Page 47 - Index_Neat
P. 47

εξομολογήσεις. Κατέληξαν να κουτσομπολεύουν και να γελάνε με τις μυστικές τους συνευρέσεις

            κάτω απ' τη μύτη των υπολοίπων. Κρασί, τσιγάρα, γέλια, φιλιά. Γελώντας της ανέφερε τα σχόλια
            που έκαναν στο μπαρ αφού εκείνη είχε φύγει, κι ύστερα της είπε πόσο υπερήφανος ήταν να ακούει

            τέτοια σχόλια ξέροντας ότι εκείνος την είχε, κι ότι οι υπόλοιποι θα έπρεπε να αρκεστούν στο

            φλερτάρισμα   και   στην   κουβέντα   γι'   αυτήν.   Το   εύρισκε   έξτρα   ερεθιστικό   ότι   η   παρέα   το
            εξομολογούνταν σ' αυτόν, τον εραστή της. Αν ήξερε μόνο πόσο κακό ήταν να της  χαϊδεύει τον

            εγωισμό κατ' αυτό τον τρόπο. Ανταγωνιστική σε όλα, δεν αισθανόταν ικανοποιημένη ποτέ από έναν
            και μόνο εραστή, εκτός κι αν είχε εντελώς και τελειωτικά παραδοθεί. Είχε ανάγκη να αισθανθεί

            αυτό το λεπτεπίλεπτο αίσθημα της ήττας του αντιπάλου για να χαλαρώσει η υπερηφάνεια και η
            ηθική της.  Αχ “αγόρι” αν ήξερες...Είχε εφεύρει κι ένα παιχνίδι: έλεγε σε διαφορετικούς άνδρες, υπό

            διαφορετικές συνθήκες, σε διαφορετικές τύπους σχέσης, τα ίδια ακριβώς πράγματα και μελετούσε

            τις αντιδράσεις τους, έκανε “ένα είδος στατιστικής της έμφυλης ταυτότητας”, κι αυτό το θεωρούσε
            ένα γιγάντιο βήμα για την ανθρωπότητα και την ισότητα των φύλων. Εκείνη ήταν ο επιστήμονας

            “αγόρι”. Πώς θα χρησιμοποιούνταν ή πώς μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα ευρήματα, δεν είχε
            ευθύνη ή λόγο. Ήταν σαν ένα καινούργιο όπλο: αν κάποιος αποφάσιζε να το πάρει για να ληστέψει

            μια τράπεζα, δεν ήταν λάθος εκείνου που το σχεδίασε και επινόησε το μηχανισμό του. Παρ' όλα
            αυτά, όταν ο ενθουσιασμός της για έναν καινούργιο έρωτα της περνούσε, την έπιανε πανικός για το

            πώς θα μπορούσε να τον ξεφορτωθεί. Της άρεσε τότε να λέει μέσα της την αγαπημενη της ατάκα:

            “been there, done that, boored!” λες και οι σχέσεις της με τους ανθρώπους ήταν ένας συνηθισμένος,
            χαλαρός περίπατος στα μαγαζια που διασκέδαζαν την λαίμαργη φαντασία της και την αδιάκοπη

            αναζήτηση για “εκδίκηση διά του έρωτος.”

            Τη ρώτησε για τα λουλούδια. Του είπε οτι ήταν υπέροχα και του διηγήθηκε την ιστορία. Της
            απάντησε γελώντας ότι καθως ανέβαινε συνάντησε τον νεαρό που τα είχε παραδώσει, που του

            έκλεισε το μάτι και του είπε, “Βλέπω κύριε ότι τα λουλούδια έκαναν τελεια τη δουλειά τους!” Η
            Λένα ένιωσε σοκαρισμένη απ' το θράσος του πιτσιρικά. Δεν της περνούσε απ' το μυαλό ότι τα

            τριαντάφυλλα προετοίμαζαν το δρόμο κάποιου προς το κρεβάτι μιας ερωμένης, γιατί ήξερε ότι
            κανένα λουλούδι σε οποιονδήποτε αριθμό δεν θα προετοίμαζε το δρόμο για το δικό της κρεβάτι! Τα

            στερεότυπα για την λαϊκή, μπρουτάλ αισθητική του  bell boy,  της έδωσαν την εξήγηση για το

            σχόλιο. Είπε: “Θεέ μου...Πώς τόλμησε να το πει αυτό...; Είσαι τόσο κοντά στο προσωπικό χρυσέ
            μου;”, συνέχισε αγγίζοντάς του τα πόδια κάτω απ' τα σεντόνια και γελώντας ειρωνικά. Εκείνος

            απάντησε: “Όχι αγάπη μου. Νομίζω ότι ήταν θρασύς και τον κοίταξα όπως έπρεπε.” “Είσαι
            σίγουρος αγάπη μου;” εξακολούθησε το πείραγμα η Λένα. “Ναι, και μπορώ να γίνω δυσάρεστος αν

            το θες καθώς θα βγαίνω...” “Χμ, θα το ήθελα, αλλά καλύτερα να το αφήσουμε. Να σε ρωτήσω

            46
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52