Page 230 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

και το κύμα μας χτύπησε πάλι αλύπητα. Το καράβι μας
αναποδογύρισε λες και ήταν καρυδότσουφλο. Δεν έμεινε τίποτα
όρθιο. Τα απανωτά κύματα το διέλυσαν και όλοι βρεθήκαμε ξαφνικά
στο νερό. Άρχισα όπως όπως να κολυμπώ προς μια κατεύθυνση που
μου φάνηκε πιο σωστή. Παραδόξως, λες και τα στοιχειά της φύσης
ικανοποιήθηκαν με το έργο τους, ύστερα από λίγο η καταιγίδα
κόπασε. Ευχαρίστησα το Θεό που ήμουν ζωντανή και που μας
λυπήθηκε κι έδιωξε την καταιγίδα.
Ήταν νύχτα, πίσσα το σκοτάδι, αλλά ο ουρανός ήταν ξάστερος και
τα αστέρια λαμποκοπούσαν. Ξαφνικά αντιλαμβάνομαι εκεί κοντά
μου ένα μεγάλο ξύλο που προφανώς είχε αποκοπεί από το κουφάρι
του πλοίου. Κολύμπησα προς τα κει και το γράπωσα. Ήταν η σανίδα
σωτηρίας μου, γιατί πλέον, έπειτα από τόση ώρα στο νερό, οι
δυνάμεις μου άρχισαν να με εγκαταλείπουν. Λοιπόν τώρα κάπως
ξεκουράστηκα και πήρα λίγο θάρρος.
Είχα μια παράξενη πίστη ότι χάρη σ’ αυτό το ξύλο θα κατάφερνα
να βγω σε κάποια ακτή. Δεν ξέρω γιατί δεν είχα απελπιστεί. Ίσως η
πίστη μου στο Θεό, ίσως η δύναμη που μου έδιναν όλα τα
αγαπημένα μου πρόσωπα καθώς τα είχα συνεχώς στο μυαλό μου
εκείνες τις ατέλειωτες ώρες στο νερό και η σκέψη ότι με είχαν πιο
πολύ ανάγκη από ποτέ. Το μυαλό του ανθρώπου τέτοιες ώρες
ξεστρατίζει σε διάφορα μονοπάτια για να κρατηθεί στη ζωή.
Λοιπόν έσφιξα τα δόντια και είπα μέσα μου: Δε θα το βάλω
κάτω… θα τα καταφέρω, ο κόσμος να χαλάσει! Δε θα εγκαταλείψω,
ποτέ! Κουράγιο, Άννα, κουράγιο! Οι σκέψεις αυτές με βοηθούσαν να
συνεχίσω να κουνιέμαι μέσα στα παγωμένα νερά, για να μην
παγώσω.
Δεν ξέρω πόσες ώρες είχαν περάσει, όταν είδα τον ήλιο να βγαίνει
από την ανατολή. Προς τα κει θα κολυμπήσω, είπα μέσα μου. Ο
καπετάνιος είχε πει ότι εκεί κοντά ήταν η Χίος κι εγώ ήξερα ότι το
νησί είναι ανατολικά στο Αιγαίο, προς τις ακτές της Μικράς Ασίας.
Άρα, αν κάνω κατά κει και έχω και λίγη τύχη, ίσως…
Πράγματι, λίγο αργότερα η τύχη μού χαμογέλασε. Είδα να
προβάλλουν στον ορίζοντα ψηλά βουνά. Αν και κατάκοπη, άρχισα να
κολυμπώ με περισσότερη δύναμη και να κατευθύνομαι προς τα κει.