Page 124 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

των Βλαχερνών, στον Κεράτιο κόλπο. Από κείνο το σημείο αρχίσαμε
να κατηφορίζουμε κι εμείς παράλληλα με αυτά, αφήνοντας πίσω μας
πύλες και πύργους που έφταναν μέχρι την Προποντίδα. Η τάφρος έξω
από το εξωτερικό και χαμηλότερο τείχος είχε βάθος περίπου δέκα
μέτρα και απείχε από αυτό άλλα τόσα μέτρα.
Το τείχος είχε δέκα πύλες, ανά πεντακόσια μέτρα περίπου,
εναλλάξ τις λεγόμενες πολιτικές, που χρησιμοποιούσε ο λαός, και τις
στρατιωτικές για το στρατό. Η επίσημη είσοδος του αυτοκράτορα
γινόταν πάντα από τη Χρυσή Πύλη. Οι υπόλοιπες πολιτικές ήταν,
κατά σειρά, του Αγίου Ρωμανού, του Ρηγίου ή Ρουσίου, της
Σηλυβρίας (ή Ζωοδόχου Πηγής) και τέλος του Χαρισίου (ή
Πολυανδρίου). Οι στρατιωτικές πύλες από βορρά προς νότο ήταν οι
εξής: η Πύλη του Πρώτου (ή αλλιώς Πύλη του Χριστού), η Πύλη του
Δευτέρου, η Πύλη του Τρίτου, η Πύλη του Τετάρτου και η Πύλη
του Πέμπτου. Αυτές δεν οδηγούσαν στην πόλη αλλά στον περίβολο
ανάμεσα στα δύο τείχη. Από κει πυλίδες και εσωτερικές σκάλες
οδηγούσαν μέσα και πάνω στο μεγάλο τείχος.
Το τείχος χωριζόταν στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. Το πρώτο
είχε ύψος εφτά μέτρα και πλάτος περίπου τρία. Οι πύργοι του ήταν
σχεδόν εκατό και είχαν ύψος δέκα μέτρα. Ανάμεσα στα δύο τείχη
υπήρχε ένα κενό δεκαπέντε μέτρων. Ακολουθούσε το μέσα τείχος, η
τελευταία γραμμή άμυνας. Είχε ύψος δέκα μέτρα και πλάτος πέντε.
Οι επάλξεις του τείχους που βρισκόμασταν έφταναν στα δεκατρία
μέτρα. Οι πύργοι ήταν εκατό και είχαν ύψος περίπου είκοσι μέτρα.
«Είσαι;» μου λέει σε μια στιγμή καθώς στεκόμασταν έξω από μια
πύλη».
«Τι πράγμα;»
«Σε ρωτάω, είσαι;» είπε πάλι και μου δείχνει την πύλη που είχε
ανοίξει.
«Μη μου πεις ότι…»
Ήμουν εκστασιασμένη. Ακόμα κι αυτό το είχε κανονίσει.
Τραβήξαμε προς τα κει. Αφήσαμε τα άλογα να τα φυλάει ένας δικός
του και χωθήκαμε μέσα στην πύλη. Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε σκάλες
και ανηφορικούς διαδρόμους και δέκα λεπτά αργότερα βρεθήκαμε
πάνω σε έναν πύργο του μεγάλου εσωτερικού τείχους.