Page 137 - 13_งานสารบรรณ_Neat
P. 137
๑๓๐
โดยปกติจะใชคําวา “¨Ö§” นําหนาแลวตอดวยจุดประสงคที่จะใหผูรับจดหมายทําอะไรหรือ
อยางไร จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณา
จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาและดําเนินการตอไปดวย จักเปนพระคุณยิ่ง
จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาใหการอนุเคราะหในครั้งนี้ดวย จักเปนพระคุณยิ่ง
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
จึงเรียนซักซอมความเขาใจมาเพื่อโปรดทราบ
¡ÒÃ㪌คําÇ‹Ò “¨Ö§” 㹨ش»ÃÐʧ¤¢Í§àÃ×èͧนั้น จะนําไปไวติดกับเนื้อเรื่องตอจากคําวานั้น
ไมได
μÑÇÍ‹ҧઋ¹
ตามที่ทาน.................................ไดเสนอขอใหพิจารณาเรื่อง.................................นั้น
จึงเรียนมาเพื่อแจงใหทานทราบวา..............................................................................
ที่ตอกันไมไดเพราะจบดวย “นั้น” เปนเพียงแสดงที่มาที่ไปยังไมไดอางถึง àËμØ·Õèนําä»ÊÙ‹¼Å
ของเรื่องที่ใชคําวา “จึง” มาแสดงจุดประสงคของเรื่อง ดังนั้น นอกจากที่มาแลวตองแสดงเหตุ
อันเปนที่มาของผลไวดวย ดังเชนตามตัวอยาง “เสนอขอใหพิจารณา” ตองแสดงถึงเหตุที่นําไปสูผลดวย
คือ “ไดพิจารณาแลวเปนอยางไร” แลวคอยปดดวย “จึง” .....อยางไร........
μÑÇÍ‹ҧ¨Ø´»ÃÐʧ¤¢Í§àÃ×èͧ
คําแจง จึงเรียนมาเพื่อทราบ, จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบ
จึงเรียนมาเพื่อทราบและขอไดโปรดแจงให.....................ทราบตอไปดวย
จึงขอแจงมาเพื่อทราบ
คําขอ จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาอนุมัติ
จึงเรียนมาเพื่อโปรดนําเสนอ............................พิจารณาตอไปดวย
จึงเรียนมาเพื่อขอไดโปรดใหความรวมมือตามสมควรดวย
จึงเรียนมาเพื่อกรุณาพิจารณา หากเห็นสมควรไดโปรดอนุมัติในขอ..........