Page 25 - Balkarandio

ે
ભણલી દીકરી

એક નાનકડુાં ગાિ હતુાં . એ ગાિિાાં ખુશી નાિની છોકરી એની િાતા સાથે રહેતી હતી.

ખુશી પાાંચિાાં ધોરણિાાં િણતી હતી.ખુશીને શાળાએ જવાનુાં અને િણવાનુાં ખ ૂ બજ ગિતુાં હતુાં

મનશાળથી ઘરે આવીને પણ એ વાાંચવા બેસી જતી. ખુશીના મપતા ન હતા તેથી ખુશીના િાતા
ે

પર અને ખેતીકાિ અને ઘરની એિ બાંને જવાબદારી હોવાથી એ ઘણીવાર ખુશીને પણ

ઘરના કાિ સોતયા કરતી.

જેવી ખુશી મનશાળ જવા નીકળ તયાાંજ એની િાતા એને કઇ ને કાંઇ કાિ સોંપી જ દે.ખુશી
ે
ે
ાં
કહેતી , “ ઓ િાાં િારે મનશાળ જવાનો સિય થઈ ગયો છે. હુાં મનશાળ જાઉં છુાં .” િાાં કહેતી, “
ે
ે
બેટા, આ વાસણ સાફ કરી દે પછી મનશાળ જજે ” આવુાં રોજ બનવા લાગ્યુાં જેવી ખુશી મનશાળ ે
ે

જવા નીકળ, તે સિયે એની િાાં એને ટકોરે અને નાનુાં િોટુાં ઘરનુાં કાિ સોતયાાં કરતી. ખુશી
ે

હાંિેશાાં િાતાનુાં કીધેલુાં િાનતી તેથી ઘરનુાં બધુાં કાિ કરીને પછી મનશાળ જતી, જેના કારણે તે
ે
હિેશાાં મનશાળ િોડી પહોંચતી હતી.
ે