Page 46 - Index_Neat
P. 46

σερβιριστεί, το κόκκινο κραγιόν που έβαλε ως εορτασμό της συνενοχής με τον εραστή της που

            καθόταν και δήθεν μιλούσε αμέριμνα απέναντί της με κάποιους απ' την παρέα ρίχνοντάς της όμως
            πού και πού δήθεν αδιάφορες, γρήγορες ματιές, χρώματα και μπερδεμένες φωνές, η αϋπνία και η

            ευχαρίστηση, τη σήκωσαν απαλά και την έστειλαν πίσω στο χρόνο, κι εκείνη ήταν νεαρή και

            ελεύθερη, γεμάτη χαρά για τη ζωή, σίγουρη ότι όλα θα πήγαιναν όπως ακριβώς τα σχεδίαζε.
            Γνώριζε και φοβόταν αυτή την κατάσταση  επικίνδυνης αισιοδοξίας στο όριο της μανίας, που την

            έκανε να φεύγει απ' τη σιγουριά της απαισιοδοξίας και του κυνισμού, και την έκανε να ορμάει στην
            απόλαυση με τις μηχανές στο φουλ. Είχε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα κι αν δεν

            κάλμαρε έγκαιρα αυτή τη μανία, που όμως της χρειαζόταν για να ξεφεύγει απ' την αυτοκτονική της
            προσήλωση στη αποκοπή καθε δεσμού με την πίστη στους ανθρώπους, φοβόταν ότι θα έκανε

            κάποια βλακεία. Το ονειροπόλημα σταμάτησε και κοιταξε γύρω της: η παρέα της ήταν άνδρες

            κυρίως, κι ένιωσε ότι εκείνη ήταν κρυφά ή φανερά το κέντρο της προσοχής, κι η αδρεναλίνη
            ανέβαινε ξανά. Όλοι ήθελαν να της μιλήσουν, ο εραστής της είχε μαρκάρει όμως διακριτικά την

            περιοχή πρώτος κι άφηνε πλέον σ' αυτούς χώρο μόνο για διακριτικό φλερτ. Είναι καταπληκτικό,
            σκέφτηκε χαμογελώντας σε κάποια κουβέντα που της απηύθυναν από απέναντι, πώς οσμίζονται τα

            αρσενικά τι συμβαίνει, χωρίς να θέλουν απαραίτητα και να αναγνωρίσουν ότι η προτίμηση του
            θηλυκού έχει κριθεί, και επιμένουν για την τιμή των όπλων.

            Αργότερα στο μπαρ, το μέρος ήταν γεμάτο καλλιτέχνες, κριτικούς, δημοσιογράφους, ηθοποιούς,

            μάνατζερ, κι έτσι κουβέντιαζε με μια ανερχόμενη καλλιτέχνιδα, με την τελευταία σχεδόν γονατιστή
            δίπλα   της.  Ο   εραστής  της   πέρασε   μόλις  το   κορίτσι   έφυγε,  και   της  ψιθύρισε   χαμογελώντας,

            “τελείωσε η ακρόαση στον Πάπα;” Της πήρε λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να καταλάβει ότι οι δυό

            τους, με την νεαρή γονατιστή σχεδόν και τη Λένα διακριτικά σκυμμένη στο πλάι για να ακούει
            μέσα στο πολύβουο πλήθος, ήταν σαν πίνακας της Αντι-Μεταρρύθμισης με τη Λένα στο ρόλο του

            Πάπα. “Ναι, και τώρα η σειρά σου τέκνον μου, η Ποντίφηξ έχει χρόνο για έναν ακόμη αμαρτωλό,”
            του απάντησε χαμογελώντας πονηρά κοιτώντας τον στα μάτια. “Και τι προσευχές θα πει για μένα ο

            Πάπας;” τη ρώτησε και συνέχισε: “πολύ θα χαιρόμουν να κρατησω τον Πάπα στην αγκαλιά μου
            ενώ   θα   προσεύχεται   για   τη   φτωχή   μου   ψυχή.”   Κανόνισαν   ραντεβού   στο   ξενοδοχείο   και

            συμφώνησαν να φύγουν χωριστά. Η Λένα έφυγε πρώτη. Εκείνος ακολούθησε με κάποια πρόφαση

            που μέσα στη γενική ευθυμία μπορεί και να έγινε πιστευτή. Στο ξενοδοχείο έκανε ένα ντους,
            βούρτσισε τα δόντια της, έβαλε κρασί και περίμενε. Η μυρωδιά απ' τα τριαντάφυλλα ήταν δυνατή

            και αισθησιακή. Τρία χτυπήματα στην πόρτα. Του άνοιξε. Ήπιαν λίγο, κάπνισαν ένα τσιγάρο,
            μερικά ανώδυνα σχόλια για να χαλαρώσει η ένταση, και μετά σεξ.  Τα μάτια του έλαμπαν όταν

            τέλειωσαν   και   η   κουβέντα   μεταξύ   τους   είχε   γίνει   πιό   οικεία.   Ήταν   ώρα   για   αλήθειες   και

            45
   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51