Page 239 - خدمات متقابل ایران و اسلام
P. 239

‫ﻳﻚ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺎﺗﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺖ)‪ (1‬ﺟﻮاب داده ﺑﻮد"اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﭘﺲ ﺷﻌﺮ ﺑﻌﺪي ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬

‫ﺗﺎ از درﺧﺖ ﻧﻜﺘﻪ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺸﻨﻮي‬                                                       ‫ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻴﺎ ﻛﻪ آﺗﺶ ﻣﻮﺳﻲ ﻧﻤﻮد ﮔﻞ‬

‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﮕﺮي اﺳﺖ‪ ،‬و ﺷﻌﺮ دﻳﮕﺮي ﻛﻪ در ﻫﻤﻴﻦ ﻏﺰل اﺳﺖ و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬

‫ﻣﺎ را ﺑﻜﺸﺖ ﻳﺎر ﺑﻪ اﻧﻔﺎس ﻋﻴﺴﻮي‬                                                     ‫اﻳﻦ ﻗﺼﻪ ﻋﺠﺐ ﺷﻨﻮ از ﺑﺨﺖ واژﮔﻮن‬

                                                                                  ‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ اﺳﺖ"‪.‬‬

‫ﺑﺪون ﺷﻚ اﻳﻦ اﺻﻄﻼﺣﺎت و ﺗﻌﺒﻴﺮات رﻣﺰ ﻳﻚ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﻋﺮﻓﺎﻧﻲ اﺳﺖ و رﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪه ﺑﻪ‬

                                                                                  ‫ﻣﺬﻫﺐ زردﺷﺘﻲ ﻳﺎ ﻣﺴﻴﺤﻲ ﻳﺎ ﻳﻬﻮدي ﻧﺪارد‪.‬‬

                                                    ‫ﺷﻤﺲ اﻟﺪﻳﻦ ﻣﻐﺮﺑﻲ‪ ،‬ﺷﺎﻋﺮ ﻋﺎرف ﻣﺴﻠﻚ ﻣﻌﺮوف در ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﻗﺮن ﻧﻬﻢ ﻫﺠﺮي ﻛﻪ از‬

                                                    ‫اﻳﻦ اﺻﻄﻼﺣﺎت‪ ،‬ﻓﺮاوان ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮد‪ ،‬در دﻳﺒﺎﭼﺔ دﻳﻮان ﺧﻮد ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬

                                                    ‫ﺧﺮاﺑﺎت و ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ و ﺧﻤ‪‬ﺎر‬      ‫اﮔﺮ ﺑﻴﻨﻲ در اﻳﻦ دﻳﻮان اﺷﻌﺎر‬

                                                    ‫ﻣﻎ و ﺗﺮﺳﺎ و ﮔﺒﺮ و دﻳﺮ و ﻣﻴﻨﺎ‬  ‫ﺑﺖ و زﻧّﺎر و ﺗﺴﺒﻴﺢ و ﭼﻠﻴﭙﺎ‬

                                                    ‫ﺧﺮوش و ﺑﺮﺑﻂ و آواز ﻣﺴﺘﺎن‬      ‫ﺷﺮاب و ﺷﺎﻫﺪ و ﺷﻤﻊ و ﺷﺒﺴﺘﺎن‬

                                                    ‫ﺣﺮﻳﻒ و ﺳﺎﻗﻲ و ﻧﺮد و ﻣﻨﺎﺟﺎت‬    ‫ﻣﻲ و ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ و رﻧﺪ ﺧﺮاﺑﺎت‬

                                                    ‫ﺻﺒﻮح و ﻣﺠﻠﺲ و ﺟﺎم ﭘﻴﺎﭘﻲ‬       ‫ﻧﻮاي ارﻏﻨﻦ و ﻧﺎﻟﺔ ﻧﻲ‬

                                                    ‫ﺣﺮﻳﻔﻲ ﻛﺮدن اﻧﺪر ﺑﺎده ﻧﻮﺷﻲ‬     ‫ﺧﻢ و ﺟﺎم و ﺳﺒﻮي ﻣﻲ ﻓﺮوﺷﻲ‬

                                                    ‫در آﻧﺠﺎ ﻣﺪﺗﻲ ﭼﻨﺪ آرﻣﻴﺪن‬       ‫ز ﻣﺴﺠﺪ ﺳﻮي ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ دوﻳﺪن‬

                                                    ‫ﻧﻬﺎدن ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺟﺎن و ﺗﻦ را‬    ‫ﮔﺮو ﻛﺮدن ﭘﻴﺎﻟﺔ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را‬

                                                    ‫ﺣﺪﻳﺚ ﺷﺒﻨﻢ و ﺑﺎران و ژاﻟﻪ‬      ‫ﮔﻞ و ﮔﻠﺰار و ﺳﺮو و ﺑﺎغ و ﻻﻟﻪ‬

                                                    ‫ﻋﺬار و ﻋﺎرض و رﺧﺴﺎر و ﮔﻴﺴﻮ‬    ‫ﺧﻂ و ﺧﺎل و ﻗﺪ و ﺑﺎﻻ و اﺑﺮو‬

                                                    ‫ﺳﺮ و ﭘﺎ و ﻣﻴﺎن و ﭘﻨﺠﻪ و دﺳﺖ‬   ‫ﻟﺐ و دﻧﺪان و ﭼﺸﻢ ﺷﻮخ و ﺳﺮﻣﺴﺖ‬

                                                    ‫ﺑﺮو ﻣﻘﺼﻮد از آن ﮔﻔﺘﺎر درﻳﺎب‬   ‫ﻣﺸﻮ زﻧﻬﺎر از اﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎر در ﺗﺎب‬

                                                    ‫اﮔﺮ ﻫﺴﺘﻲ ز ارﺑﺎب اﺷﺎرت‬        ‫ﻣﭙﻴﭻ اﻧﺪر ﺳﺮ و ﭘﺎي ﻋﺒﺎرت‬

                                                    ‫ﮔﺬر از ﭘﻮﺳﺖ ﻛﻦ ﺗﺎ ﻣﻐﺰ ﺑﻴﻨﻲ‬    ‫ﻧﻈﺮ را ﻧﻐﺰ ﻛﻦ ﺗﺎ ﻧﻐﺰ ﺑﻴﻨﻲ‬

                                                    ‫ﻛﺠﺎ ﮔﺮدي ز ارﺑﺎب ﺳﺮاﺋﺮ‬        ‫ﻧﻈﺮ ﮔﺮ ﺑﺮ ﻧﺪاري از ﻇﻮاﻫﺮ‬

                                                                                                                          ‫ﭘﺎورﻗﻲ‪:‬‬
                                                                                  ‫)‪ (1‬دﻛﺘﺮ اراﻧﻲ‪ ،‬در ﺟﺰوه ﻋﺮﻓﺎن و اﺻﻮل ﻣﺎدي‪ .‬اﺳﺖ‬

‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﺔ ﺳﺎﻳﺖ ﻧﺴﻴﻢ ﻣﻄ ‪‬ﻬﺮ‬                                                         ‫‪238‬‬

‫‪www.nasimemotahar.com‬‬

 ‫ﻟﻄﻔ ًﺎ ﻧﻮاﻗﺺ اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ و ﺧﻄﺎﻫﺎي ﺗﺎﻳﭙﻲ را اﻃﻼع دﻫﻴﺪ‪.‬‬
   234   235   236   237   238   239   240   241   242   243   244