Page 32 - เที่ยวบินกลางคืน

“งั้นก็โทรศัพทสิ”
“ลองดูแลวครับ แตสายขาด”
“อากาศเปนยังไง”
“นากลัวมากครับ ฟาแลบทางตะวันตกและใต อากาศอบอาวมาก”
“มีลมไหม”
“ยังออนอยู แตบางทีก็ไมเกินสิบนาที แสงฟาแลบเคลื่อนที่อยางรวดเร็ว”
เสียงเงียบไป
“บาเฮีย บลังคาหรือ กําลังฟงอยูหรือเปลา ดีมาก เรียกกลับมาในสิบนาที”

รีวิแอรพลิกผานโทรเลขตางๆ จากสนามบินทางทิศใต รายงานทุกใบคลายๆ กันคือไมมีขาว
จากเครื่องบิน บางสถานีก็ไมตอบบัวโนสไอเรสแลว รอยปะติดปะตอที่เงียบกริบคอยๆ ขยายไปทั่วแผน
ที่ราวกับวาเมืองเล็กๆ เหลานั้นถูกพายุหมุนดูดกลืนเขาไป ประตูที่สลักกลอนและถนนที่มืดสนิท
เหมือนกับวามันถูกตัดออกจากโลก และหายไปในยามค่ําคืนราวกับเรือ มีเพียงรุงเชาเทานั้นที่จะนํามัน
กลับคืนมา

รีวิแอรกมเหนือแผนที่ ยังคงไดแตหวังวาจะสามารถคนพบที่พักพิงเพียงเล็กนอยจากทองฟาที่
แจมใส เขาแบงโทรเลขออกมาตามสถานีตํารวจทองถิ่นสามสิบแหง เพื่อคนหาขาวสภาพอากาศ
คําตอบกําลังเริ่มเขามา เหนือระยะทางหนึ่งพันสองรอยไมล สถานีวิทยุไดรับคําสั่งใหคอยแจง
บัวโนสไอเรสภายในสามสิบวินาทีถาสามารถติดตอเครื่องบินลํานั้นได เพื่อที่วาฟาเบียงจะไดรับที่
พึ่งพิงบาง

พวกเลขานุการที่มารายงานตัวเขางานตอนกลางคืนเวลา 1 นาฬิกา ตอนนี้กําลังอยูในที่
ทํางาน การกระซิบกระซาบตอ ๆ กันทําใหรูไปทั่ววาเที่ยวบินกลางคืนอาจจะตองงด และเครื่องบิน
ไปรษณียในยุโรปจะไมออกจนกวาจะรุงเชา พวกเขาพูดกันเบาๆ ถึงฟาเบียง พายุหมุน และเหนือสิ่งอื่น
ใด ถึงรีวิแอรผูซึ่งทุกคนสามารถนึกออกวาอยูใกลๆ นี้ กําลังกลุมใจกับคําปฏิเสธของธรรมชาติที่รุนแรง
มากขึ้น

ทันใดนั้นเอง เสียงกระซิบกระซาบก็หยุดลง รีวิแอรปรากฏตัวขึ้น หยุดที่ประตูของเขาในเสื้อ
โคต หมวกยังคงหลุบอยูเหนือดวงตา เขาดูเหมือนกับนักเดินทางนิรันดร เขากาวเดินออกมาเงียบๆ ไป
ที่หัวหนาเสมียน
“ตอนนี้ 1.10 แลว ใบผานสําหรับไปรษณียยุโรปเสร็จหรือยัง”
“ผม...ผมคิดวา”
“คุณไมมีหนาที่คิด แตทําตามคําสั่งใหเสร็จเทานั้น”
เขาหันสนเทากลับอยางชาๆ แลวเดินไปยังหนาตางที่เปดอยู มือทั้งสองกุมกันอยูเบื้องหลัง
เลขานุการคนหนึ่งเขาไปหาเขา “ทานผูอํานวยการครับ เราคงจะไมไดรับคําตอบมากนัก เรา
ไดรับรายงานวาสายโทรศัพทภาคพื้นดินหลายแหงลมลงหมดครับ”
“ผมรูแลว”
รีวิแอรจองออกไปยังยามค่ําคืนโดยไมขยับเขยื้อนกลามเนื้อเลย

*

แตขาวใหมๆ ทุกขาวก็ลวนแตบอกเหตุอันตรายแกไปรษณียทั้งนั้น แตละเมืองที่สามารถตอบ
ไดกอนที่สายโทรศัพทจะถูกทําลายรายงานถึงการคืบหนาของพายุไซโคลนเหมือนกับการรุกราน “มัน
มาจากภายใน จากกลุมเทือกเขา มันพัดเอาทุกอยางที่ขวางหนามันลงไปในทะเล..."

รีวิแอรมองขึ้นไปบนดวงดาว มันสุกสวางเกินไป และอากาศก็ชื้นเกินไป ชางเปนคืนที่
ประหลาดอะไรเชนนี้! มันกําลังผุพังไปเปนหยอมๆ เหมือนผิวหนังของลูกพีชแกจัด ดวงดาวที่ฉายโชน
ยังคงสองแสงลงมาจับบัวโนสไอเรส แตมันก็ไมมีอะไรมากไปกวาที่โอเอซิสเปนแหลงพักพิง ซึ่งไมวา
จะทําอยางไรก็อยูเลยเอื้อมมือของฟาเบียงแลว ค่ําคืนแหงอันตราย ถูกสัมผัสและแปดเปอนไปดวย
สายลมปศาล เปนคืนอันลําบากยากที่จะเอาชนะได

ณ ที่หนึ่ง ในความลึกล้ําของค่ําคืน เครื่องบินกําลังฝาอันตราย แตบนฝงที่นี่ ใครบางคนกําลัง
โบกมืออยางไมมีความหมายอะไร