti-ment, dé-mé-na-geur, ca-pi-tu-ler.
                          Powyższa zasada nie obowiązuje w przypadku, gdy ową spółgłoską jest x, chyba że
                          jest ona wymawiana jako pojedynczy dźwięk:
                                Taxa-tion [taksasjɔ̃], auxi-liaire [oksiliɛʀ], ale deu-xième [døzjɛm].

                        3.  Jeżeli  między  dwiema  samogłoskami  stoją  dwie  różne  spółgłoski  lub  ta  sama
                          spółgłoska, ale podwojona, wówczas podział sylabiczny przypada między dwiema
                          spółgłoskami:
                                Par-don, es-timation, frac-ture, pos-sibilité, al-laitement.
                          Nie rozdziela się jednak dwóch spółgłosek, jeżeli:

                          a)  wymawia się je jako jedną głoskę:
                                Élé-phant, hypo-thèse, déta-cher, gro-gner.
                          b) druga z nich jest spółgłoską r lub l, zaś pierwsza jest inna niż r lub l:
                                Pota-ble, nu-cléaire, dé-fla-gration, pro-priétaire.





                                                                                            297
   292   293   294   295   296   297   298   299   300   301   302