Page 126 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

ακόμα δρόμους προς τα δυτικά. Ο πρώτος οδηγεί βορειοδυτικά στο
ναό των Αγίων Αποστόλων και στην Πύλη της Αδριανούπολης. Ο
δεύτερος πάει στη Χρυσή Πύλη προς τα νοτιοδυτικά. Αυτοί οι δρόμοι
και πολλοί άλλοι καταλήγουν σε όμορφες πλατείες με πάμπολλα
μαγαζιά γύρω γύρω με κάθε είδος εμπορεύματος.
Στην περιοχή κοντά στην Αγία Σοφία είδαμε το μεγάλο παλάτι,
από την εξωτερική του όμως πλευρά. Εκεί υπήρχαν κάποια κτίρια
που δεν είχα ποτέ βρει την ευκαιρία να επισκεφτώ.
«Αυτό είναι το παλιό κτίριο της Συγκλήτου», μου είπε ο Μαρίνος.
«Εδώ, τους πρώτους αιώνες της αυτοκρατορίας, συνεδρίαζε η
Σύγκλητος, η οποία αποτελούνταν από ευγενείς. Αλλά τώρα δεν
υπάρχει πια. Εδώ είναι και το Πανεπιστήμιο της Μαγναύρας, αν και
τώρα δεν έχει τη φήμη που είχε πιο παλιά».
«Εκεί, στα δυτικά, τι είναι αυτός ο ανοιχτός χώρος;» τον ρώτησα.
«Η μεγάλη αγορά, ο “Φόρος του Κωνσταντίνου”, και το Μίλιον.
Πάμε», μου είπε.
Σε δέκα λεπτά ήμασταν εκεί.
«Λέγεται Μίλιον η περιοχή γιατί από δω ξεκινούν και μετρούν τις
αποστάσεις των δρόμων προς όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας, τόσο
στην Ευρώπη όσο και στην Ασία».
«Και αυτό το κτίριο… το ερειπωμένο;»
«Είναι τα παλιά λουτρά του Ζευξίππου. Εκεί τοποθετούσαν
προσωρινά τους πληγωμένους από τα παιχνίδια του ιπποδρόμου.
Αλλά για πάμε να το δούμε και αυτό».
«Τον ιππόδρομο;» ρώτησα.
Εκείνος με τράβηξε από το χέρι και παράλληλα μου έγνεψε
καταφατικά. Σύντομα βρεθήκαμε μπροστά σε μια μικρή πόρτα. Ο
Μαρίνος χτύπησε διακριτικά κι αμέσως κάποιος από μέσα μάς
άνοιξε, σαν να μας περίμενε, και μας οδήγησε σε μια στοά. Γρήγορα
φτάσαμε στις κερκίδες του ιπποδρόμου. Είχα μείνει με ανοιχτό το
στόμα από το θέαμα, ενώ ο Μαρίνος συνέχισε να με ενημερώνει.
Πριν από χίλια χρόνια πραγματοποιούνταν εκεί διάφορα θεάματα,
αλλά κυρίως ιπποδρομίες και αρματοδρομίες. Επίσης στον ίδιο χώρο
γίνονταν οι σημαντικές ανακοινώσεις της κυβέρνησης και του
αυτοκράτορα προς το λαό. Υπήρχαν αξιόλογα έργα τέχνης, όπως