Page 26 - OB
P. 26
10 บทที่ 1
อย่างไรก็ตาม การศึกษาวิชาพฤติกรรมองค์การ นอกจากจะช่วยให้ผู้ศึกษาสามารถ
อธิบาย ท านาย ตลอดจนควบคุมพฤติกรรมบุคคลหรือพนักงานในองค์การได้แล้ว เป้ าหมาย
หรือผลลัพธ์สุดท้ายของการศึกษาพฤติกรรมองค์การคือ การน าความรู้ในศาสตร์พฤติกรรม
องค์การมาประยุกต์ใช้เพื่อสร้างความพึงพอใจในการท างานให้แก่พนักงาน ซึ่งพนักงานที่มี
ความพึงพอใจในการท างานย่อมมีโอกาสสร้างผลงานหรือเพิ่มผลผลิตให้กับองค์การได้
มากกว่าพนักงานที่ไม่พึงพอใจในการท างาน ตลอดจนองค์การที่จะสามารถประสบความส าเร็จ
ได้อย่างยั่งยืนนั้น จ าเป็นจะต้องให้ความส าคัญกับการดูแลรักษาพนักงานในองค์การ โดยการ
ท าให้พนักงานเกิดความรู้สึกผูกพันต่อองค์การ เพื่อลดอัตราการขาดงานของพนักงาน และลด
อัตราการลาออกจากงานของพนักงาน โดยเฉพาะพนักงานที่มีความสามารถ หรือพนักงานใน
ต าแหน่งที่มีความส าคัญต่อธุรกิจขององค์การให้ได้ ซึ่งถือเป็นภารกิจที่ส าคัญและท้าทายนัก
บริหารทรัพยากรมนุษย์ในอนาคตอย่างยิ่ง
ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมองค์การกับการบริหารทรัพยากรมนุษย์
เนื่องด้วยการบริหารทรัพยากรมนุษย์เป็นการท างานที่ต้องเกี่ยวข้องกับคนใน
องค์การโดยตรง การศึกษาและท าความเข้าใจในศาสตร์พฤติกรรมองค์การจึงมีความส าคัญและ
จ าเป็นอย่างยิ่งส าหรับนักบริหารทรัพยากรมนุษย์ โดยในหัวข้อนี้จะเป็นการศึกษาและท าความ
เข้าใจเกี่ยวกับพัฒนาการของการบริหารทรัพยากรมนุษย์ ภารกิจในการบริหารทรัพยากรมนุษย์
ขององค์การ และแนวคิดทฤษฏีที่ส าคัญของพฤติกรรมองค์การเกี่ยวกับการบริหารทรัพยากร
มนุษย์ ซึ่งมีรายละเอียดที่น่าสนใจ ดังนี้
1. พัฒนาการของการบริหารทรัพยากรมนุษย์
ส าหรับงานด้านการบริหารทรัพยากรมนุษย์ เมื่อมองย้อนกลับไปในอดีตที่ผ่านมา
จะพบว่า ได้มีพัฒนาการของการบริหารคนในองค์การที่เปลี่ยนแปลงไป โดยสามารถแบ่งออก
ได้เป็น 3 ระยะ ได้แก่ 1) ยุคของการจัดการงานบุคคล 2) ยุคของการบริหารทรัพยากรมนุษย์
และ 3) การบริหารทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ ซึ่งมีรายละเอียดที่น่าสนใจดังนี้ (Lussier &
Hendon, 2013, p. 6-10)
1.1 การจัดการงานบุคคล (personnel management) ในช่วงแรกของการจัดการ
คนในองค์การ ผู้บริหารมองว่าคนเป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ท าให้กระบวนการผลิตสินค้าสามารถ
