Page 185 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj
P. 185

Merjemes, përkujtoj të mirat e Mia ndaj teje dhe ndaj nënës sate, kur të fuqizova me
                      shpirtin  e  shenjtë...”  (El-Maide  :  110).  Gjithashtu  shpirti  të  cilin  ia  hedhë  atyre
                      robërve që Ai dëshiron është tjetër nga shpirti i trupit.
                      Poashtu  forcat  të  cilat  gjinden  në  trup  quhen  shpirtra,  e  thuhet:  Shpirti  vrojtues,
                      shpirti dëgjues, shpirti që merr erë, e këta shpirtra janë fuqi të vendosura në trup të
                      cilët vdesin me vdekjen e trupave, e këta janë tjetër nga shpirti i cili nuk vdes me
                      vdekjen e trupit dhe nuk kalbet sikurse kalbet ai, ndonjëherë me fjalën shpirt është
                      për qëllim diçka më e veçantë se e gjithë kjo e që është fuqia e njohjes së All-llahut,
                      e  pendimit  në  Të,  e  dashurisë  për  Të  dhe  ngritjes  së  interesit  në  kërkimin  dhe
                      dëshirën për Të. Përkatësia e atij shpirti me këtë shpirt është si përkatësia e shpirtit
                      me trupin, kështu që kur shpirti e humbë atë është si në pozitën e trupit kur e humbë
                      shpirtin e tij, ai është shpirti me të cilin Ai ndihmon të dashurit dhe adhuruesit e Tij,
                      e për këtë njerëzit thonë: Filani ka shpirt kurse filani nuk ka shpirt, se ai është viç i
                      devës, se ai është kallam i zbrazët dhe të ngjashme.
                      E,  dituria  ka  shpirtë,  bëmirësia  ka  shpirtë,  sinqeriteti  ka  shpirtë,  dashuria  dhe
                      pendimi kanë shpirt, mbështetja në All-llahun dhe besnikëria kanë shpirt, e njerëzit
                      dallojnë në këta shpirtra me dallim të madh, disa i mbulojnë ata shpirtra dhe ai bëhet
                      shpirtëror, ndërsa disa nuk i posedojnë ata apo shumicën e tyre dhe kështu bëhen
                      tokësor e shtazorë. All-llahu na ndihmoftë.
                      ÇËSHTJA E NJËZET E NJË
                      A ËSHTË NEFSI NJË APO TRE?
                      Nga  shumë  njerëz  dëgjohet  se  njeriu  ka  tri  Nefse:  Nefsi  Mutmeinne  (i  bindur
                      plotësisht dhe i qetë), Nefsi Levvame (vetqortues) dhe Nefsi Emmare (shumë nxitës
                      për  të  keqën),  e  te  disa  ndikon  njëri  kurse  te  të  tjerët  ndikon  tjetri  dhe  këtë  e
                      argumentojnë me thënien e Tij: “O ti shpirt i bindur plotësisht!”(El-Fexhr : 27), e
                      me  thënien  e  Tij:  “Betohem  në  Ditën  e  Kijametit.  Betohem  në  shpirtin  që  është
                      shumë qortues?” (El-Kijame : 1-2) dhe me thënien e Tij: “...unë nuk e shfajsoj veten
                      time, pse nefsi është shumë nxitës për të keqen...” (Jusuf : 53). Si rezultat del se ai
                      është një nefs por që ka disa cilësi, kështu që duke u bazuar në cilësitë e tij quhet i
                      bindur plotësisht bazuar në bindjen e tij ndaj Zotit të tij, e në adhurimin, dashurinë,
                      pendimin tek Ai, mbështetjen në Të, të kënaqurit me të dhe qetësinë tek Ai, sepse
                      cilësia e dashuris, frikës dhe shpresës në Të i ka ndërprerë shikimin në dashurinë,
                      frikën  dhe  shpresën  në  dikë  tjetër,  kështu  që  ai  mjafton  me  dashurinë  e  Tij  ndaj
                      dikujt  tjetër  dhe  me  përmendjen  e  Tij  ndaj  përmendjes  së  dikujt  tjetër,  prandaj
                      përmallimi për Të dhe dashuria për takimin me Të i ka ndërprerë çdo përmallim për
                      dikë  tjetër.  Bindja  e  plotë  në  All-llahun  e  madhëruar  është  një  realitet  të  cilën  e
                      ngulitë All-llahu i madhëruar në zemrën e robit të Tij, e cila tubon zemrën e tij të
                      hutuar e të shkapërderdhur kah Ai deri në atë shkallë që i duket se është ulur para
                      Tij, dëgjon me Të, shikon me Të, lëvizë me Të dhe prek me Të, kështu ajo bindje
                      kalon në shpirtin, zemrën dhe nyjet e tij, në fuqitë e tij të jashtme e të brendëshme të
                      cilat e tërheqin shpirtin e tij tek All-llahu, i zbuten lëkura, zemra dhe nyjet e tij në
                      shërbimin e Tij dhe afrimin tek Ai, e asnjëherë nuk mund të arrihet bindja e plotë
                      përveçse me All-llahu dhe përmendjen e Tij dhe ky është kuptimi i thënies së Tij të
                      cilën ia zbriti të Dërguarit të Tij ku thotë: “Ata që besuan dhe me të përmendur All-
                      llahun, zemrat e tyre qetësohen; pra ta dini se me të përmendur All-llahun zemrat
                      stabilizohen” (Err-Rra’d : 28). Qetësimi i zemrës, bindja e saj dhe siguria arrihen
                      me largimin e frikës, shqetësimit dhe pasigurisë nga ajo, e kjo nuk arrihet me asgjë
                      tjetër përveçse me All-llahun dhe përmendjen e Tij, ndërsa qetësimi në diçka tjetër
                      është mashtrim dhe bindja në të është pamundësi të cilën All-llahu i madhëruar e ka
                      caktuar  se  ai  që  qetësohet  në  diçka  tjetër  do  ta  kaplojë  frika,  shqetësimi  dhe
   180   181   182   183   184   185   186   187   188   189   190