Page 55 - Efsane
P. 55
düşüncelerimi okuyormuşçasına gözlerini bana dikmiş olan Komutan Jameson'a
baktım. Bu bakış beni huzursuz etti.
Thomas yine bana dokundu. “Hey,” dedi. “Day hükümetten sonsuza kadar
saklanamaz; er ya da geç o sokak serserisini bulup ibret olsun diye cezasını
vereceğiz. Aklını bir şeye verdiğin zaman seninle kesinlikle aşık atamaz.”
Thomas’ın nazik gülümsemesi beni zayıf düşürdü ve birden sanki yanımda
oturan Metias’mış ve her şeyin iyi olacağını, Cumhuriyet’in beni başarısızlığa
uğratmayacağını söylüyormuş gibi hissettim. Ağabeyim bir defasında sonsuza
kadar yanımda olacağına dair bana söz vermişti. Gözlerimdeki yaşları görmesin
diye Thomas’tan gözlerimi kaçırıp mihraba baktım. Ona gülümseyemedim. Bir
daha asla gülümseyebileceğimi sanmıyordum.
“Haydi şu işi bitirelim,” diye fısıldadım.
