Page 99 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου
P. 99

έκλεισα  με  νεύρα  την  πόρτα.  Η  ώρα  πέρασε  γρήγορα.  Έστειλε  κι  η
  μάνα δυο υπηρέτριες και με βοήθησαν στο ντύσιμο. Ήθελα κι εγώ να
  είμαι  όσο  το  δυνατόν  πιο  όμορφη,  βλέπετε,  γιατί  θα  στεκόμουν
  μπροστά  σε  δεκάδες  αυλοκόλακες,  όπως  γινόταν  συνήθως  όταν  ο
  αυτοκράτορας  έκανε  ανάλογες  συνεστιάσεις.  Λοι​πόν  δεν  το  κρύβω
  ότι ήθελα ο αυτοκράτορας Ιωάννης να με προσέξει. Γιατί δηλαδή… οι
  άλλες αρχοντοπούλες ήταν πιο όμορφες; Όχι δα!
    Όταν έφτασε η καθορισμένη ώρα, όλο το Νοταράδικο ξεκινήσαμε
  για  την  αίθουσα  του  μεγάλου  παλατιού  όπου  θα  γινόταν  το
  συμπόσιο.  Καθώς  περπατούσαμε,  ο  πατέρας  μάς  ενημέρωσε  ότι  θα
  παρευρίσκονταν οι πιο σπουδαίοι και έμπιστοι αυλικοί, από διάφορες
  οικογένειες  ευγενών  που  είχαν  ακόμα  και  συγγενικούς  δεσμούς  με
  τους Παλαιολόγους.
    Ύστερα από λίγο, κι αφού διασχίσαμε κάμποσους διαδρόμους και
  αυλές,  φτάσαμε  στην  αίθουσα  του  θρόνου.  Εκεί  μας  ανήγγειλε  ο
  αυλάρχης  κι  ο  πατέρας  άρχισε  να  μας  συστήνει  αριστερά  και  δεξιά.
  Γνωρίσαμε  τουλάχιστον  εκατό  συγκλητικούς  κι  άλλους  μεγάλους
  άρχοντες  και  αριστοκράτες  με  τις  οικογένειές  τους,  Ρωμιούς  και
  ξένους, οι οποίοι έμεναν εντός του παλατιού.
    Ο πατέρας μάς είχε δασκαλέψει πώς έπρεπε να φερθούμε, ενώ τα
  αδέλφια  μας,  που  ήξεραν  όλους  τους  παρατρεχάμενους  του
  αυτοκράτορα, μας ενημέρωναν με διακριτικό τρόπο ποιοι ήταν φίλοι
  και ενωτικοί. Έτσι κι εγώ κατάφερα κι έκανα μερικές γνωριμίες, ίσως
  και  φίλες,  με  «δικά  μας»  κοριτσόπουλα  από  άλλες  αρχοντικές
  οικογένειες.
    Στο  μεταξύ  έριξα  και  μια  ματιά  στην  αίθουσα  του  θρόνου.  Είχε
  μήκος περίπου τριάντα μέτρα και πλάτος είκοσι. Χωριζόταν στα τρία
  από  δύο  σειρές  πανέμορφους  κίονες,  μαρμάρινους,  λευκούς,
  ραβδωτούς και με πράσινες φλέβες. Στη μία άκρη της αίθουσας, στα
  ανατολικά,  υπήρχε  μια  ψηλή  αναβαθμίδα  με  είκοσι  σκαλιά.  Εκεί
  πάνω ήταν στημένος ο σκαλιστός επίχρυσος θρόνος του αυτοκράτορα
  με τον δικέφαλο αετό στην πλάτη.
    Πίσω από το θρόνο ήταν ένα τεράστιο παράθυρο. Άκουσα ότι το
  τζάμι  το  έφτιαξαν  Βενετσιάνοι  τεχνίτες  και  το  έφεραν  σε  κομμάτια
  από  τη  Βενετία.  Η  θέση  του  θρόνου  είχε  συγκεκριμένο  λόγο:  τα
   94   95   96   97   98   99   100   101   102   103   104