Page 93 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου
P. 93

Ποτέ δεν κατάφερα να μάθω κάποια πειστική εξήγηση. Κάποιοι λένε
  ότι  τάχα  είναι  παραφθορά  μιας  προσευχής  στην  εκκλησία  της
  Παναγίας  που  περιέχει  τις  λέξεις  «βάλε  χέρι  ένα»,  άρα  «βλαχέρνα».
  Αλλά εγώ θεωρώ τουλάχιστον γελοία αυτή την εξήγηση.
    Το παλάτι δεν το ξέρω και πολύ καλά, γιατί γενικά απαγορευόταν
  η είσοδος στον κόσμο, εκτός κι αν κάποιος είχε δουλειά εκεί. Άρα,
  εγώ ήμουν αποκλεισμένη. Μια-δυο φορές μπήκα γιατί ο πατέρας μάς
  είχε  πάρει  όλους  μαζί  του  σε  κάποια  γιορτή  που  είχε  ο
  αυτοκράτορας.
    Λοιπόν, από τα λίγα που είδα εκεί και από άλλα που άκουσα, το
  παλάτι στις Βλαχέρνες προϋπήρχε από τον 6ο αιώνα αλλά ήταν μικρό.
  Χτίστηκε περίλαμπρο από τον αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνό μετά
  τα μέσα του 12ου αιώνα. Λεγόταν δε και «Υψηλό Παλάτιον», είτε
  γιατί  ορισμένες  αίθουσες  ήταν  πραγματικά  ψηλοτάβανες  είτε  γιατί
  ήταν  χτισμένο  σε  λόφο.  Εκείνη  την  εποχή  υπηρετούσαν  σ’  αυτό
  περίπου  25.000  υπάλληλοι  και  δούλοι  που  ήταν  επιφορτισμένοι  με
  διάφορες εργασίες, ενώ το 1261 που ξαναπήραμε την Πόλη από τους
  Φράγκους  ήταν  περίπου  10.000.  Νομίζω  ότι  και  τα  δύο  νούμερα
  είναι υπερβολικά, ειδικά το πρώτο. Στην εποχή μου, με βεβαιότητα
  μπορώ  να  πω  ότι  όλοι  αυτοί  δεν  ξεπερνούσαν  τους  2.000,  όπως
  έμαθα από τον πατέρα. Πάντως σε μέγεθος αυτό το παλάτι δεν ήταν
  παρά το ένα τρίτο του μεγάλου παλατιού.
    Στο  παλάτι  των  Βλαχερνών  αξιοσημείωτο  δωμάτιο  ήταν  ο
  λεγόμενος  «ανδρώνας»,  όπου  ο  αυτοκράτορας  παρείχε  συμπόσια
  στους φίλους του, ενώ στους τοίχους ολόγυρα υπήρχαν κρεμασμένα
  ενθύμια  από  τις  στρατιωτικές  του  νίκες.  Χαρακτηριστικό  γνώρισμα
  του παλατιού αυτού ήταν ότι οι αίθουσές του είχαν πολλούς κίονες
  και οι αυλές περιστύλια. Στα πιο σημαντικά δωμάτια είδα κίονες που
  ήταν επιχρυσωμένοι.
    Η  αίθουσα  του  θρόνου  έλαμπε  στολισμένη,  ακόμα  και  στους
  τοίχους, με πολύτιμα πετράδια. Ο θρόνος του αυτοκράτορα λεγόταν
  και  «Σολομώντειος  Θρόνος»,  λόγω  του  ότι  ο  αυτοκράτορας  ήταν
  κάτι αντίστοιχο του δίκαιου Σολομώντα. Πίσω από το θρόνο υπήρχε
  ένας  μεγάλος  ολόχρυσος  θυρεός  με  τον  μεγάλο  δικέφαλο  αετό.  Η
  αίθουσα του θρόνου λεγόταν «χρυσοτρίκλινος», ενώ έφεραν ονόματα
   88   89   90   91   92   93   94   95   96   97   98