Page 308 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου
P. 308
για πεθαμένο. Επίσης μου έδωσαν συγχαρητήρια και για το μωρό
μας, που όλοι βέβαια το είχαν δει και θεώρησαν ότι ήταν δικό του.
Γιατί ο παππούς του ο Μπερτούκκιος –μιας και πια το είχε πάρει
απόφαση ότι ήταν του γιου του– έκανε το παν για να με
προστατέψει.
Όταν έφτασα μπροστά στους δύο Παλαιολόγους, τους έριξα μια
γρήγορη ματιά. Είχαν αλλάξει πολύ από τότε που τους είχα δει πριν
από χρόνια στον Μυστρά. Ήταν και οι δυο τους παχουλοί, θρεφτάρια
θα έλεγα, και ειδικά ο Δημήτριος είχε και προτεταμένη κοιλιά. Είχαν
μούσι κι έμοιαζαν περισσότερο με καλοθρεμμένους αυλικούς,
διεφθαρμένους από το χρήμα και την καλοπέραση, παρά με πρίγκιπες
που ενδιαφέρονταν για την πατρίδα τους. Το πόσο δίκιο είχα,
αποδείχτηκε περίτρανα στα επόμενα χρόνια.
Πάντως τώρα περιορίστηκαν απλώς να μου κάνουν ένα νεύμα.
Ούτε καν το χέρι δε μου έδωσαν, οι άξεστοι επαρχιώτες. Και ήταν
και πρίγκιπες, που να πάρει! Αμέσως ο Μπερτούκκιος, χαμογελώντας
μέσα από τα δόντια του, με έσπρωξε απαλά προς τους άλλους
καλεσμένους, και οι αδελφές μου ακολούθησαν.
Καθώς με χαιρετούσαν οι ευγενείς, πρόσεξα ότι τα κουνιάδια μου
συζήταγαν κοιτώντας προς το μέρος μου. Επίσης είδα ότι και στις
αδελφές μου έριχναν περίεργες, για να μην πω μοχθηρές, ματιές. Στη
συνέχεια, κι αφού πήραμε ένα αναψυκτικό, καθίσαμε στο τραπέζι.
Εγώ καθόμουν δίπλα στον Μπερτούκκιο και τις αδελφές μου. Στην
άλλη πλευρά του μακρόστενου τραπεζιού, ακριβώς στη γωνία,
καθόταν ο Θωμάς Παλαιολόγος, ενώ στην κορυφή ο Δημήτριος, ο
οποίος ήταν και ο πιο εριστικός.
Μέσα στη μεγάλη αίθουσα υπήρχαν και τρεις μουσικοί που
έπαιζαν διάφορους σκοπούς, εννοείται δυτική μουσική. Ολόγυρά μας
στριφογύριζαν οι υπηρέτες. Οι δικές μου υπηρέτριες, που τις είχα
φέρει από την Πόλη, ήταν επιφορτισμένες να εξυπηρετούν εμένα και
τις αδελφές μου, ενώ οι άλλοι τους υπόλοιπους καλεσμένους. Στο
τραπέζι ευτυχώς περιοριστήκαμε να μιλάμε ελάχιστα κι έτσι
τελειώσαμε γρήγορα.
Μετά το φαγητό μεταφερθήκαμε στη βεράντα του μεγάρου. Ήταν
πολύ όμορφα, αν και μόλις και μετά βίας χωράγαμε τόσα άτομα.