Page 39 - ΑΝΤΙ - Τεύχος 23
P. 39

ὁποίου, σὲ τελευταία m'a/mm]. δεν κάνει τίποτ”                                                                                                                                    τὴ θύμηση ἀ·ιὸιά ψωμὶ πολὺ προσεχτικα μοιρα-



                                                                                                          ἄλλο ἀπ’ τὸ να ρυθμῐζει τὴ σκηνοθεσία.                                                                                                                                            σιιειό



                                                                                                                                                                                                                                                                                            κι αι”τό ποι· λίγαμε «πατριὸα» xqu à μιλημένο


                                                                                                                                                                                                                                                                                            n; ιψχτῐῑ









                                                                                                                                                                                                                                                                                            καὶ μια ἀνανεωμὲνη ἁναζήτηοη. μια ἀργὴ κι



                                                                                                                                                                                                                                                                                            ἁπτικὴ προσέγγιση τῶν μυστικῶν τοῦ κόσμου.



                                                                                                                                                                                                                                                                                            Ἠ ἐλληνικότητα, from. (monta ενα νόημα ἐντε-




                                                                                                          Ἀναρωτιέται κανείς ἂν ἡ πρωτὸτυπη αἱ·τὴ                                                                                                                                           λῶς εἰδικό. ποί· ἀνάγεται. ώστόσο, 0' ἕνα καθο-



                                                                                                          σύλλη ψη τῆς ποίησης - ἐργαλεῑο συλλογικὴς                                                                                                                                        λικὸ επίῑτεδο καὶ ταυτίζεται, σὺμᾳωνα με τὰ λό-



                                                                                                          ἀναζήτησης κι ἐξερεῠνησης - ἔχει κι ὅλας γίνει                                                                                                                                    για τοῦ «Ὀρέστη». στὴν



                                                                                                          ἀντιληπτή ἀπὸ μιὰ μερίδα τοῦ κοινοῦ καὶ τῆς




                                                                                                          κριτικῆς. Ὑπόρχουν κάποιες θετικὲς ἐνδείξεις*.                                                                                                                                    ἄσκηση



                                                                                                          Ἐν πὰση περιπτώσει, ἡ καταληξη αὐτὴ ἑνὸς Ég-                                                                                                                                      ποῖ· σιίἐχὶζει. ἀργά, βαριὰ, τὴν ἱστορία...



                                                                                                          γου εἶναι ταυτόχρονα κι ήκατάληξη ἑνὸς αἰιὶινα



                                                                                                          νεοελληνικής ποίησης. ἀπ’ τὴν ὁποία ὁ Ρίτσος                                                                                                                                      ’Ὀπιυς τὸ ποίημα στή σᾳαίρα τῆς τέχνης. ἡ ἑλλη-



                                                                                                          κληρονόμησε ἀπ’ τὸν Σολωμό. τὸν Παλαμα. το                                                                                                                                        νικότητα εἶναι ἕνα σχέδ ιο ποὺ Θὰ τὸ πραγματο-



                                                                                                          Σικελιανό, τὴν πνοή. τὴ μεγαλοπρέπεια καὶ τὴν                                                                                                                                     ποιήσουμε ἀπὸ κοινοῦῑ Ἡ Ἑλλάδα εἶναι πάντα



                                                                                                          πλη θωρικὴ πολυμέρεια, κι ἀπ’ τὸν Καβὰᾳη τὴν                                                                                                                                      ατὰ σκαριά.



                                                                                                          αἴσθηση τῆς ἐπι-γραμματικῆς ἓκφρασης, τὴ δια-



                                                                                                          κριτικότητα, τὸν ἀφηγηματικὸ καί οὐδέτερο                                                                                                                                                                                                    Μετάφρασηι Σπ. Τσακνιάς



                                                                                                          τόνο καὶ μιαν ëqson για τὴν ἱστορία. Ἠ κληρο-



                                                                                                          νομιὰ αὑτὴ ὅμως ἀᾳομοιὼνεται μέσα σε μιαν                                                                                                                                        * Ἠ ἐμᾳ άιίση, τελευταῖα, στά γαλλικὰ, τῶν συλ-



                                                                                                          ἐντελῶς νέα προοπτικήῑ Ξαναβρ ίσκουμε τὴν                                                                                                                                        λογῶν «Χειρονομὶες», «Χάρωνα» καὶ «Τεὶ.ει’ταὶα



                                                                                                          παράδοση τῆς διδακτικής ποίησης καὶ μαζί τὴν                                                                                                                                     π.Α. Ἐκατονταετὶα» ἔὸωσε ἀᾳορμή γιά μιαν ὁλό-



                                                                                                          ἓμμονη φροντίδα τοῦ ποιητῇ να μὴ διὸὰξει-’ ἡ                                                                                                                                     κληρη σειρὰ ἀπὸ κριτικὲς (Magasine Lineraire. -Nouvel

                                                                                                                                                                                                                                                                                           Obsen‘aleur-. «L’Humanilé καί-ι), Θὰ ἀνσᾳέροῑ’με,γιά
                                                                                                          φιλοδοξία δημιουργίας μιᾶς κοσμογονίας εἶναι                                                                                                                                     νὰ ὸώσονμε κάτως τὸν τόνο, τὴν κατόληξη τοῦ ἄρ-



                                                                                                          ὁλοᾳάνερη, μιᾶς κοσμογονίας ἐν τούτοις ποὺ                                                                                                                                       θροι* τοῦ André [nude στὸν Monde 1283. 75): « 'anÿgze



                                                                                                          ἀρνεῖται κὰθε αὐθαίρετη ἑρμηνεία τοῦ κόσμου.                                                                                                                                     xénon ἕνας παγκόσμιος Ἀνὸαλουσιὰνοςῐ ὀ Λόρκα.



                                                                                                          Κι ἡ ἀντίληψη τῆς ἑλληνικότητας- ποὺ ὁ Ρίτσος                                                                                                                                    ’ἵ-τίιρχει σήμερα ἕνας παγκόσιιιος Ἕλληναςς ὁ Γ ι ἀν-



                                                                                                          τῆς χάρισε μιὰ παγκόσμια ἀκτινοβολία - χάνει,                                                                                                                                    vr]; Ρὶτσος». Ἂν ὁ ζῆλος τῶν περισσότερων κριτικῶν




                                                                                                          χάρη ο· ἐκεῖνον, κάθε σχέση μὲ τὰ παλιὰ κλισὲ                                                                                                                                    ἐπιὸὶὸεται arà và ι”πογραμμὶσει τὴ μοῖρα τοῦ Ρὶτσου


                                                                                                          τῆς «ἑλληνικής ψυχῆς» καὶ τοῦ «ἑλληνικοῡ 8011‘-                                                                                                                                  καὶ τὴν ταύτισή τοι· μὲ τὸ ὸράμιι τοῦ ἐλληνικοῦ λαιοῦ,




                                                                                                          ματος». Θα τὴν ὁρίζαμε, μᾶλλον - για νὰ χρησι-                                                                                                                                   ωρικοὶ ἔχουν σημειώσει τὴν πρόσφατη «κάὸὴρση»


                                                                                                          μοποιήσουμε τὴν εκᾳραση τοῦ ποιητῇ - με τὴν                                                                                                                                      τοῦ ἔργον, ὅπως ό Raymond Jeun πού γράφει arà -ΖΔ




                                                                                                          ἄρνησή της να ὁρίζεται καὶ να κωδικοττοιεῑται.                                                                                                                                   Quenzaine Lineraire- τῆς 15.5. 75: « Ἡ ποίηση αι’·τὴ εἶ-
                                                                                                                                                                                                                                                                                           ναι ἑλληνικὴ μ’ ἕναν ἄλλο τρόπο. .‘uà μυστικό, πιὸ

                                                                                                          Εἶναι ταυτόχρονα μιὰ ὀδυνηρὴ προσήλωση οτὶς                                                                                                                                      απόμακρο, Κατ’ ἀρχὴν. μιιά ἄρνηση,.. αὐτό πού, περὶ·



                                                                                                          δοκιμασίες καὶ τὶς Quais; τοῦ παρελθόντος                                                                                                                                        (grer ὁ Ρὶτσος ἀποκαλεῖ «ἀποφυγὴ τῆς ἀλήθειας».



































































































































































































                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        35
   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44