Page 31 - Index_Neat

εκπαιδευτικές του μεθόδους στον ίδιο του τον εαυτό. Ξανακοίταξε γύρω του και συνέχισε: “Αν

αφήσεις και το πιό ωραίο άλογο χωρίς καθοδήγηση θα πέσει κάτω στο γκρεμό στην πρώτη
στραβή...” Σταμάτησε και πάλι και έκανε μια χειρονομία σαν να ρωτούσε “είσαι μόνη σου στο

σπίτι; γιατί;” πριν συνεχίσει: “Τι συμβαίνει Σάντυ; Τι σου συμβαίνει; Δεν είμαι σε ηλικία για να

αντέχω άσκημες εκπλήξεις πια. Δεν μπορώ να ανησυχώ για τα παιδιά μου στην ηλικία που θα
'πρεπε να ετοιμάζω την αποχώρησή μου και την ξεκούραση...όσα χρόνια μου μένουν να ζήσω.

Έκανε μια κίνηση σαν να 'λεγε: “Μίλα επιτέλους!”
“-Άκου πατέρα, ίσως να έχεις ήδη μαντέψει από πράγματα που σου έχω πει, ότι...εμ...ξέρεις, ο

Στέφανος κι εγώ δεν τα πάμε και τόσο καλά τελευταία...Εννοώ...”.
“-Αχ μην αρχίζεις Σάντυ!” τη διέκοψε ο πατέρας της. “Εσύ τον διάλεξες, εγώ δεν τον ήθελα, ούτε

την οικογένειά του, καλοί άνθρωποι είναι αλλά...τελοσπάντων, εσύ είπες ότι τον ήθελες κι εγω

συμφώνησα για να μη στνεοχωρηθείς, αφού είχε πεθάνει κι η μάνα σας κι έπρεπε να είμαι μάνα και
πατέρας μαζί...” Πήρε βαθιά αναπνοή: “Μια φορά παντρευόμαστε στη ζωή μας...”

“-Μπαμπά, τι λες; Δε ζούμε το Μεσαίωνα, κι να θέλω να παντρευτώ πέντε φορές μπορώ να το
κάνω!” “Δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω Σάντυ, δεν μπορώ...”

“-Τι στο καλό λες μπαμπά; Είμαι κόρη σου και πρέπει να μου συμπαρασταθείς. Οι γονείς του
Στέφανου τον υποστηρίζουν. Εκείνον υποστηρίζουν. Το γιο τους! Εσύ γιατί πρέπει να κάνεις κάτι

διαφορετικό;” Μια μακριά, θυμωμένη σιωπή έπεσε και γέμισε το δωμάτιο σαν παγωμένη

χιονοστιβαδα.
“-Άκου Σάντυ,” άρχισε πάλι ο πατέρας της μετά από λίγο, “καταλαβαίνω ότι είσαι πολύ καλύτερή

του σε πολλά, και όχι σαν πατέρας σου, αλλά σαν αντικειμενικός παρατηρητής, σου λέω ναι, ναι,

είσαι καλύτερη απ' το σύζυγό σου, αλλά ο γάμος δεν είναι ρίνγκ του μποξ, είναι φτιαγμένος από
υποχωρήσεις, κι εν πάση περιπτώσει, σε δέκα-δεκαπέντε χρόνια από τώρα τίποτα απ' όλα αυτά δε

θα έχει σημασία...Όταν θα 'σαι κοντά στα 50 σε 15 χρόνια από τώρα, δε θα σε νοιάζει ο έρωτας και
το πάθος πια, και με καλή θέληση και υπομονή, η ζωή γρήγορα θα περάσει. Μετά,” συνέχισε

χαμογελώντας, “τα γηρατειά θα αναλάβουν τα υπόλοιπα, και θα αποφύγουμε τέτοια προβλήματα.”
Η Σάντυ είχε μείνει άναυδη.

“-Είσαι σοβαρός;” είπε σχεδόν φωναχτά. “Είσαι σοβαρός μπαμπά; Δεν πιστεύω αυτά που ακούω!”

Της φάνηκε σαν κάποιος να της ειχε ρίξει μια γερή γροθιά στο στομάχι. Ήθελε να κάνει εμετό.
“Είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος να κάνει μια γυναίκα σε ένα μαζοχιστικό, θυματοποιημένο όν,

πατέρα,” είπε με ήρεμη φωνή, συγκρατώντας την οργή της που άρχιζε να βράζει κάτω από την
ψεύτικα ήρεμη έκφρασή της. “Αυτά που είπες είναι βαθύτατα ταπεινωτικά και προσβλητικά,”

συνέχισε με ένα ξαφνικό ανέβασμα στη φωνή, που έκανε τον πατέρα της να σηκώσει το κεφάλι του
και να την κοιτάξει έκπληκτος. Στήλωσε το βλέμμα του στα μάτια της, σαν τον κυνηγό που θέλει

30