Page 195 - คำวินิจฉัยศาลปกครองด้านพัสดุ
P. 195
๑๘๑
ปีละ ๔๘,๐๐๐ บาท ให้แก่ธนาคารผู้ค ้าประกันอยู่ต่อไป การยุติข้อโต้แย้งดังกล่าวจึงจ าต้อง
้
มีค าบังคับของศาลโดยการมีค าสั่งให้หน่วยงานทางปกครองคืนหลักประกันซองให้แก่ผู้ฟองคดี
้
้
ผู้ฟองคดีจึงเป็นผู้มีสิทธิฟองคดีตามมาตรา ๔๒ วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้ง
ศาลปกครองฯ
๑.๖.๒ ขั้นตอนการสั่งให้เป็นผู้ทิ้งงาน
้
กรณีนี้มีตัวอย่างคดีพิพาทซึ่งศาลปกครองสูงสุดวินิจฉัยว่าผู้ฟองคดีไม่เป็น
้
ผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหายที่จะมีสิทธิฟองคดีต่อศาลปกครอง ดังนี้
- หนังสือของหน่วยงานทางปกครองผู้ว่าจ้างที่แจ้งให้ผู้รับจ้างชี้แจง
เหตุผลหรือข้อเท็จจริงที่ไม่สามารถด าเนินการก่อสร้างให้แล้วเสร็จตามสัญญาจ้าง โดยระบุ
ด้วยว่าหากไม่ชี้แจงภายในเวลาที่ก าหนด จะด าเนินการให้ผู้รับจ้างเป็นผู้ทิ้งงาน ยังมิใช่
ค าสั่งให้ผู้ฟ้ องคดีเป็นผู้ทิ้งงาน ผู้รับจ้างจึงไม่ใช่เป็นผู้ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหาย
หรืออาจจะเดือดร้อนเสียหายโดยไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ที่จะมีสิทธิฟ้ องคดีขอให้เพิกถอน
หนังสือดังกล่าว
้
: ค าสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ ๔๐๐/๒๕๔๗ กรณีที่ผู้ฟองคดีเป็นคู่สัญญา
้
จ้างก่อสร้างอาคารส านักงานของเทศบาลสามแยก (ผู้ถูกฟองคดี) แต่ท าการก่อสร้างไม่ทัน
ตามเวลาที่ก าหนดในสัญญาเนื่องจากไม่สามารถเข้าท าการก่อสร้างได้ทันทีหลังจากตกลง
้
ท าสัญญาจ้าง อันเป็นผลมาจากผู้ถูกฟองคดีไม่ยอมส่งมอบแบบแปลนการก่อสร้างให้แก่
้
้
ผู้ฟองคดี และไม่อนุญาตให้ผู้ฟองคดีขยายระยะเวลาการก่อสร้างตามที่ร้องขอ เมื่องานก่อสร้าง
้
้
แล้วเสร็จไม่ทันเวลาที่ก าหนดผู้ถูกฟองคดีได้บอกเลิกสัญญาจ้าง และมีหนังสือสั่งให้ผู้ฟองคดีเป็น
้
้
ผู้ทิ้งงาน ผู้ฟองคดีเห็นว่าหนังสือดังกล่าวไม่ชอบด้วยกฎหมายและมีเจตนากลั่นแกล้งผู้ฟองคดี
้
เนื่องจากขณะที่ถูกบอกเลิกสัญญาจ้าง ผู้ฟองคดีได้ท างานในงวดงานที่ ๔ แล้วเสร็จไปแล้ว
้
้
มากกว่า ๘๐% จึงน าคดีมาฟองขอให้ศาลมีค าพิพากษาหรือค าสั่งเพิกถอนหนังสือของผู้ถูกฟองคดี
้
ที่สั่งว่าผู้ฟองคดีเป็นผู้ทิ้งงาน ศาลปกครองสูงสุดวินิจฉัยว่า ก่อนที่จะมีการลงโทษโดยสั่งให้
