Page 71 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

e I Dërguari (s.a.v.s.) tha: “Mua më është dhënë Libri dhe diçka si ai bashkë me
të” 142 .
Përgjigjja detaje: Është se begatia dhe dënimi i Berzahut janë përmendur në
Kur’an në disa vende, si p.sh. thënia e të madhëruarit: “...e, sikur t’i shihje mizorët
kur janë në agoni të vdekjes, e melekët kanë shtrirë duart e tyre (me ndëshkim) e (u
thonë): “Shpëtonie pra vetveten (nëse mundeni)”. Tash përjetoni dënimin e
turpshëm për shkak se e thoshit të pavërtetën për All-llahun, dhe ndaj argumenteve
të Tij ishit kryeneç” (El-En’amë : 93). Këto fjalë u drejtohen atyre në momentin e
vdekjes dhe melekët lajmëruan, e ata janë të sinqertë, se ata atëherë përjetojnë
dënimin e turpshëm, e sikur ai dënim të vonohej deri në fund të dun’jas nuk do të
ishte e drejtë tu thuhet “..tash (sot) përjetoni”.
Nga ato ajete është edhe thënia e të madhëruarit: “Dhe All-llahu e shpëtoi atë
(besimtarin) prej të këqijave që i kurdisën, ndërsa ithtarët e Faraonit i përfshiu
dënimi më i keq. Ata i nënshtrohen zjarrit mëngjes e mbrëmje, e Ditën e Kijametit (u
thuhet melekëve): “Ithtarët e Faraonit futni në dënim më të rëndë!” (Gafir : 45-46).
Këtu përmendi dënimin në të dy botërat në mënyrë të qartë që nuk pranon tjetër
kuptim.
Poashtu thënia e të madhëruarit: “Po ti lëri ata derisa të ballafaqohen në ditën e
tyre, kur do të shtangen. Ditën kur dredhia e tyre nuk do t’u bëjë dobi asgjë e as që
do të ndihmohen. Është e vërtetë se ata që bënë zullum, kanë një dënim më të afërt
se sa ai (i Kjametit), por pjesa dërmuese e tyre nuk e dinë” (Et-Tur : 45-47). Këtu
mund të jetë për qëllim dënimi i tyre me vrasje dhe dënime të tjera në këtë botë, por
mund të jetë për qëllim edhe dënimi i tyre në Berzah që përputhet më shumë sepse
shumë nga ata vdiçën pa u dënuar në këtë botë, e mund të thuhet: Më e drejtë është
të thuhet se ata që vdiçën prej tyre dënohen në Berzah kurse ata që kanë mbetur
dënohen në këtë botë me vrasje e të tjera dhe ky është qortim për dënimin e tyre në
këtë botë e në Berzah. Në këtë kontest është edhe fjala e të madhëruarit: “Ne do t’u
shijojmë atyre prej dënimit më të shpejtë (në dun’ja) para dënimit të madh (në
Ahiret), ndoshta do të tërhiqen (prej të këqiave)” (Es-Sexhde : 21). Këtë ajet e
morën argument për dënimin e varrit disa dijetarë prej tyre Abdullah Ibn Abbasi
(r.a.), por argumentimi me këtë ajet mban në vete diç sepse ky dënim i tyre në
dun’ja lenë hapësirë për tërhiqjen e tyre nga kufri (mosbesimi) dhe kjo nuk do të
ishte sekret për më të diturin e këtij ummeti e komentuesin më të madh të Kur’anit,
mirëpo për shkak të kuptimit të thellë dhe të hollësishëm të tij të Kur’anit ai kuptoi
nga ky ajet dënimin e varrit sepse All-llahu i madhëruar lajmëroi aty se ata kanë dy
dënime, dënimin më të shpejtë (më të ulët) dhe dënimin më të madh, Ai këtu
lajmëroi se do t’i bëjë të shijojnë diçka (në këtë botë) nga dënimi më i shpejtë që ata
të tërhiqen, por për ta ka mbetur diçka nga ai dënim që të dënohen pas dënimit të
dun’jas (në Berzah) dhe për këtë thotë: “minel-adhabil-edna” diçka nga dënimi më i
shpejtë dhe nuk thotë: Do t’i bëjmë të shijojnë “el-adhabel-edna” dënimin më të
shpejët, prandaj vështro ti këtë.
Kjo i përngjan thënies së Muhammedit (s.a.v.s.): “Atij i hapet një derë nga Zjarri
dhe i vie atij nga nxehtësisë e vapa e tij”, e nuk tha: I vie nxehtësia e vapa e tij,
sepse ajo që i ka arritur është diçka prej tij dhe i ka mbetur shumica e tij, kurse atë
që kanë shijuar armiqët e All-llahut në këtë botë është diçka prej dënimit kurse u ka
mbetur dënim edhe më i madh.

142
I saktë. E transmetoi Ebu Davudi (4604), Tirmidhiu (2664) dhe tha për të: Hasenun garib (I mirë, I
panjohur), Ibn Maxhe (12), Ahmedi në “El-Musned” (4/131, 132) dhe Ibn Abdul-Berri në “Et-Temhid”
(1/150).