Page 165 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

σε μεγάλο βαθμό, αφού ήμασταν η οικογένειά του– τα γνώριζαν και
οι άλλοι, δηλαδή οι αντίπαλοί του. Δεν μπορούσε όμως να καταλάβει
πώς διέρρεαν. Για παράδειγμα, ο Νοταράς έμαθε από δικούς του
κατασκόπους ότι οι ανθενωτικοί ήξεραν ήδη για τη μυστική λίστα με
τις υποψήφιες Δυτικές νύφες και επίσης για τους ανθρώπους του τους
οποίους είχε στείλει στα παλάτια της Δύσης για να κανονίσουν το
θέμα.
Λοιπόν ο Νοταράς δεν μπορούσε να καταλάβει πώς στο καλό την
είχε πατήσει σ’ αυτή την υπόθεση. Γιατί οι αντίπαλοί του πλέον όχι
μόνο προηγούνταν στο θέμα αυτό, αλλά φαίνεται ότι είχαν σχεδόν
πείσει τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο να μη δεχτεί ως σύζυγο Δυτική
πριγκίπισσα, αλλά μιαν άλλη που θα του έφερναν από τις ορθόδοξες
χώρες της Ανατολής.
«Ίσως υπάρχει κάποιος προδότης», είπε ο Ιάκωβος.
«Ευχαριστώ για την πληροφορία», είπε ο πατέρας. «Αλλά τρώγε
εσύ!»
«Και τι έχεις κάνει εσύ γι’ αυτό, πατέρα;» τον ρώτησα.
«Τι να έχω κάνει δηλαδή;»
«Μα εσύ τους ελέγχεις όλους. Πώς και σου την έφεραν οι άλλοι;»
Με κοίταξε περίεργα, μάλλον δεν του άρεσε που εξέφραζα γνώμη
και μάλιστα με τρόπο δηκτικό.
«Δεν ξέρω. Εγώ άλλα περίμενα από τους ανθρώπους που αγαπώ».
Δε διευκρίνισε ποιον εννοούσε. Εμένα ή τον αυτοκράτορα.
«Ίσως οι άνθρωποι αυτοί έχουν άλλα στο μυαλό τους», απάντησα
με τον ίδιο διφορούμενο τρόπο.
«Δηλαδή;» ρώτησε η μάνα.
«Μπορεί να μην αντέχουν την πίεση από τον πατέρα», απάντησα
διπλωματικά και κοίταξα το πιάτο μου.
«Και τι σκοπεύεις να κάνεις;» τον ρώτησε η μάνα.
«Έχω βάλει ανθρώπους και το ψάχνουν».
«Δηλαδή;» ρώτησε ο Ιάκωβος.
«Τι δηλαδή; Ω… μα αν τον βρω τον προδότη, θα… θα του τα
κόψω από τη ρίζα… και μετά θα του ξεριζώσω τη γλώσσα και θα τη
φάω τηγανητή. Τον αλήτη!» είπε ο Νοταράς με μοχθηρία.
«Πιο ήρεμα, άντρα μου!» είπε η Ελπίδα και του έδειξε με το