Page 74 - Efsane

gibi düz ve siyah, teninin açık ve görünüşünün genç olmasının bana Metias’ı
hatırlattığını tekrar tekrar görmezden gelmeye çalıştım. Kendime Thomas’ın şu
anda işkence ettiği kişinin Metias olmadığını söyledim. Bu imkânsızdı.

Metias’a kimse işkence edemezdi. O çoktan ölmüştü.

O gece Thomas beni eve bırakıp gitmeden önce yanağımdan öptü. Bana dikkatli
olmamı ve mikrofonumdan iletilecek her şeyi dinliyor olacağını söyledi. “Herkes
sana göz kulak olacak,” diye beni rahatlattı. “Sen istemediğin sürece yalnız
değilsin.”

Ona gülümsemeyi başardım. Gittiğimde ondan Ollie'ye bakmasını rica ettim.

Sonunda daireme girdiğimde koltuğa kıvrılıp kolumu Ollie’nin üzerine koydum.
Sakince uyuyordu ama kendini sıkı sıkı koltuğun kenarına bastırmıştı. Herhalde

o da Metias’ın yokluğunu benim kadar hissediyordu. Büyük sehpada Metias’ın
yatak odasındaki dolaptan aldığım ailemizin eski fotoğrafları yığınlar halinde
camın üzerine saçılmıştı. Aynı şekilde Metias’ın günlükleri ve birlikte yaptığımız
şeylerle ilgili hatıraları -bir opera, geç saatte yenen akşam yemekleri, koşu
sahasında erken yapılan antrenmanlar- sakladığı bir defter de oradaydı. Thomas
gittiğinden beri bunlara bakıyordum, belki Thomas benimle konuşmak istediği

şeyden bunların içinde bir yerde bahsetmiştir diye. Metias’m yazdığı sayfaları
karıştırıp babamın fotoğrafların altına yazmaktan hoşlandığı küçük notları tekrar
tekrar okudum. İçlerinden en yenisi annem ile babamın genç Metias’la birlikte
Batalla Binası’nın önünde durduğu fotoğraftı. Üçü de başparmaklarım yukarı
kaldırmıştı. Metias’ın geleceği burada! 12 Mart. Gözüm tarihe takıldı, Bu
fotoğraf onlar ölmeden birkaç hafta önce çekilmişti.

Ses kayıt cihazım sehpanın kenarındaydı. Parmaklarımı iki kere şıklatıp Day’in
sesini tekrar tekrar dinledim. Bu ses kime ait olabilirdi? Day’in nasıl
göründüğünü hayal etmeye çalıştım. Genç ve canlıydı, büyük ihtimalle sokakta
geçirdiği yıllardan dolayı da zayıftı. Hoparlörlerden gelen ses o kadar çatlak ve
boğuktu ki çoğu kısmını anlayamadım.

“Bunu duyuyor musun, Ollie?” diye fısıldadım. Ollie horlayıp başını elime
sürttü. “İşte bu adam. Ben de onu yakalayacağım.”

Day’in sözleri kulağımda çınlarken uykuya daldım.