Page 132 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου
P. 132
επιδίωκε να κάνει γάμους με τους οποίους θα κατάφερνε να
ισχυροποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τη θέση του. Δε σας
κρύβω ότι μερικές φορές το σκεφτόμουν κι αυτό: Λες ο πατέρας να
καλοβλέπει ακόμα και τη θέση του αυτοκράτορα; Αλλά μετά πάλι το
έδιωχνα από το μυαλό μου.
Όχι, ο πατέρας δεν ήταν ικανός να κάνει πραξικόπημα. Απλώς
ήθελε να ελέγχει παρασκηνιακά τους πάντες και, ει δυνατόν, τον
αυτοκράτορα. Στόχευε στο θρόνο, αλλά με πλάγιο τρόπο, δηλαδή τη
συγγένεια. Γι’ αυτό και από νωρίς, όπως είχα καταλάβει, ετοίμαζε
πλούσιους γάμους στα παιδιά του. Με αυτόν τον τρόπο θα
αυξάνονταν οι συμμαχίες του και θα ισχυροποιούνταν η θέση του.
Όπως έχω ήδη πει, ο πατέρας ήταν ενωτικός από τα γεννοφάσκια
του. Δηλαδή ήθελε τις σχέσεις με τους Δυτικούς. Πίστευε ότι μόνο
με τη βοήθεια της Δύσης θα απομακρύναμε την απειλή των
Τούρκων. Λοιπόν, αν κατάφερνε κι έδινε στους Παλαιολόγους
πρίγκιπες κάποιες νύφες από τη Δύση, προφανώς δικής του επιλογής,
θα πετύχαινε ταυτόχρονα δύο πράγματα: αφενός θα ισχυροποιούσε
τη θέση του δίπλα στο θρόνο, μιας και θα πέρναγε την πολιτική του
γραμμή, κι αφετέρου να φέρει στην Πόλη κάποια στρατιωτική
βοήθεια από τη Δύση.
Αντίθετα οι ανθενωτικοί στο παλάτι ήταν οι κύριοι αντίπαλοι του
Λουκά Νοταρά. Αυτοί ήθελαν να συγγενεύουν οι Παλαιολόγοι με
νύφες από ορθόδοξα ανεξάρτητα χριστιανικά βασίλεια της Ανατολής,
ακόμα κι αν αυτά ήταν εξίσου ανίσχυρα με το δικό μας. Όργανό
τους, για ευνόητους λόγους, ήταν η επίσημη Εκκλησία και το
Πατριαρχείο, δηλαδή ο θρησκευτικός επικυρίαρχος σ’ αυτά τα
βασίλεια. Οι ανθενωτικοί πρόβαλλαν ως επιχείρημα ότι από τη Δύση
τίποτα καλό δεν μπορούσε να έρθει. Βέβαια διέδιδαν ότι τάχα μετά
τη συμφωνία για την Ένωση των Εκκλησιών στη Φλωρεντία, το
1439, ήδη είχαμε υποδουλωθεί στον αντίχριστο Πάπα. Γι’ αυτό και
διακήρυσσαν από τους άμβωνες των εκκλησιών ότι ο Θεός θα μας
τιμωρούσε παραδίδοντάς μας στους Τούρκους, επιχείρημα που είχε
σοβαρή απήχηση στο λαό και κατ’ επέκταση στην άμυνα της Πόλης.
Αλλά αυτό λίγο τους ένοιαζε, γιατί, όπως αποδείχτηκε μετά το
1453 που οι Τούρκοι πήραν την Πόλη, οι ανθενωτικοί που