Page 69 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

është mohimi i kësaj përveçse përgënjeshtrim, kryeneqësi dhe refuzim, e All-llahut i
takon pëlqimi.
KAPITULL
Çështja e nëntë: Duhet ditur se dënimi apo begatia e varrit është një emër për
dënimin dhe begatinë e varrit në Berzah (jetën e varrezave) e që është në mes të
dun’jas dhe ahiretit, e i Madhëruari tha: “...e ata kanë para tyre një perde (distancë
periodike – Berzah) deri në ditën kur ringjallen” (El-Mu’minunë : 100). Banorët e
Berzahut vështrojnë këtë dun’ja e ahiretin dhe është quajtur dënimi e begatia e
varrit, ose një kopsht i Xhennetit apo një grop e Xhehennemit, duke u bazuar në
shumicën e njerëzve, prandaj i mbyturi në kryq, i djeguri, i fundosuri dhe atë që e
kanë shqyer egërsirat apo shpendët u arrinë nga dënimi dhe begatia e varrit në
Berzah pjesa e tyre sipas rivendikimeve të veprave edhe pse shkaqet e mënyra e
begatisë dhe dënimit mund të jenë të llojllojshme. Disa nga të parët menduan: Se
nëse trupi i tij digjet në zjarr e bëhet hi dhe atë e bartë era në det e në tokë në një ditë
me erë të fortë do të shpëtoj nga dënimi, kështu që një njeri urdhëroi fëmijët e tij ta
bëjnë këtë, atëherë All-llahu e urdhëroi detin t’i tubojë pjesët e tij edhe tokën t’i bëjë
bashkë pjesët e tij, pastaj i tha: Ngritu dhe ai përnjëherë u ndal para duarve të All-
llahut dhe ai e pyeti: Çfarë të shtyri të bësh atë që bëre? Ai tha: Frika prej Teje o Zot
dhe Ti e di më mirë këtë. E pa e përfunduar e mëshiroi atë 140 . Nuk ka mundësi që
ato pjesë t’i ikin dënimit dhe begatis së varrit edhe nëse i vdekuri ngjitet në majet e
pemëve në erërat e forta, ai patjetër do të arrijë pjesën e dënimit apo të begatisë së
tij. Pastaj sikur besimtari të varroset në brendësinë e zjarrit, trupi i tij do të arrinë
pjesën e tij të begatisë në jetën e Berzahut duke ia bërë All-llahu atij zjarrin të ftohtë
dhe shpëtim, derisa tjetrit (pabesimtarit) ia bënë ajrin zjarr dhe vapë sepse elementet
dhe materia e kësaj bote është e udhëhequr nga Zoti, Shpikësi dhe Krijuesi i saj, i
Cili i përdorë ato si dëshiron Ai dhe ato nuk mund ta kundërshtojnë dëshirën e Tij,
por ato veprojnë sipas dëshirës së Tij, janë të nënshtruara dhe të udhëhequra nga
fuqia e Tij. Prandaj, kush refuzon këtë ai ka refuzuar Zotin e botëve, ka mohuar Atë
dhe ka refuzuar Rububijetin (krijimtarinë) e Tij.
KAPITULL
Çështja e dhjetë: Vdekja është kthim dhe ringjallje e parë. All-llahu i madhëruar i
caktoi njeriut dy kthime dhe dy ringjallje me ç’rastë do t’i dënojë ata që kanë bërë
keq sipas asaj që kanë punuar dhe do t’i shpërblejë me të mirë ata që kanë bërë mirë.
Ringjallja e parë është me rastin e ndarjes së shpirtit nga trupi dhe kalimin e tij në
shtëpinë e shpërblimit.
Kurse ringjallja e dytë është atëditë kur All-llahu i rikthen shpirtrat në trupa dhe i
ringjallë ata nga varret e tyre për në Xhennet apo për në Zjarr, e kjo është ringjallja e
dytë. Prandaj, në një hadith thuhet: “...dhe të besosh në ringjalljen e fundit” 141
sepse ringjalljen e parë nuk e mohon askush edhe pse shumë njerëz e kanë mohuar
dënimin dhe begatinë në të. All-llahu i madhëruar i përmendi ato dy ringjallje, të
voglën dhe të madhen, në suren El-Mu’minun, në suren El-Vakia, në suren El-
Kijame, në suren El-Mutaffifun, në suren El-Fexhr dhe në sure të tjera dhe drejtësia
e urtësia e Tij rivendikoi që t’i përcaktojë ato shtëpi të shpërblimit për të mirin dhe
për të keqin, mirëpo plotësimi i shpërblimit ndodhë në ditën e kthimit të dytë në
Darul-Karar (Shtëpinë e përjetësisë) sikurse thotë All-llahu i madhëruar: “Secili

140 E transmetoi Buhariu në “Tevhid” (k. 35), Muslimi në “Tevhid” (24), Nesaiu në “El-Xhenaiz” (k.
117), Ibn Maxhe në “Zuhd” (k. 30, 4255), Maliku në “El-Xhenaiz” (51) dhe Ahmedi në “El-Musned”
(2/116, 5/395, 407).
141
E transmetoi Buhariu (50), Fet’hul-Bari (1/140), Ibn Maxhe (64) dhe Ahmedi në “El-Musned” (2/107).