Page 324 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου
P. 324

Βενετσιάνο,  και  δεύτερον  γιατί  ήταν  μια  κίνηση  ακόμα  και
  επαναστατική,  θα  έλεγα,  που  φυσικά  δε  συνέβαινε  συχνά  στη
  Βενετία.
    Μόλις με είδαν, έτρεξαν προς το μέρος μου κάμποσοι και ομολογώ
  ότι  λίγο  φοβήθηκα.  Άλλοι  μου  έδιναν  θάρρος  λέγοντάς  μου  να  μη
  φοβάμαι και άλλοι που ήταν φτωχοί, και μάλιστα κάποιοι ιερείς, με
  παρακαλούσαν  να  τους  βοηθήσω  όταν  με  το  καλό  θα  έπαιρνα  τα
  λεφτά  μου.  Γρήγορα  όμως  με  περικύκλωσαν  στρατιώτες,  για  να  με
  προστατέψουν, και τελικά με την ακολουθία μου μπήκα στο παλάτι.
  Λίγο μετά βρεθήκαμε στο χώρο όπου θα διεξαγόταν η τελική μάχη.
    Γενικά,  κατά  τη  διάρκεια  της  δίκης,  πέρασε  στρατιά  μαρτύρων
  δικών  μας  και  δικών  τους,  υποστηρίζοντας  ο  καθένας  τα  δικά  του.
  Πάντως  οι  δικηγόροι  μου  ήταν  μάλλον  ανήσυχοι.  Και  μολονότι  οι
  μάρτυρές  μας  είχαν  καταθέσει  αυτά  που  γνώριζαν,  πάντα  κάπου
  κόλλαγε η υπόθεση και ανέκυπταν δυσκολίες κάνοντας την ανησυχία
  μου να μεγαλώνει.
    Όταν  αργά  το  απόγευμα  τελείωσε  η  ακροαματική  διαδικασία,
  φύγαμε.  Οφείλαμε  να  αναμένουμε  μέχρι  την  επομένη  για  την
  ανακοίνωση  της  απόφασης.  Οι  δικηγόροι  μου  ήταν  σε  περίσκεψη.
  Μου  έλεγαν  ότι  όλα  κρίνονταν  μέχρι  την  τελευταία  στιγμή  κι  ότι
  τίποτα δεν ήταν σίγουρο. Στο μόνο που ελπίζαμε ήταν ότι κάποιοι
  από τους δικαστές, οι οικογένειές τους δηλαδή, είχαν στο παρελθόν
  υποφέρει  πολύ  από  τις  ίδιες  τράπεζες  και  τώρα  τους  δινόταν  η
  ευκαιρία να τις εκδικηθούν. Γι’ αυτό και οι δικηγόροι μου με είχαν
  συμβουλέψει, ύστερα από μυστικές επαφές που είχαν μαζί τους, ότι
  σε  περίπτωση  που  κερδίσουμε  τη  δίκη,  να  τους  κάνουμε  ένα  δώρο
  από χίλια χρυσά νομίσματα στον καθένα. Δεν είχα αντίρρηση.
    Επιτέλους  έφτασε  και  η  επόμενη  μέρα.  Πριν  ξεκινήσω,
  προσευχήθηκα στην Παναγία να μου δώσει τη νίκη και υποσχέθηκα
  ότι δε θα ξέχναγα το λαό μου και θα τον βοηθούσα όσο μπορούσα με
  τα χρήματα που θα έπαιρνα.
    Λοιπόν,  φτάσαμε  στο  δικαστήριο  και  είδα  πάλι  κόσμο  απ’  έξω,
  όπως  και  την  προηγούμενη  μέρα.  Μπήκαμε  γρήγορα  γρήγορα  στην
  αίθουσα  και  πήραμε  τις  θέσεις  μας.  Λίγο  αργότερα  έφτασαν  και  οι
  δικαστές  και  αμέσως  όλοι  σηκωθήκαμε  όρθιοι.  Τους  κοίταξα  έναν
   319   320   321   322   323   324   325   326   327   328   329