Page 180 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

veprimit sepse ai që është i pabashkangjitur nuk mund të prekë atë që është i
bashkangjitur, e sikur çështja të ishte kështu do të ishte veprimi i tij si një çpikje pa
patur nevojë që të arrihet prekja dhe takimi në mes vepruesit dhe vendit të veprës,
kështu ndonjëri prej nesh do të kishte mundësi të lëvizë trupat pa i prekur ata ose të
prekë diçka që duhet prekur. E meqë shpirti sipas jush është i fuqishëm që të lëvizë
trupin pa patur ndërmjet tyre kurrfarë prekjeje, kështu ai nuk mund të pengohet
fuqia e tij që të lëvizë trupin e tjetërkujt pa e prekur, e s’ka dyshim se kjo është e
pavërtetë. Sipas kësaj u kuptua se shpirti nuk mund t’i lëvizë gjërat përvecçse me
një kusht, e ai është prekja e vendit të lëvizjes ose të preket nga diç që preket dhe
çdo gjë që prek trupin apo është nga ata që preket është trup. Nëse thuhet: Lejohet
që ndikimi i shpirtit në lëvizjen e trupit të tij të veçant të jetë i pakushtëzuar me
prekje, kurse ndikimi i tij në lëvizjen e gjërave të tjera të kushtëzohet nga ndodhja e
prekjes në mes trupit të tij dhe të atij tjetrit. E ne përgjigjemi: Meqë trupi i pranon
ndikimet e shpirtit pa u përqëndruar në arritjen e prekjes mes shpirtit dhe trupit,
atëherë obligohet që gjendja të jetë e tillë edhe me trupat e tjerë sepse trupat janë të
barabartë në pranimin e lëvizjes dhe se përkatësia e shpirtit në të gjitha ato është e
barabartë, e nëse ai është i zhveshur nga masa dhe dukuritë e masës atëherë
përkatësia e qenies së tij ndaj të gjithëve është e barabartë. Sipas kësaj, kurdo që
përkatësia e një qenie vepruese është e barabartë për të gjithë dhe përkatësitë e
ndikimeve të tij për atë veprues janë të barabarta, edhe ndikimi i tij sa i përket të
gjithëve do të jetë i barabartë. Nëse vepruesi nuk ka nevojë që të prek vendin e
veprimit për disa, do t’i obligohet atij që mos të ketë nevojë për të gjithë, e nëse ka
nevojë që të prekë disa, do të ketë nevojë që t’i prekë të gjithë. Nëse thuhet: Shpirti
është i dashuruar vetëm në këtë trup e jo edhe në të tjerët, kështu që ndikimi i tij në
të është më i fortë se në të tjerët, ne themi: Kjo dashuri e fortë rivendikon që
ndërlidhja e tij me trupin dhe veprimi i tij në të të jetë më i fortë, ndërsa të ndryshojë
rivendikimi i qenies së tij në krahasim me ata trupa është e pamundur dhe ky është
një argumnet tepër i fortë.
Argumenti 114: Të gjithë të mençurit janë pajtuar se njeriu është ky i gjalli, folësi, i
ushqyeri, që rritet, që ndien dhe që lëvizë me dëshirë dhe këto cilësi janë dy llojesh:
Cilësi të trupit të tij dhe cilësi të shpirtit të tij folës, e sikur shpirti të ishte substancë
e zhveshur, as brenda botës e as jashta saj, as i ngjitur e as i ndarë, sipas kësaj njeriu
nuk do të ishte as brenda botës, e as jashta saj, e as i ngjitur e as i ndarë prej saj, ose
një pjesë e tij do të ishte në botë ndërsa një pjesë tjetër as brenda botës dhe as jashta
saj, e çdo i mençur e dinë detyrimisht se kjo është e pavërtetë dhe se njeriu komplet
me trupin dhe shpirtin e tij është brenda botës dhe kjo e pavërtetë i përngjanë thënies
së atyre që thanë se shpirti njerëzor është i vjetër (i pafillim) i pakrijuar, kështu që
gjysmën e tij e përcaktuan si të krijuar ndërsa gjysmën tjetër si të pakrijuar. Nëse
thuhet: Ne jemi të bindur që njeriu është sikurse thuani, vetëmse ne i vërtetojmë atij
një substancë të zhveshur e cila e udhëheqë njeriun e përshkruar me ato cilësi.
Themi: Ajo substancë që ju po e vërtetoni a është e ndryshme nga njeriu apo ajo
është realiteti i njeriut dhe ju nuk keni tjetër nga njëra nga këto, e nëse thuani: Ai
është tjetër nga njeriu, atëherë fjala juaj kthehet në atë se ju vërtetuat se njeriu e
posedon një udhëheqës që është tjetër nga ai të cilin e quajtët shpirt. Kurse ne tani
jemi duke biseduar për realitetin e njeriut e jo për udhëheqësin e tij sepse
Udhëheqësi i njeriut dhe i tërë botës së lartë e të ulët është All-llahu i Vetmi dhe
Ngadhënjyesi.
Argumenti 115: Nëse çdo të mençuri i thuhet: Ç’është njeriu? Ai sinjalizon në këtë
krijaturë dhe atë që e mbanë atë, e nuk i bie ndërmend atij ndonjë çështje e