Page 92 - Балдарга 2023_Neat
P. 92

ӦСКӰС ЧААП



             – Балам, мынаҥ  капшай  кач. Ол кара аралга кир. Бир де токтобой
        маҥта. Сары-Кырдыҥ эдегине јетсеҥ, амырап ал – деп, будына шырка-
        латкан Элик балазына јакып турды.

             – Мен слерди таштап, барып болбозым, эне. Эне, кожо баралы – деп,
        Чаабычак ыйлап турды.
             – Мен канайып баратам, балам. Мениҥ будымды сындыра адып салган
        – дейле, эне Элик, ӧрӧ турарга јадала, ойто ло јыгылды. – Мен кайдӧӧн дӧ
        барып болбозым, балам. Сен кач, аргадан. Олор сеге де килебес.
             Эликтиҥ бу калганчы сӧстӧри болгон. Чаабычак ыйлап, энезинеҥ нени
        де сураза, ол кыймык та, табыш та јок јатты.
             Удаган јокто улустыҥ куучыны угулды. Чаабычак улусты ыраактаҥ
        ла кӧргӧн, је куучынын качан  да укпаган.  Саҥ  ла башка табыш.  Оноҥ

        алдынаҥ ӧрӧ эзинле келген ачу јыт Чаабычактыҥ тумчугына сокты.
             – Энем! Кайран энем! – деп Чаабычак ыйлайт.
             Је энезиниҥ јакыганын эске алып, эки калыйла, койу арканыҥ эдегине
        јетти.
             – Кӧрзӧҥ дӧ, туку эликтиҥ балазы туру – деп, бир аҥчы экинчизине
        айтты. – Оны да божодор керек, чааптыҥ эди јымжак. Ат капшай.
             Чаабычак кижиниҥ тилин оҥдоор эмес. Бу эки бутту шилемирлер эне-
        зиле нени эдерин кӧрӧргӧ, сакып турды.
             Кенетийин «јызырт» эткен табышка оныҥ кулагы туна берди, Оноҥ
        Чаабычактыҥ ӱстиле та не де «шуу-шуу» эдип учты.
             Энезиниҥ «кач» деген сӧзин сананып, кара аркага киреле, кичинек

        јырааларды ажыра калып, токтоду јогынаҥ маҥтады. Бир канча ӧйдӧҥ
        кӱчи чыгып, јыгылды. Уйуктай бергенин билбей де калды. Бир ле укса,
        ойто ло улустыҥ табыжы. Јӱреги борт этти. «Качар» деп сананып, ӧрӧ ту-
        рарга чырмайды, је буттарында тын да јок. Ойто ло јыгылды.
             – Ада! Ада! Бозу таптым! – деп, уулчак кыйгырды.
             – Оны кайдарга туруҥ! Койлорыҥды айда! – деп адазы јакып,
        уулчагыныҥ ла чаабычактыҥ јанына јортып келди. – Бу эликтиҥ балазы,
        чаап туру не.
             Ол адынаҥ тӱжеле, чаапты сыймап кӧрзӧ, тирӱ.

             – Бу эмдиги аҥчылар ӧйинеҥ ӧткӧн, балалу аҥды да ӧлтӱргилеер –
        деп, уулчактыҥ адазы арбанды. – Мыны канайдар? Билбей де турум.
             – Чаапты азырап алаак – деп, уулчак адазы јаар кӧрди.
             – Уйдыҥ сӱдиле умчылаарыҥ.
             – Умчылаарым! – деп, уулчак сӱӱнди.
             Уулчак јаҥы табылган нӧкӧрин ӧҥӧргӧнчӧ, турлуга јетти. Адалу-уулду
        Чаабычакка мойнчо кийдиреле, бозулардыҥ ортозына божодып ийгиледи.



                                                            92
   87   88   89   90   91   92   93   94   95   96   97