Page 100 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

πρωινά που ο αυτοκράτορας δεχόταν τους επίσημους επισκέπτες,
πρέσβεις κρατών ή αξιωματούχους, ο ήλιος ανέτειλε από πίσω του
και φώτιζε όλον αυτόν τον τεράστιο χώρο. Όποιος δε επιχειρούσε να
κοιτάξει τον αυτοκράτορα πάνω στην αναβαθμίδα, τυφλωνόταν από
το έντονο φως κι έτσι αναγκαστικά χαμήλωνε τα μάτια.
Καταλαβαίνετε τώρα για ποιο λόγο.
Απ’ την οροφή της αίθουσας κρέμονταν πέντε τεράστιοι επίχρυσοι
πολυέλαιοι, με πάνω από πενήντα κεριά ο καθένας, και στις
μικρότερες πλευρές, αριστερά και δεξιά, άλλοι τρεις. Στους τοίχους
υπήρχαν τεράστια τζάκια ανά δέκα μέτρα και από πάνω τους ήταν
ζωγραφισμένες σκηνές από τις παλιότερες δόξες της αυτοκρατορίας
μας. Στο πάτωμα τα μάρμαρα ήταν πρωτοφανούς πολυτέλειας, και οι
αυλικοί λέγανε ότι ήταν εκεί ήδη από την εποχή του Ιουστινιανού,
δηλαδή ήταν περίπου οκτακοσίων ετών. Μεταξύ μας… δεν το
πίστεψα ποτέ.
Κάποια στιγμή, κι ενώ περιεργαζόμουν το χώρο, ακούστηκε η
αναγγελία της άφιξης του αυτοκράτορα. Όλοι μπήκαμε στην
προκαθορισμένη σειρά, που όριζε το πρωτόκολλο, και περιμέναμε να
περάσει από μπροστά μας, για να μας χαιρετήσει.
Παραλίγο να λιποθυμήσω όταν είδα να ’ρχεται ο Δεσπότης
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια
μου! Αυτός ήταν ο αυτοκράτορας; Από πότε; Νόμιζα ότι ήταν ο
μεγαλύτερος αδελφός του, ο Ιωάννης. Ο αδελφός μου ο Γαβριήλ, όταν
κατάλαβε την έκπληξή μου, έσπευσε να με ενημερώσει.
«Ο αδελφός του είναι στην Ιταλία», μου είπε. «Στη Φλωρεντία
γίνεται μια διάσκεψη από Δυτικούς, τον Πάπα και τον δικό μας
αυτοκράτορα. Το θέμα είναι πώς θα πάρουμε στρατιωτική βοήθεια
από αυτούς, για να αντιμετωπίσουμε τους Τούρκους».
«Λοιπόν;»
«Από τους Δυτικούς δε φοβόμαστε. Άλλωστε όλοι τους σχεδόν,
Γενοβέζοι, Βενετοί, Φράγκοι, Καταλανοί, Σπανιόλοι, έχουν σπίτια
και μεγάλες εγκαταστάσεις εδώ».
«Επομένως, τι άλλο ζητάνε οι Δυτικοί;» τον ρώτησα.
«Υπάρχει ένα θέμα που το θεωρούν σημαντικό. Ο Πάπας, δηλαδή,
και οι δικοί του θέλουν να υπογράψουμε το παπικό πρωτείο.