Page 45 - Index_Neat
P. 45

Μαζί του δε βαριόταν. Πάτωμα, καναπέδες, τραπέζια, εταζέρες, και για αλλαγή καμμιά φορά στο

            κρεβάτι -έκαναν σεξ. Ήξερε ότι της άρεσαν τα όμορφα και ακριβά πράγματα κι όποτε ήταν να τη
            συναντήσει νοίκιαζε δωμάτιο σε ακριβό ξενοδοχείο με καταπληκτική θέα, συναντιούνταν για καφέ

            και της άφηνε την κάρτα του δωματίου του δίπλα στο πιατάκι του καφέ της, λέγοντας “κάνε μου

            έκπληξη, εκεί θα είμαι, θα περιμένω”, και αυτή η απόλυτη παράδοση την τρέλλαινε, κι επιπλέον
            τον αγαπούσε όσο έπρεπε για την κατάστασή τους.

            Συναντήθηκαν το ίδιο βράδυ στο θεάτρο. Υπήρχε μια ατμόσφαιρα έντασης και συνενοχής ανάμεσά
            τους, που την έσπρωχνε στα άκρα το σκοτάδι του θεάτρου την ώρα της παράστασης. Το θέαμα δεν

            την ενδιέφερε: αβάν-γκάρντ του πρώην ανατολικού μπλοκ, φτιαγμένη με επιδοτήσεις του δυτικού
            μπλοκ. Ό,τι γινόταν πάνω στη σκηνή, τα είχε ξαναδεί στο πρωτότυπο, στις χώρες των δωρητών και

            αφιερωτών. Ρεαλιστικά κοστούμια, γοτθικό χιούμορ, με εσσάνς από ανατολικό angst και μπόλικες

            ελπίδες για το μέλλον των χωρών που ανέπνεαν πλέον ελεύθερα. Συγχωρέστε με, δεν ήταν πολιτικό
            μήνυμα, απλώς υπέκυψα στην περιγραφή όπως θα την έκανε η ίδια η Λένα αν της το ζητούσαν.

            “That was no new eastern european art, that was a cultural Ansluss”, είπε με ανεμελιά μετά την
            παράσταση στη συντροφιά της που περίμενε την επόμενη πρόκληση και το λεκτικό παράδοξο της

            Λένας. Οι Γερμανοί γέλασαν ανήσυχα, και σκέφθηκε ότι υπήρχε κάποια συστολή στο βλέμμα τους.
            Όποιες κι αν ήταν οι αντιρρήσεις στο σχόλιό της, το κράτησαν για τον εαυτό τους, και ήτα αργά για

            να το πάρει πίσω. Το δείπνο ήταν ιδιαίτερα ζωηρό και χαρούμενο. Ένα Ουγγρο-Εβραίος διηγούνταν

            ιστορίες της οικογένειάς του απ' τον Πόλεμο σ' ένα παραδοσιακό εστιατόριο της Βαλκανικής
            πρωτεύουσας. Εν συνεχεία άρχισε να μιλάει για το ιδεώδες της κριτικής της τέχνης, κι εκεί η Λένα

            ψιλοχάθηκε στις σκέψεις της. Η προθυμία κι ο επαγγελματισμός των σερβιτόρων έφερε πολλά

            σχόλια για την κατάσταση της χώρας φιλοξνίας που καλυτέρευε με ταχύτητα αστραπής, σαν να
            ήθελε να ξαναπάρει την παλιά περίοπτη θέση της στον γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής. Ήθελε να

            διακόψει τον Ούγγρο όταν η θεωρία του άρχισε να χάνει το ενδιαφέρον της, αλλά δε βρήκε τον
            κατάλληλο χρόνο ούτε κάποιο αξιοσημείωτης σπουδαιότητας σχόλιο να κάνει ώστε να τραβήξει

            επάνω της το ενδιαφέρον, οπότε υπέμεινε την αφήγηση, πετώντας μερικά “σωστά”, “ναι”, “τι
            φοβερό” και “αυτό πρέπει να ήταν τρομερό” στις σύντομες διακοπές της αφήγησης, ίσα για να

            τσιμπήσει λίγο ο ομιλητής απ' το πιάτο του ή να ρουφήξει το κρασί του, πριν συνεχίσει απτόητος,

            με τους συνδαιτημόνες να κρέμονται απ' τα χείλη του. Η Λένα είχε αρχίσει να βαριέται και μύριζε
            τον αέρα, βολιδοσκοπούσε τα πρόσωπα των υπολοίπων για να δει τις διαθέσεις τους. Ξεγλύστρησε

            στις δικές της σκέψεις για να διασκεδάσει την ανία της, φροντίζοντας όμως να διατηρήσει το ύφος
            ενδιαφέροντος ώστε να μην αποκοπεί απ' την υπόλοιπη παρέα. Ο νους της ξεγλύστρησε υπό την

            επήρρεια της ανάμνησης της προηγούμενης βραδιάς: το κίτρινο χρώμα της πολέντας που είχε

            44
   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50