Page 285 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

Ύστερα από μια εβδομάδα περίπου έφτασαν οι πρώτες
πληροφορίες. Ο Αλέξιος με ενημέρωσε ότι ειδικά τις αριστοκράτισσες
οι Τούρκοι τις είχαν μεταφέρει στην Αδριανούπολη. Μετά έμαθα και
για τον αγαπημένο μου. Ο Μάρκος δυστυχώς δεν τον είχε εντοπίσει.
Συνάντησε πολλούς Βενετσιάνους αιχμαλώτους οι οποίοι του είπαν
ότι ο Μαρίνος Κονταρίνι είχε πράγματι συλληφθεί ενώ πολεμούσε
στο παλάτι των Βλαχερνών. Μάλιστα ο Μάρκος βρήκε στα
σκλαβοπάζαρα και μια λίστα με Βενετούς αιχμαλώτους όπου ήταν
γραμμένο και το όνομά του.
«Αλλά αυτό, κυρά, ήταν σβησμένο με μια γραμμή».
«Τι σημαίνει αυτό;»
«Στην αρχή πάγωσα. Σκέφτηκα ότι οι σβησμένοι ήταν οι… οι
νεκροί».
«Λοιπόν;» ρώτησα με αγωνία.
«Αφού έδωσα μερικά χρήματα, ο έμπορος μου είπε ότι αυτό
σήμαινε πως είχε πουληθεί σε κάποιον».
«Άρα είναι ζωντανός!» είπα και πήρα θάρρος.
«Μάλλον».
«Δε σου είπε ποιος ήταν ο αγοραστής του;»
«Προφανώς και τον ρώτησα, κυρά, αλλά δεν μπόρεσα να του
πάρω λέξη».
«Γιατί;» ρώτησα τώρα με απορία.
«Μου είπε ότι δεν κάνει ερωτήσεις γιατί δεν τον ενδιαφέρει. Αφού
είχε πάρει το χρήμα…»
«Α μάλιστα», είπα προβληματισμένη.
«Άσε που δε θυμόταν κιόλας. Είχε πουλήσει πάνω από… 1.000
σκλάβους… έτσι είπε. Σιγά μην ενδιαφερόταν για κάποιον που σε
τελευταία ανάλυση ποιος ξέρει και ποιος ήταν».
«Δεν μπορώ να το χωνέψω», είπα και σηκώθηκα.
Άρχισα να περπατάω νευρικά μέσα στο δωμάτιο.
«Είσαι σίγουρος ότι δε σου είπε κάτι… μια λεπτομέρεια ας πούμε
για τον αγοραστή;»
Ο υπηρέτης μου κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.
«Όχι, κυρά, δυστυχώς. Όσο και να τον πίεσα…»
«Βρε που να πάρει…» είπα απογοητευμένη. «Δηλαδή… τον