Page 190 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

E dyta: Shikimin e paktë të obligimeve çfarëdo që janë ato.
Pastaj i ndriçon atij një ndriçim tjetër në dritën e të cilës sheh rëndësinë, rrezikun
dhe fisnikërinë e kohës së tij, se ajo është kapitali i lumturisë së tij kështu që është
koprracë ndaj humbjes së asaj që e ofron te Zoti i tij sepse në humbjen e saj është
dështimi, pikëllimi dhe pendimi, kurse në ruajtjen dhe ndërtimin e saj ka fitim dhe
lumturi kështu që bëhet koprracë që t’i humbë frymët e tij në atë që nuk i bënë dobi
në Ditën e kthimit të tij.
KAPITULL
Pastaj ai vëren në dritën e atij ndriçimi atë që rivendikon zgjimi i tij nga kotja e
hutisë atë pendim, llogari, mbikëqyerje dhe inatosje për Zotin e tij para të cilave nuk
i jep përparësi asgjëje. Ai këtë fat të tij, këtë kënaqësi, këtë afërsi dhe këtë fisnikëri
refuzon ta shesë me një çmim të ulët në një botë e cila shpejt përfundon dhe ai sheh
me dritën e syrit të tij botën e ardhme dhe atë e do.
Të gjitha këto janë gjurmë të zgjimit e rivendikime të tij dhe ato janë shkallët e para
të Nefsit Mutminne nga të cilat filloi udhëtimi për te All-llahu dhe bota e ardhme.
KAPITULL
Ndërsa Nefsi Levvame (shpirti shumë qortues) për të cilin u betua All-llahu i
madhëruar në thënien e Tij: “Dhe betohem në shpirtin shumë qortues”, u dhanë
mendime të ndryshme. Një grup thanë: Ai është shpirti i cili nuk përforcohet në një
gjendje. Këta u bazuan në kuptimin e fjalës televveme që ka kuptimin e lëvizjes së
shumtë, pra ai ka shumë rrotullime e ngjyrosje dhe ai është nga argumentet më të
mëdha të All-llahut sepse ai është një krijesë e Tij që ndryshon shumë brenda një
momenti e çfarë të themi brenda ditës, muajit, vitit dhe jetës, ai ndryshon shumë,
kujton, harron, pranon, refuzon, zbutet, zbulon, pendohet, ashpërsohet, do, urren,
gëzohet, pikëllohet, kënaqet, hidhërohet, respekton, frikësohet, prishet dhe shumë
gjendje të cilat ai i mveshë brenda një kohe. Kjo pra është një thënie.
Një grup tjetër thanë: Fjala është marrur nga el-levm (qortimi) pastaj dhanë
mendime të ndryshme dhe një grup thanë: Ai është shpirti i besimtarit dhe kjo është
nga cilësitë e tij të zhveshura, ndërsa Hasan El-Basriu tha se besimtari çdoherë
qorton vetën e tij dhe thotë: Çfarë dëshirova me këtë? Pse e bëra këtë? Më mirë të
kisha bërë diçka tjetër, e të ngjashme.
Disa të tjerë thanë: Ai është shpirti i besimtarit i cili bënë gabim pastaj ai e qorton
atë dhe ky qortim është prej imanit në të kundërtën e pabesimtarit i cili nuk qorton
vetën e tij për ndonjë gabim por e qorton atë se pse i kaloi pa e bërë.
Një grup tjetër thanë: Ky qortim i takon të dyve sepse çdonjëri qorton vetën e tij
qoftë i mirë apo i keq, kështu që i lumturi e qorton vetën si shkak i veprimit të
mëkatit ndaj All-llahut dhe lënien e bindjes ndaj Tij, ndërsa i palumturi e qorton atë
kur i kalon ndonjë e keqe pa e bërë.
Një grup tjetër thanë: Ky qortim do të ndodhë në Ditën e Kijametit sepse çdonjëri
qorton vetën e tij, nëse është i keq për të keqën e tij e nëse është i mirë për
mangësitë e tij.
E të gjitha këto thënie janë të vërteta dhe nuk ka kundërshtim në mes tyre sepse
shpirti përshkruhet me të gjitha këto dhe bazuar në këtë është quajtur levvame, por
levvame-ja është dy lloje:
Shpirti qortues dhe i qortuar, e që është shpirti injorant dhe mizorë të cilin e qortojnë
All-llahu dhe melekët e Tij.
Shpirti qortues dhe i paqortuar, është ai i cili vazhdimisht qorton vetën e tij për
mangësitë në bindjen në All-llahun me gjithë përpjekjen e tij, e ky shpirt nuk është i
qortuar. Shpirtrat më fisnik janë ata të cilët qortojnë vetën e tyre në bindjen ndaj All-
llahut dhe durojnë qortimin e qortuesve në kënaqësinë e Tij, e që në këtë nuk e