Page 73 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

edhe nëse e tha të vërtetën, e kjo na tërheqë vërejtjen se ai që hedhë armiqësi në mes
njerëzve përmes gënjeshtrës, dëshmisë së rrejshme apo shpifjes ka dënim më të
madh dhe se në mospastrimin nga derdhja e ujit i tërhiqet vërejtja atij që e lë
namazin, e që pastrimi nga derdhja e ujit është një prej obligimeve të tij, se do të
dënohet me dënim më të madh. Në transmetimin e Shu’bes I Dërguari (s.a.v.s.) tha:
“...njëri nga ata hante mishërat e njerëzve”, ky është ai që bënë gibet (i përmend
njeriut atë që e urren), kurse i pari është bartësi i fjalëve (en-Nemmam). Poashtu më
herët përmendëm transmetimin e Ibn Mes’udit (r.a.) për atë që u godit me kamxhik
dhe iu mbush varri me zjarr sepse kishte falur një namaz pa abdest dhe kishte
kaluar pranë një njeriut që i bënin zullum kurse ai nuk i kishte ndihmuar.
Më herët kemi përmendur hadithin e Semures (r.a.) në Sahihun e Buhariut 144 ku
përmendët dënimi i atij që e thotë një rrenë dhe ajo arrinë horizontet, dënimi i
atij që ka lexuar Kur’anin por natën ka fjetur dhe ditën nuk ka punuar me të,
dënimi i prostitutëve e prostituteve dhe dënimi i ngrënësit të kamatës sikurse i
kishte parë I Dërguari (s.a.v.s.) në jetën e Berzahut.
Poashtu kemi përmendur hadithin të cilin e transmetoi Ebu Hurejre (r.a.) ku u
përmend shtypja e kokave me gurë të atyre që nuk bënin sexhde (nuk faleshin),
ecja e atyre që nuk e dhanë zeqatin mbi therra helmuese dhe mbi pemën
Zekkum, ata që hanin mishin e kalbur me erë të keqe si shkak i prostitucionit
të tyre dhe ata që u shkëputeshin buzët e tyre me dana të hekurit si shkak i
fjalëve e ligjëratave të tyre trazuese.
Gjithashtu kemi përmendur hadithin e Ebu Seidit (r.a.) dhe dënimin e kryersve të
atyre krimeve, që disa kishin barqet e tyre sa shtëpia dhe të cilët ishin në
vendshkeljet e ushtrisë së Faraonit, e ata janë ngrënësit e kamatës, disa prej
tyreve u hapeshin gojët dhe u mbusheshin ato me zjarr i cili u dilte nga
mbrapa, e ata ishin ngrënësit e pasurisë së jetimit, disa prej tyre ishin të
vjerrura për gjinjët e tyre, e ato janë laviret, disa prej tyre hanin mishrat e tyre
që u këputeshin nga pjesët e tyre të trupit, e ata ishin gibetxhinjët dhe disa prej
tyre kishin thonjë të bakrit me të cilët gërvishnin fytyrat e gjoksat e tyre, e ata
ishin ata të cilët preknin moralin e njerëzve.
I Dërguari (s.a.v.s.) tregoi për pronarin e batanijes të cilën e kishte marrë nga
plaqkat e luftës se si i ndizet zjarr në varrin e tij dhe ai kishte të drejtë në to, e si
mund të jetë puna me atë që bënë zullum në atë që nuk është e drejtë e tij. Pra,
dënimet e varrit rezultojnë nga gjynahet e zemrës, syrit, veshit, gojës, gjuhës, barkut,
organit seksual, dorës, këmbës, dhe trupit në përgjithësi. Bartësi i fjalëve,
gënjeshtari, gibetxhiu, dëshmuesi i rrejshëm, shpifësi ndaj atij që është i martuar,
hedhësi në trazira, thirrësi në risi, ai që thotë për All-llahun dhe të Dërguarin e Tij
atë që nuk e di, llomotitësi, ngrënësi i kamatës, ngrënësi i pasurisë së jetimëve,
ngrënësi i haramit si ryshfeti e të ngjashme, ngrënësi i pasurisë së vëllaut të tij
musliman pa të drejtë ose të atij që është me kontratë, konsumuesi i alkoolit,
ngrënësi i kafshatës së pemës së mallkuar, prostitutët, homoseksualët, vjedhësi,
tradhtari, mashtruesi, hilegjia, marrësi, dhënësi, dëshmitarët, lejuesi dhe atij që i
lejohet kamata, ai që bën dredhi në rënien e obligimeve të All-llahut dhe në bërjen e
ndalesave të Tij, dëmtuesi i muslimanëve dhe pasuesi i avreteve të tyre, gjykuesi me
atë që nuk e ka zbritur All-llahu, ai që përgjigjet pa atë që e ka zbritur All-llahu,
ndihmuesi në gjynahe dhe armiqësi, vrasësi i atij që All-llahu e ka ndaluar, ateisti në
Qabe, mohuesi i realitetit të emrave dhe cilësive të All-llahut, ai që i jepë përparësi
mendimit, shijes dhe sjelljes së tij para Sunnetit të Dërguarit të All-llahut (s.a.v.s.),

144
E transmetoi Buhariu (7047) dhe Ahmedi në “El-Musned” (5/9).