Page 162 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

Αλλά εγώ είχα στυλώσει τα πόδια σαν μουλάρι. Εκείνες τις μέρες
αδυνάτισα πολύ, ήμουν και λεπτή εκ φύσεως… ήρθα κι απόσωσα.
Μπροστά στην επιμονή του Νοταρά, ο οποίος δήλωσε ότι δεν τον
ένοιαζε αν θα φάω ή όχι, η μάνα φοβήθηκε τα χειρότερα. Κι όταν
κάποια μέρα με είδε να μην μπορώ να σταθώ στα πόδια μου,
νευρίασε και τα έβαλε ανοιχτά μαζί του. Τελικά, με τα πολλά, ο
πατέρας υποχώρησε και διέλυσε το συνοικέσιο με τον Ρώσο
πρίγκιπα.
Έτσι κι εγώ είπα να βάλω νερό στο κρασί μου και άρχισα σιγά
σιγά να τρώω. Πάντως κράτησα χαρακτήρα και από κείνη τη μέρα
δεν έβγαλα μιλιά από το στόμα μου. Το είχα τάξει στον εαυτό μου
ότι μέχρι να ξαναδώ τον Μαρίνο και να μου εξηγήσει, εγώ δεν
επρόκειτο να ξαναμιλήσω σε κανέναν.
Αλλά, βλέπετε, η ζωή είναι τόσο περίεργη, που συχνά σε
αναγκάζει να κάνεις πράγματα απίστευτα. Και πράγματι τέτοια
συνέβησαν και σ’ εμένα, όπως θα διαβάσετε.