Page 163 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου
P. 163

15
  Μετά την «τακτοποίηση» της υπόθεσής μου, κατά τη γνώμη του, ο
  Λουκάς  Νοταράς  ασχολούνταν  πια  με  το  κύριο  θέμα  του,  την
  εξουδετέρωση  της  αντίπαλης  πολιτικής  ομάδας,  τους  ανθενωτικούς.
  Κι αυτός ο έρμος ο αυτοκράτορας, ο Κωνσταντίνος, ειδικά σ’ αυτό το
  θέμα, θα μπορούσα να πω, ήταν ίσως και άβουλος.
    Πιστεύω ότι σε ανάλογες περιπτώσεις ο ηγεμόνας πρέπει να πάρει
  ισχυρή  και  ξεκάθαρη  θέση.  Δεν  μπορεί  να  είναι  και  με  τις  δύο
  πλευρές. Όφειλε να διαλέξει στρατόπεδο. Αυτή όμως η διφορούμενη
  στάση  που  κρατούσε,  αν  μη  τι  άλλο,  δημιουργούσε  πρόβλημα  και
  στους υπηκόους του, αφού δίχαζε το λαό όσο τίποτε άλλο.
    Μέχρι  τότε  πάντως,  το  φθινόπωρο  του  1452,  ο  Κωνσταντίνος
  Παλαιολόγος  έδειχνε  αποφασισμένος  να  παντρευτεί  κάποια  Δυτική
  πριγκίπισσα. Άρα οι ενωτικοί είχαν το πάνω χέρι. Απ’ την άλλη, πολύ
  μεγάλο μέρος του λαού ήταν αντίθετο σε μια τέτοια προοπτική, και
  μάλιστα  τρίτη  φορά.  Άσε  που,  όπως  λεγόταν,  το  θεωρούσαν
  γρουσουζιά,  κι  ακόμα  ότι  μπορεί  να  ήταν  εκ  Θεού  που  δεν  του
  στέριωνε  του  Κωνσταντίνου  γυναίκα  από  τη  Δύση.  Μεταξύ  μας,
  ίσως να το σκεφτόταν αυτό κι ο αυτοκράτορας.
    Κοιτάξτε… μη νομίζετε ότι καθόταν με σταυρωμένα τα χέρια στο
  παλάτι  κι  ότι  πήγαινε  για  καλόγερος  ή  παπάς.  Προφανώς  είχε  τα…
  τυχερά του. Εγώ τα είχα ακούσει από πρώτο χέρι, ακόμα και από τις
  ίδιες  τις  ερωμένες  του.  Αλλά  δεν  πρόκειται  να  πω  τίποτα
  περισσότερο,  γιατί  κατά  τα  άλλα  ήταν  σωστός  άνθρωπος.  Και
  μάλιστα με τον τρόπο που πέθανε ήταν για μένα κάτι παραπάνω από
  ήρωας,  για  να  μην  πω  εθνομάρτυρας.  Εν  πάση  περιπτώσει  ήταν
  άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης!
    Λοιπόν  ο  πατέρας  είχε  τα  δικά  του  σχέδια.  Είχε  κάνει  έναν
  μυστικό κατάλογο στον οποίο περιλαμβάνονταν διάφορα ονόματα με
   158   159   160   161   162   163   164   165   166   167   168