Page 309 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

Είχαμε από κάτω μας μια υπέροχη θέα προς την πόλη και ακόμα πιο
μακριά στην ήρεμη θάλασσα και στο νησάκι του λιμανιού. Πάνω στα
νερά στραφτάλιζε το ασημένιο καλοκαιριάτικο φεγγάρι και στ’ αυτιά
μας έφτανε από μακριά ο ήρεμος κυματισμός. Όλα αυτά
δημιουργούσαν μια καλή, θα έλεγα, ατμόσφαιρα που σίγουρα δε μας
προϊδέαζε γι’ αυτό που σύντομα θα ακολουθούσε.
Πράγματι, σε λίγο μας πλησίασαν οι δύο Παλαιολόγοι.
«Καλησπέρα και πάλι», είπε ο Δημήτριος με ένα γλοιώδες
χαμόγελο.
«Καλησπέρα», είπαμε εγώ και οι αδελφές μου, μία μία.
«Εσείς δεν είστε η Άννα Νοταρά που μένατε στον Μυστρά πριν
από χρόνια;» με ρώτησε ο Θωμάς.
«Ναι, καλά θυμάστε», είπα και χαμογέλασα.
«Και γιατί φοράτε μαύρα, αν επιτρέπετε;» συνέχισε ο Θωμάς, ενώ
στα χείλη του είχε σχηματιστεί ένα επίπλαστο χαμόγελο.
«Ο σύζυγός μου… χάθηκε στην Πόλη πέρυσι κατά τη διάρκεια της
πολιορκίας».
«Το ίδιο κι ο πατέρας μας», πρόσθεσε η Θεοδώρα.
Αμέσως ο Δημήτριος μου πέταξε την μπηχτή:
«Συλλυπητήρια! Έμαθα ότι ακόμη δε βρήκατε το σύζυγό σας».
«Κι ούτε πρόκειται», απάντησα.
«Γιατί;»
«Μα δε μάθατε ότι σκοτώθηκε με το σπαθί στο χέρι στην Πόλη;»
είπα με ένα κάπως ειρωνικό μειδίαμα. «Πέθανε σαν ήρωας πάνω στα
τείχη».
«Μα για το γιο του διοικητή του Ναυπλίου δε μιλάτε;» μου
πέταξε ο Θωμάς με μοχθηρό ύφος.
«Ο σύζυγός μου ήταν ο αδελφός σας, ο αυτοκράτορας
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος».
«Ο ποιος;» είπε ο Δημήτριος και μια γκριμάτσα σχηματίστηκε στο
πρόσωπό του.
«Ο τελευταίος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης και των
Ρωμαίων! Εκτός και αν δεν είχε προλάβει να σας ειδοποιήσει για το
γάμο μας…» είπα ψυχρά.
«Ο αδελφός μας… έκανε γάμο; Πότε έγινε αυτό;» ρώτησε ο