Page 178 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

përfundojë para duarve të Zotit të madhërishëm. Ndërsa shpirtit të
pabesimtarit nuk i hapen dyert e qiellit dhe as trupit të tij nuk i hapen dyert e
Xhennetit.
KAPITULL
Arguemnti i njëqind e tre: Ështa thënia e të Dërguarit (s.a.v.s.): “O Bilal, kahdo që
eca në Xhennet dëgjova shushurimën e hapave të tu para vete, e me çfarë e
arrite atë? Tha: Sa herë që prisha abdestin, qoftë natën apo ditën, pas tij mora
abdest të ri dhe i fala dy reqate. Ai (s.a.v.s.) i tha: Me këto dy reqate fitove” 279 .
Është e ditur se shushurima të cilën ai (s.a.v.s.) e dëgjoi para vete ishte e shpirtit të
Bilalit sepse trupi i tij nuk ishte bartur në Xhennet.
Argumenti i njëqind e katërt: Hadithet dhe gjurmët të cilat janë përmendur rreth
vizitës së varrezave, përshëndetjes së tyre me selam dhe të folurit me ta, informatat
të cilat u përmendën se ata i njohin ata dhe kthimi i selamit nga ata. I kemi
përmendur ato më herët.
Argumenti i njëqind e pesë: Ankimi i shumë shpirtrave të të vdekurve para farefisit
të tyre e para të tjerëve për disa çështje që i dëmtojnë ata dhe të cilat i gjejnë ata
ashtu si u ankuan, si dhe largimi i atyre pengesave prej tyre.
Argumenti i njëqind e gjashtë: Sikur shpirti të ishte shprehje e vetëm një dukurie të
trupit, apo një substancë e zhveshur pa trup i cili nuk nuk bashkohet me të, thëniet:
Doli, shkoi, u ngritë, erdhë, u ulë, lëvizi, hyri, doli dhe të ngjashme do të ishin
thënie të kota sepse këto cilësi nuk mund t’i vërtetohen dukurive dhe gjërave
substanciale të zhveshura, e çdo i mençur e dinë vërtetësinë e thënies së tij dhe të të
tjerëve, ndërsa shpifja ndaj të gjitha atyre informatave është sofistikë 280 dhe nuk
thuhet: Rezultat i këtij argumenti është të përmbajturit për shprehjet dhe thëniet e
njerëzve, kurse ato mund të nënkuptojnë realitetin dhe alegorinë, e ndoshta qëllim i
tyre është hyrja trupore dhe dalja sepse ne kemi argumentuar me dëshminë e
mendjes dhe natyrshmërisë rreth kuptimit të këtyre shprehjeve, e çdonjërit i
dëshmon mendje dhe ndjenja e tij se ai që ka hyrë, ai që ka dalë dhe ai që është bartë
nuk është vetëm trupi i tij, prandaj dëshmia e ndjenjës dhe e mendjes rreth kuptimit
të këtyre shprehjeve dhe bashkangjitja e tyre për shpirtin në mënyrë bazore ndërsa
për trupin në mënyrë pasuese është nga dëshmitë më të vërteta dhe se të
mbështeturit në këtë është thjesht të shprehur.
Argumenti i njëqind e shtatë: Trupi është një mjet dhe vend i veprimit të shpirtit,
prandaj hyrja në trup, dalja nga ai dhe bartja prej tij i përngjanë hyrjes së mjetit të tij
në kalin apo shtazën e tij, e sikur shpirti të mos ishte i përgatitur për hyrje, dalje,
bartje, lëvizje dhe qetësim kjo do t’i përngjante hyrjes së mjetit të njeriut dhe daljes
së tij nga shtëpia pa hyrë edhe ai vetë, e kjo kuptohet se është e pavërtetë
obligativisht dhe çdonjëri e di se shpirti i tij është ai që ka hyrë, ai që ka dalur, ai që
është bartur, ai që ka udhëhequr trupin, ai është që trupin e ka bërë pasues të tij gjatë
hyrjes dhe daljes, e që të gjitha këto janë bazore për shpirtin ndërsa pasuese për
trupin, por për trupin vlenë shikimi kurse për shpirtin dituria dhe mendja.
Argumenti i njëqind e tetë: Sikur shpirti të ishte një dukuri sikurse thonë ata do të
ndodhte që njeriu në çdo kohë të ndërrojë njëqind mijë apo edhe më shumë shpirta,
ndërsa njeriu është njeri me shpirtin e tij e jo me trup dhe njeriu tani nuk do të ishte
njeriu që ishte pak më parë, kurse kjo është një e pavërtetë. Sikur shpirti të ishte i
zhveshur dhe ndërlidhja e tij me trupin të ishte vetëm me udhëheqje, e jo edhe me
vendbanim e hyrje në të nuk do të kishte kurrfarë pengese në shkëputjen e asaj

279
I saktë. E transmetoi Tirmidhiu (3689) dhe tha: Ky hadith është I saktë por garib (I panjohur).
280 Thënia e tij “sofistika” është një lloj argumentimi I cili bazohet në mashtrim dhe gabim, kurse
“sofistët” janë një sekt I vjetër grek të cilët I kundërshtoi Sokrati dhe zbuloi gabimet e tyre.