Page 7 - tmp_Neat

დედამ სკამი ისევ მაგიდას მიუდგა, თავისი თეფში აიღო და

ონკანთან მივიდა. <<მე მართალია დავბერდი, მაგრამ ჩემი თვალები
კიდევ კარგად ფუნქციონირებენ. ყოველშემთხვევაში წეღან. >>

გული შემეკუმშა. ის ყველაფერს კიდევ უფრო ამწვავებდა. << შენ რა
ამ ბოლო ხანებში ახალგაზრდა სისხლი მოგწონს? საშუალო ასაკის

კრიზისი ხომ არ დაგეწყო და მე ამაზე უნდა ვინერვიულო? >>

მან თავისი თეფშის რეცხვა დაიწყო და მისი მხრების ზემოდან

გადმომხედა. <<ქეითი, იმედია ცოტას მაინც მოინდომებ და მათთან
გადახვალ. მგონია, რომ კარგი იქნება შენთვის სკოლის დაწყებამდე

რამდენიმე ახალი ადამიანის გაცნობა.>> ცოტა ხნით შეჩერდა,რომ
დაემთქნარებინა. <<მათ შეუძლიათ აქ ყველაფერი დაგათვალიერები-

ნონ.>>

არ მინდოდა მეფიქრა სკოლის პირველ დღეზე, როდესაც მე ,,ახალი

მოსწავლე“ ვიქნებოდი. სწრაფად გადავყარე შემწვარი კვერცხის
ნარჩენები ნაგავში. <<კი, კარგი იქნებოდა, მაგრამ არ მინდა მათთან

კარზე დავაკაკუნო და ვეხვეწო, რომ დამიმეგობრდნენ.>>

<< შენ არ უნდა ეხვეწო. ჩაიცვი ერთი ლამაზი კაბა, ფლორიდაში რომ

იცმევდი ხოლმე ისეთი და არა ეს რაღაცა, >> მაისურზე გამომქაჩა. <<და
თავისდაუნებურად მოახდენ მათზე შთაბეჭდილებას.>>

ჩემს მაისურზე ეწერა ,, ჩემი ბლოგი სჯობია შენს ვლოგს“ რა იყო
ამაში ცუდი.

<< იქნებ ჯობია საცვლებით გამოვეცხადო ? >>

მან ჩაფიქრებულად მოიკიდა ნიკაბზე ხელი. <<ეს მგონი უფრო მეტ

შთაბეჭდილებას მოახდენს.>>

<<დე,>> ვთქვი სიცილით <<შენ ახლა წესით უნდა მიყვიროდე და

მეჩხუბებოდე, რომ ეს კარგი იდეა არ არის. >>

<<ჩემო ძვირფსო, მე არ მგონია შენ ოდესმე ასეთი სისულელე

ჩაიდინო. მაგრამ სერიოზულად გეუბნები, ცოტა მოინდომე.>>

მე არ ვიყავი დარწმუნებული, მისი აზრით როგორ უნდა

,,მომენდომებინა“

მან ისევ დაამთქნარა. << მე წავალ ახლა გამოვიძინებ.>>