Page 31 - IDM
P. 31
Հակառակ դրան, Ժաննան կրթված չէր, գրել-կարդալ չգիտեր, հավատի մասին նրա
գիտելիքները խիստ հատվածական էին: Այդ իսկ պատճառով, երբ հերթը հասավ կրոնական,
աստվածաբանական հարցերին, ասել է թե քրիստոնեական դոգմաների մեկնումին, նա սկսեց
թույլ տալ սխալներ, որոնք ակնառու են նրա հարցաքննության տեքստից: Մասնավորապես, նա
մի շատ կարևոր սխալ թույլ տվեց՝ հրաժարվելով ենթարկվել այսպես կոչված մարտնչող
եկեղեցուն, այն է թե երկրային եկեղեցուն՝ Հռոմի պապի գլխավորությամբ: Ժաննան ասել էր, որ
ենթարկվում է միայն Հիսուս Քրիստոսին, որը 15-րդ դարի աստվածաբանների տեսանկյունից
բնովի հերետիկոսություն էր: Երբ նա որոշեց չհրաժարվել այդ պատասխանից (Responsio
mortifera-լատիներենից թարգմանաբար՝ «մահաբեր պատասխան»), դատական գրագիրը
հարցաքննության նյութերի թղթի լուսանցքում գրեց իր մեկնաբանությունը. «մահաբեր
պատասխան» (Responsio mortifera): Միայն այս պատասխանով նա ստորագրեց իր մահվան
դատավճիռը:
Եթե Ժաննային դատեին հին դատական ընթացակարգով, դատավորները չէին կարողանա
նրան մահվան դատապարտել, քանի որ երբեք չէին իմանա՝ որքանով են Ժաննայի
անհատական հայացքները տարբերվում եկեղեցականից: Սակայն, արդեն գործում էր
հավատաքննական ընթացակարգը։
Նրանց հաջողվեց լսել աղջկա բառերն ու կարծիքը
հավատի մասին և այդպիսով վճիռ կազմել: Սակայն
այդ ամենը ընթանում էր XV դարում, իսկ մեզ պետք
է տեղափոխվել ավելի վաղ՝ 12-րդ դար, երբ ոչ թե
առանձին քաղաքներում, այլ ամբողջական
կոմսություններում, դքսություններում և անգամ
երկրներում էին
Ժաննա դ’Արկը մահապատժից առաջ իշխում հերետիկոսական շարժումները:
Պատկերը՝ Մարսիալ դ’Օվերնի
«Վիգիլներ Կառլ VII մահվան համար» Դա հատկապես հատուկ էր Հյուսիսային Իտալիային
և Ֆրանսիայի հարավին, ուր XII-XIII դարերում լայն տարածում գտան կաթարներն ու
վալդենսները։
« Կաթարներ
Կարծում էին, որ աշխարհը կառավարում է սատանան, իսկ Հռոմի պապը նրա փոխանորդն է։
Վալդենսներ
Ժխտում էին սրբերի պաշտամունքը և Աստծու ու մարդու միջև եկեղեցու միջնորդությունը »։
