Page 216 - خدمات متقابل ایران و اسلام
P. 216
ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻫﻮراﻣﺰدا از ﻳﻚ ﺟﻨﺲ و ﻳﻚ ﻃﺒﻴﻌﺖ اﺳﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ اﺳﺎﺳﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶ آﺗﺶ را اﻧﻜﺎر ﻛﺮدﻧﺪ و
ﻣﺪﻋﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ اﻫﻮرا ﻣﺰدا را ﻛﻪ ﺧﺪاي ﻣﺘﻌﺎل اﺳﺖ ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﻴﻢ و آﺗﺶ را ﻣﺤﺮاب و ﻳﺎ ﻗﺒﻠﻪ ﺧﻮد ﻗﺮار
ﻣﻲدﻫﻴﻢ ،ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺧﺪاي ﻣﺘﻌﺎل را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﻧﻤﺎز ﻣﻲﺧﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻮي
ﻛﻌﺒﻪ ﻣﻲاﻳﺴﺘﻨﺪ ﺑﺪون آﻧﻜﻪ ﻛﻌﺒﻪ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻛﻨﻨﺪ.
زردﺷﺘﻴﺎن از ﻳﻚ ﻃﺮف ﺑﻪ ﭘﻴﺮوي از ﺳﻨﺖ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺳﺨﻦ از ﺗﻘﺪﻳﺲ و ﺗﻌﻈﻴﻢ آﺗﺶ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن
آﻣﺪ ﻛﻠﻤﻪ"ﭘﺮﺳﺘﺶ"و"ﻋﺒﺎدت"را ﺑﻜﺎر ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮد را از ﺣﻤﻼت ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ
ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪ ﺑﺠﺎي ﻛﻠﻤﻪ"ﭘﺮﺳﺘﺶ"و"ﻋﺒﺎدت"از ﻗﺒﻠﻪ ﻗﺮار دادن آﺗﺶ ﺳﺨﻦ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن آوردﻧﺪ .دﻗﻴﻘﻲ ﺷﺎﻋﺮ
زردﺷﺘﻲ ﻣﻌﺮوف ﻛﻪ ﻣﻘﺘﺪاي ﻓﺮدوﺳﻲ در ﺳﺮودن ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ اﺳﺖ ﻳﻌﻨﻲ اول او ﺑﻪ ﺳﺮودن ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮداﺧﺖ
و ﻓﺮدوﺳﻲ راه او را ﺗﻌﻘﻴﺐ و ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻛﺮد رﺳﻤﺎ ﻃﺒﻖ ﺳﻨﺖ ﻣﻌﻤﻮل زردﺷﺘﻴﺎن ﻛﻠﻤﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻛﺎر
ﻣﻲﺑﺮد .آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﭘﻴﺎم ﻓﺮﺷﺘﻪ را ﺑﻪ زردﺷﺖ درﺑﺎره آﺗﺶ ﻧﻘﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ
ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ:
ﺑﮕﻮ ﻛﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ دﻳﻬﻴﻢ و ﮔﺎه ﭘﻴﺎﻣﻲ ﺑﺮ از ﻣﻦ ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ ﺷﺎه
ﻛﺠﺎ زان ﺑﺒﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﺸﻮري ﺳﭙﺮدم ﺑﻪ ﺗﻮ ﻛﺎر ﻫﺮ"آذري"
ﺑﻪ آب ﻟﻄﻴﻒ و ﺧﺎك ﮔﺮان ﻧﻜﻮﺷﻨﺪ در ﻛﺸﺘﻦ آذران
ﺑﺪان ﭘﺎك ﭘﺎﻛﻴﺰه دل ﻫﺮ ﺑﺪان ﺑﻔﺮﻣﺎي ﺑﺎ ﻣﻮﺑﺪان وردان
ﻣﻐﺎن را ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ و ﻛﻮﺷﺶ ﻛﻨﻨﺪ ﻫﻤﻪ"آذران"را"ﭘﺮﺳﺘﺶ"ﻛﻨﻨﺪ)(1
ﻓﺮدوﺳﻲ ﻧﻴﺰ در ﺗﻌﺒﻴﺮات ﺧﻮد از ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻨﺖ زردﺷﺘﻲ ﭘﻴﺮوي ﻛﺮده و در ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻮارد ﻛﻠﻤﻪ
"ﭘﺮﺳﺘﺶ" را ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮده اﺳﺖ ،ﻓﺮدوﺳﻲ در اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﻌﺮوف ﻛﺸﻒ آﺗﺶ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ:
ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻳﻚ روز ﻣﺎر ﺑﺰرﮔﻲ دﻳﺪ و ﺑﻪ او ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد و ﺳﻨﮓ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮداﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎر ﺑﻜﻮﺑﺪ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﻣﺎر
ﻧﺨﻮرد و ﻣﺎر ﻓﺮار ﻛﺮد وﻟﻲ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ دﻳﮕﺮي ﺧﻮرد و آﺗﺸﻲ ﺟﻬﻴﺪ و ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ آﺗﺶ ﻛﺸﻒ ﺷﺪ.
آﻧﮕﺎه ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ:
دل ﺳﻨﮓ ﮔﺸﺖ از ﻓﺮوغ آذرﻧﮓ ﻓﺮوﻏﻲ ﭘﺪﻳﺪ آﻣﺪ از ﻫﺮ دو ﺳﻨﮓ
ﭘﺎورﻗﻲ:
) (1ﻧﻘﻞ از ﻣﺰدﻳﺴﻨﺎ و ادب ﭘﺎرﺳﻲ ،ص .283
ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﺔ ﺳﺎﻳﺖ ﻧﺴﻴﻢ ﻣﻄ ﻬﺮ 215
www.nasimemotahar.com
ﻟﻄﻔﺎً ﻧﻮاﻗﺺ اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ و ﺧﻄﺎﻫﺎي ﺗﺎﻳﭙﻲ را اﻃﻼع دﻫﻴﺪ.