Page 237 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

«Για τον πατέρα σου λένε ότι τον εκτέλεσε ο σουλτάνος».
Τώρα με πήραν κι εμένα τα δάκρυα.
«Κάποιοι είπαν ότι είχε κρυμμένα λεφτά και, αντί να τα προσφέρει
στον αυτοκράτορα, τα έδωσε στο σουλτάνο κι αυτός… τον σκότωσε
για “ευχαριστώ”».
«Ψέματα!» είπα κάπως πιο δυνατά.
Με κοίταξε παράξενα και τότε του εξήγησα:
«Άρχοντα, εγώ είχα δει τους λογαριασμούς. Υπήρχε και το δικό
σου όνομα…»
«Δηλαδή;»
«Τις πληρωμές που έκανε ο αυτοκράτορας σ’ εσάς τους
μισθοφόρους, όταν ήρθατε για να βοηθήσετε».
Εξακολουθούσε να με κοιτάζει περίεργα, σαν να αμφισβητούσε τα
λόγια μου. Εγώ συνέχισα:
«Επίσης τα δικά μας χρήματα, ακόμα και την προίκα μου, ο
πατέρας κι ο αυτοκράτορας τα διέθεσαν για την πατρίδα· μισθούς στο
στρατό και πολεμοφόδια. Μου το είπε κι ο ίδιος ο Κωνσταντίνος…
καταλαβαίνεις…»
«Για να το λες εσύ… Ωστόσο γιατί κάποιοι έλεγαν ότι…»
«Δεν ξέρω. Φήμες… Πολλοί μισούσαν την οικογένειά μου.
Κυρίως οι ανθενωτικοί».
«Ναι, κάτι άκουσα γι’ αυτούς. Θέλανε να δώσουν στον
αυτοκράτορα ορθόδοξη πριγκίπισσα και οι ενωτικοί…»
«Μια από τη Δύση. Μισούσαν τον πατέρα που είχε τόσα
αξιώματα».
«Με τον συγχωρεμένο τον πατέρα σου, αν και πολεμήσαμε μαζί,
είχαμε πολλές αντιπαλότητες. Κοίτα… δεν ήξερε τα στρατιωτικά».
Συμφώνησα μαζί του με μια κίνηση του κεφαλιού μου.
«Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φερόταν, θα έλεγα, ακόμα και εχθρικά.
Ίσως… επειδή είμαι Γενοβέζος;»
Δεν απάντησα. Απλώς ανασήκωσα τους ώμους μου. Δεν ήθελα να
πάρω θέση. Τον άφησα λοιπόν να συνεχίσει.
«Του έλεγα, “άρχοντα, κάνε αυτό” και μου απαντούσε “να κοιτάς
τη δουλειά σου. Ξέρω τι πρέπει να κάνω στην Πόλη μου”. Του έδινα
εντολή να μεταφέρει όπλα και πυροβολικό ή να μου φέρει εφόδια και