Page 47 - demo

Удалгүй ойгоор их чимээ гаран тохойн чинээ сахалтай хумсын чинээ биетэй эр
орж ирээд тэнгэрт хадам чангаар,

- Хүүе Наум, хоол аваад ир! гэлээ.

Тэр эрийг ингэж хашгирмагц л торхтой пиво, бухын бүтэн жигнэсэн гулууз, хурц
хутга тавьсан ширээ хаанаас ч юм бэ гараад ирэв. Тохойн чинээ сахалт хумсын
чинээ биет жигнэсэн бухын гулуузнаас хурц хутгаар огтлон амтат сармисанд
дүрэн амтархан идэж сайшаан магтав гэнэ. Ингээд гулууз махаа идчихээд
торхтой пиво уучихаад,

- Хүүе Наум, хог үлдэгдэл цэвэрлэ! гэж хашгирлаа. Гэнэт яс ч үгүй, торх ч
үгүй болж ширээ алга болов. Андрей тохойн чинээ сахалт хумын чинээ биетийн
явахыг хүлээж байгаад явмагц нь пийшингийн цаанаас гарч ирээд зоригоо
чангалж байгаад,

- Хүүе Наум, хоол аваад ир! гэлээ.

Тэгтэл хаанаас ч юм бэ, бүү мэд амттан шимтэн арз дарс дүүрэн өрөөтэй ширээ
бий болов гэнэ. Андрей ширээний ард сууж,

- Наум, надтай сууж хоол ид гэвэл үл үзэгдэх нэгэн дуу гарч,

- Сайн санаат хүн минь, танд гялайлаа! Хэчнээн олон жил би энд зүтгэж
байна, талхны түлэнхий зах ч амсаж үзээгүй билээ. Харин чи намайг ширээнээ
урилаа гэж хэлэх юм гэнэ.

Харагдах бие байхгүй мөртлөө уух идэх юм ширээнээс шүүрдэгдэх мэт алга
болж арз дарс аяндаа л аягалагдан хундагалагдан байхад Андрей гайхаж
барахгүй суув.

- Хүүе Наум, чи гараад ирээч! гэж Андрейг гуйхад,

- Намайг хэн ч харж чадахгүй ээ, би хэн, юу гэдгээ өөрөө ч үл мэдэх билээ
гэж хариулав гэнэ.

- Хүүе Наум, чи надад ач тус болооч!

- Бололгүй яах вэ! Чи сайн санаат хүн байна. За ингээд тэр хоёр хооллож
ундалж дуусжээ.

- За юмаа хураа, надтай цуг явна шүү гэж Андрей хэлээд байшингаас гарч
яваад эргэж харан,

- Хүүе Наум, чи явж байна уу? гэв.

- Явж байнаа, бүү ай, би хоцрохгүй. Тэгээд Андрей гал голын дэргэд
очвол мэлхий эмгэн хүлээж байв.

- За сайн эр минь, үл мэдэх юмыг олов уу?