Page 88 - testmergebrochureV0604
P. 88

1864
             - ee grousst Volleksfest an d’ Uropféierung vun “Ons Heemecht”

            Fir seng Grënnung ze feieren, invitéiert d’ ALM fir den 5. Juni 1864
            all seng Memberen op Ettelbréck fir ee grousst Fest ze feieren. Fir
            den Transport vun deene 550 Sänger an 240 Museker gi Spezialzich
            agesat. D’ Fest besteet aus engem grousse Concert wou all Veräiner
            kënne weise wat si kënnen – et gëtt gesongen, et gëtt musizéiert. Als
            zweet lescht Lidd steet een neit Wierk vum Jean-Antoine Zinnen
            (Musek) an dem Michel Lentz (Text) um Programm: Ons Heemecht.


            Et   ass  dat   eenzegt   Lidd   dat   deen   Dag   a   Lëtzebuerger   Sprooch
            gesonge gëtt, dofir awer vun alle Sänger déi ugetruede sinn.


            D’ Lidd gëtt mat senge 4 Strophen uropgeféiert an ass direkt een
            Erfolleg an entwéckelt sech séier zu engem vun de Nationallidder,
            niewent   dem   Feierwon.   Als   Nationalhymn   setzt   sech   « Ons
            Heemecht » allerdéngs eréischt nom éischte Weltkrich duerch. Och
            wa béid Lidder ähnlech patriotesch Texter hunn, esou ass deen vum
            Feierwon dach staark un Zäit vu senger Kompositioun gebonnen. Et
            geet ëm déi Zäit wou Lëtzebuerg, duerch d’ Eisebunn, méi no un den
            Zollveräin erukënnt, wou d’ Liewen mat Frankräich an der Belsch
            méi   enk   ginn,   an   d’   Lëtzebuerger   awer   Wäert   drop   leeën,   dat
            jiddereen hier Onofhängegkeet akzeptéiert a respektéiert.

            Den Text vun der Heemecht ass do schonns méi neutral – et ass eng
            Beschreiwung vum Land, a senge Géigenden. (De Minett, deen et zu
            dëser Zäit nach net ginn ass, gëtt also och net beschriwwen). An der
            leschter Stroph weist de Michel Lentz a sengem Text op alles hinn,
            wat d’ Lëtzebuerger matgemaach hunn an freet datt hien do uewen
            op d’ Lëtzebuerger oppasst, an hier Onofhängegkeet erhale soll. Dës
            lescht Stroph verléiert duerch d’ Geschicht vum Land ni wierklech un
            Aktualitéit.
   83   84   85   86   87   88   89   90   91   92   93