Page 127 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

ήταν η στήλη των όφεων, για την οποία λέγανε ότι ήταν ένα είδος
«φυλαχτού» που έστησαν στην περιοχή επειδή τάχα κάποτε είχε
γεμίσει με φίδια. Άλλοι πάλι λένε ότι την έφεραν στην Πόλη Έλληνες
από το Μαντείο των Δελφών. Ότι δηλαδή την κατασκεύασαν οι
αρχαίοι Έλληνες όταν νίκησαν τους Πέρσες. Στον ίδιο χώρο
βρισκόταν κι ο οβελίσκος του Θεοδοσίου Α΄, ένας μαρμάρινος
στύλος ύψους τριάντα μέτρων και πλάτους δύο. Επίσης και ο
οβελίσκος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ΄.
Πάνω από την πύλη του ιπποδρόμου υπήρχαν παλαιότερα
τέσσερα όμορφα χάλκινα άλογα, τα οποία, όπως μου είπε ο Μαρίνος,
τα είχαν κλέψει οι δικοί του, οι Βενετοί, το 1204, όταν επιτέθηκαν
στην Πόλη. Εκτίμησα το γεγονός ότι δεν ντρεπόταν να αναφερθεί
στις ατιμίες του λαού του εναντίον μας. Σήμερα που γράφω αυτές τις
γραμμές, τα χάλκινα άλογα βρίσκονται ακόμη στην είσοδο του Αγίου
Μάρκου, εδώ, στη Βενετία.
«Εδώ, λοιπόν», συνέχισε ο Μαρίνος, «στις κερκίδες χωρούν ίσως
και πάνω από 50.000 άτομα».
Τον κοίταξα εντυπωσιασμένη και είπα:
«Είναι δυνατόν;»
«Μα ναι σου λέω! Το κτίριο έχει μήκος περίπου πεντακόσια
μέτρα και πλάτος πάνω από εκατό, ενώ εσωτερικά, στο στίβο,
ογδόντα».
«Και πόσα άρματα…»
«Στις αρματοδρομίες λάμβαναν μέρος μέχρι δώδεκα άρματα
ταυτόχρονα. Εσωτερικά, όπως βλέπεις, ο ιππόδρομος χωρίζεται στα
δύο από κείνον τον χαμηλό τοίχο που τον λένε “εύριππο” και που
γύρω από αυτόν έτρεχαν τα άλογα».
«Ο αυτοκράτορας… πού καθόταν;»
«Εκεί πάνω», είπε και μου έδειξε.
Γύρισα και κοίταξα. Ήταν περίπου τριάντα μέτρα πιο μακριά από
κει που καθόμασταν, στο μέσο των ανατολικών κερκίδων, σε έναν
ειδικά διαμορφωμένο χώρο. Αριστερά και δεξιά υπήρχαν εξίσου
όμορφες θέσεις για τα σπουδαιότερα μέλη της ακολουθίας του.
«Τελικά οι αγώνες διακόπηκαν το 1204, όταν οι Φράγκοι πήραν
την Πόλη».