Page 126 - OB
P. 126

110    บทที่ 5



                          โดยจำกตำรำงที่ 5.2 จะเห็นได้ว่ำ จำกเทคนิคกำรจูงใจทั้ง 3 แบบ ได้แก่ กำรจูงใจ
               ด้วยตัวเงิน กำรจูงใจด้วยกำรตั้งเป้ ำหมำย และกำรจูงใจด้วยกำรเพิ่มคุณค่ำในงำน ส่งผลต่อ

               เปอร์เซ็นต์กำรท ำงำนที่เพิ่มขึ้นของพนักงำนแตกต่ำงกัน โดยพบว่ำ กำรจูงใจด้วยตัวเงิน

               สำมำรถจูงใจให้พนักงำนท ำงำนเพิ่มขึ้นกว่ำปกติถึงร้อยละ 30  ส ำหรับกำรท ำงำนรำยบุคคล
               และร้อยละ 20 ส ำหรับกำรท ำงำนรำยกลุ่มหรือทีมงำน

                          อย่ำงไรก็ตำม ในประเด็นกำรจูงใจบุคคลด้วยตัวเงินนั้น ได้มีข้อถกเถียงในมุมมอง

               ต่ำงๆ ที่น่ำสนใจ โดย สุรพล พยอมแย้ม (2541, 30) ได้แสดงทัศนะว่ำ แม้กำรใช้เงินเป็นสิ่งล่อ
               ใจให้ท ำงำน จะท ำให้พนักงำนพยำยำมท ำงำนเพิ่มขึ้นในเปอร์เซ็นต์ที่สูงกว่ำกำรใช้เทคนิคกำร

               จูงใจอื่นๆ แต่ก็สร้ำงปัญหำภำยในองค์กำรเพิ่มขึ้นเช่นเดียวกัน เช่น เกิดกำรอิจฉำริษยำในหมู่

               พนักงำน สร้ำงบรรยำกำศกำรท ำงำนที่มีควำมกดดันสูง โดยพนักงำนทุกคนต้องแข่งขันกัน
               เพื่อให้ได้มำซึ่งตัวเงินที่น ำมำจูงใจ ตลอดจนอำจน ำมำซึ่งควำมแตกแยก ขำดควำมร่วมมือกัน

               ท ำงำนเพื่อสอดประสำนกันให้ประสบควำมส ำเร็จ ซึ่งแม้ผลงำนของบุคคลหรือกลุ่มบุคคลอำจ

               เพิ่มขึ้น แต่ผลผลิตโดยรวมขององค์กำรอำจไม่เพิ่มขึ้นก็ได้ ตรงกันข้ำม ในหลำยๆ องค์กำร กำร

               ตั้งเป้ ำหมำยของงำนโดยไม่ได้ใช้เงินเป็นสิ่งล่อใจหลัก ผลงำนโดยรวมอำจสูงกว่ำและท ำให้
               บรรยำกำศกำรท ำงำนเป็นไปอย่ำงรำบรื่น ไม่เคร่งเครียดแบบต่ำงคนต่ำงท ำงำนในรูปแบบของ

               กำรใช้เงินเป็นสิ่งล่อใจ  ซึ่งสอดคล้องกับงำนวิจัยของ ทวีศักดิ์ สูทกวำทิน (2549) ที่ได้

               ท ำกำรศึกษำเรื่อง แรงจูงใจในกำรท ำงำนของคนท ำงำนไทย  ผลกำรศึกษำพบว่ำ เงินไม่ได้เป็น

               ปัจจัยส ำคัญส ำหรับกำรแรงจูงใจในกำรท ำงำนของคนไทย ซึ่งสำมำรถจ ำแนกรำยละเอียดของ
               ปัจจัยต่ำงๆ ออกเป็น 3 ระดับ ได้แก่ ปัจจัยจูงใจระดับบุคคล ปัจจัยจูงใจระดับกลุ่ม และปัจจัยจูง

               ใจระดับองค์กำร โดยได้เรียงตำมล ำดับควำมส ำคัญจำกมำกที่สุดไปหำน้อยที่สุดของแต่ละ

               ระดับ ได้ดังนี้
                          ระดับที่ 1  ปัจจัยแรงจูงใจระดับบุคคล มีทั้งหมด 11  ปัจจัย ได้แก่ กำรได้ท ำงำนที่

               ท้ำทำยควำมสำมำรถ กำรได้ท ำงำนที่ตรงกับควำมรู้และควำมสำมำรถ กำรมีควำมก้ำวหน้ำใน

               กำรท ำงำน กำรมีค่ำตอบแทนเป็นธรรม กำรได้ท ำงำนที่มีเกียรติ กำรได้ท ำงำนตรงตำมต ำแหน่ง
               และหน้ำที่ กำรมีควำมมั่นคงในกำรจ้ำงงำน กำรสวัสดิกำรจำกกำรท ำงำนดี กำรได้รับกำร

               ยอมรับจำกเพื่อนร่วมงำน กำรมีอ ำนำจจำกต ำแหน่งหน้ำที่ และกำรได้มีโอกำสแสดงควำม

               คิดเห็น ตำมล ำดับ
                          ระดับที่ 2  ปัจจัยแรงจูงใจระดับกลุ่ม มีทั้งหมด 12  ปัจจัย ได้แก่ กำรได้รับกำร

               ยอมรับจำกลูกน้อง กำรได้รับกำรยอมรับจำกผู้บังคับบัญชำ กำรได้รับกำรยอมรับจำกเพื่อน
   121   122   123   124   125   126   127   128   129   130   131