Page 9 - iqna-rayehe-148-1-2
P. 9
ویژ هنامهبررسی بـا شـما موافقـم کـه مـراد از «ایـن نـی» خـود مولاناسـت نیســت ،ترجیــح م یدهــم از خیــر گریــه
و اضافـه م یکنـم کـه تمـام «مثنـوی» نالـه همیـن نـی بگـذرم کـه بهتـر اسـت ادامـه ندهـم و بیت
اندیش ههایقرآنیمولانا
اسـت کـه نـی مولاناسـت. مـورد بحـث را پـی بگیریـم.
شماره 148 اگـــر یـــک پلـــه فراتـــر برویـــم ،ایـــن نـــی و نالـــه ،نالـــه همـه ایـن حر فهـا نتیجـه ایـن بیـت عظیـم مولاناسـت
وجـــودی همـــه انسا نهاســـت ،اگـــر بـــه قـــول شـــما
روایت بفهمنـــد .اضافـــه م یکنـــم کـــه تمـــام فیلســـوفان کــه م یگویــد:
اگزیستانسیالیســـت و نحلـــه فلســـفی اگزیستانیسالیســـم بشــنو ایــن نــی چــون شــکایت م یکنــد /از جدای یهــا
مولوی شناس بزرگ بایـــد در برابـــر مولانـــا کرنـــش و تعظیـــم کننـــد ،چـــون
ایــن مــرد از نالــه وجــود حــرف م یزنــد و مظهــر ایــن حکایــت م یکنــد
بـــه گـــواه آثـــار ،بـــه نظـــر م یرســـد در نالــه ،نــی وجــود اســت .وقتــی در ســخن مولانــا نــوای واضـح اسـت کـه نـی واقعـی ،وجـود خـود مولاناسـت کـه
عصـــر مـــا ،کســـی بـــه انـــدازه علامـــه وجـــود و فـــراق از اصـــل جـــاری اســـت ،بایـــد پرســـید ِشــکوه ســر م یدهــد و بعــد حکایــت جدای یهــا را بــر
جعفـــری دربـــاره مولـــوی کار نکـــرده او اگزیستانسیالیســت اســت یــا آقــای ژان پــل ســارتر؟ زبـان مـ یآورد« .مثنـوی» حکایـت همیـن حکایت اسـت.
اســـت .گویـــا ایـــن عقـــل بیـــدار و چشـــم مولانـــا 800ســـال پیـــش حر فهایـــی زده اســـت کـــه مـن «مثنـوی» را بـه عنـوان محبو بتریـن کتـاب زبـان
تیزنگـــر ،م ینگریســـت کـــه در پـــس فارســی در عالــم ،حکایــت جدای یهــا م یدانــم کــه بــه
قـــرون و اعصـــار ،کدامیـــن مغـــز را قـــدرت اگزیستانسیالیســـ تها امـــروز آنهـــا را م یگوینـــد. شــیری نترین صــورت ممکــن جدایــی از اصــل را روایــت
همـــاوردی بـــا اوســـت و او چســـان بـــا م یکنـد و توضیـح م یدهـد کـه چگونـه بایـد بـه مـادر
گفتارهایــی چنــد ،شــوخ چشــمانه ،انبــان بمانــد کــه نــوع ایــن اگزیســتنس هــم بــا
ادب و تاریــخ را لبریــز کــرده اســت .تعــداد مدعــای اگزیستانسیالیســ تهای قــرن مادرهـا برگردیـم.
کتا بهایـــی کـــه توســـط ایـــن شـــخصیت بیســتم متفــاوت اســت و مفهــوم آن فراتــر
دربـــاره مولـــوی نـــگارش یافتـــه ،بالـــغ بـــر بــه دیگــر ســخن ،مولانــا در نــی وجــود
از تنهایــ ی و ب یهمزبانــی اســت. خــودش حکایــت فــراق را م ینــوازد و
بیســـت جلـــد م یباشـــد. مشـخص اسـت کـه دایـره وجـود و هسـتی در اندیشـه غربــت عمیــق جــاری در جهــان را گــزارش
«از دریـــا بـــه دریـــا»« ،تفســـیر و مولانـا بسـیار گسـترده اسـت .مولانـا معـادل عالـم اسـت. م یکنــد .هــر وجــودی «نــی» اســت و اگــر
نقـــد و تحلیـــل مثنـــوی»« ،مولـــوی و مولانــا کســی اســت کــه خــودش عالــم اســت .عالــم را نواختــه شــود ،غصــه غربــت ســر خواهــد
جها نبین یهـــا» و «عوامـــل جذابیـــت م یفهمــد .بــه همیــن ســبب ،او بــه طــور واقعــی یــک داد .مــا همگــی ن یهایــی هســتیم بــا
ســـخنان مولـــوی» عنـــوان کتا بهـــای اگزیســت یــا وجــود اســت و از جدایــی حــرف م یزنــد.
مســـتقلی اســـت کـــه او در بـــاب مولـــوی نواهایــی از جنــس فــراق.
نوشـــت و بـــه عالـــم دانـــش و مولـــوی جالـب اسـت کـه جدایـی مـورد نظـر مولانـا درسـت اسـت .هـر موجـودی نـی اسـت و انسـان ن یتـر
پژوهــی اهــدا کــرد .اگــر بــه ایــن مقــدار، جمــع اســت و جدای یهــا! اسـت .نـوای انسـان ،از هـر نـی دیگـری بیشـتر اسـت،
مطالـــب دیگـــر موجـــود در کتا بهـــا و اگــر زبــان بگشــاید .مولانــا بــه انــدازه همــه انســا نها
ســـخنران یهای او را نیـــز منضـــم کنیـــد، چــون پل هپلــه جــدا شــده اســت .ایــن جدایــی دفعــی نــوا دارد و نــوای دیگــر انســا نها را نیــز در نــی وجــود
کار بـــه صفحاتـــی پـــر شـــمار خواهـــد نبــوده ،بلکــه تدریجــی بــوده اســت .انســان یکبــاره از خـــودش م یشـــنود و م یخوانـــد .مـــا بارهـــا بـــا شـــما
انجامیــد و نتیجــه بــه ایــن ختــم خواهــد ملکـوت کنـده نشـده و بـه پاییـن یـا زمیـن پـرت نگشـته بحـــث کردهایـــم کـــه هـــر انســـان یـــک «مـــن» اســـت
شـــد کـــه در قـــرن مـــا ،احتمـــالا کســـی اسـت .ایـن حـرف بیهـودهای اسـت .در ایـن عالـم هیـچ و بـــه دلیـــل همیـــن «مـــن» ،منحصرب هفـــرد اســـت و در
بـــه انـــدازه علامـــه جعفـــری ،بـــه مولـــوی عالـــم وجـــود تکرارناپذیـــر اســـت .هـــر انســـانی چنیـــن
و مثنـــوی بهـــا نـــداده و ضمـــن علمیـــت چیــز دفعــی نیســت ،جــز اراده ح قتعالــی. اســـت .مـــا یـــک بـــار بـــه دنیـــا آمدهایـــم و یـــک بـــار
قائــل شــدن بــه دیدگاهایــش ،ایــن انــدازه هــم بــه ســامتی از دنیــا م یرویــم .بــه همیــن دلیــل،
که آن هم جزء عالم نیست. «مــن» افعــل التفضیــل نــدارد ،بــا ایــن حــال ،مولانــا
بـــه وی چشـــم ندوختـــه اســـت. درســت اســت .مــا در عالــم امــر دفعــی نداریــم و همــه در جایـــی م یگویـــد :در درون مـــن در آ ،ای آنکـــه از
آری کمتـــر کســـی بـــه انـــدازه ایشـــان چیـز تدریجـی اسـت ،از جملـه جدایـی از ملکـوت کـه
مولـــوی را درک نمـــود و چشـــم بـــر لبـــان جـدای پشـت جدایـی و در واقـع ،مشـتمل بـر چندیـن مـــن ،م نتـــری!
حکمــت خیـــز ایـــن بـــزرگ مـــرد عرصـــه جدایـی اسـت .ایـن موضـوع را عرفـا بسـیار زیبـا بیـان «م نتـــر» در اینجـــا بـــه معنـــای میمـــون نیســـت،
تمــدن اســام کــه قطعــاً ُمل َهــم از آواهــای بلکـــه بـــه معنـــای بیشـــتر مـــن اســـت .مـــن همیـــن
منشـــور وحـــی و نبـــوت بـــود ،دوخـــت، کردهانــد. جـــا اســـتفاده م یکنـــم کـــه مولانـــا ن یتـــر اســـت ،از
هـــر چنـــد کـــه قل مهـــا و زبا نهـــا کمتـــر اگـر بخواهیـم بـه تعبیـر عرفا ایـن موضـوع را بیـان کنیم، هـــر نـــ یای ایـــن چیـــزی اســـت کـــه م یفهمـــم و بـــه
بـــه ایـــن موضـــوع اعتـــراف کردهانـــد و بایــد بگوییــم :جدای یهــا ،مراتــب قــوس نــزول اســت؛ همیــن ســبب معتقــدم بســیاری از شــرح و تفســیرهای
خام ههـــا نم یجنبنـــد تـــا ایـــن انـــدازه یعنـی هسـتی از مبـدأ کـه حـق اسـت آغـاز م یشـود و
مثنـــوی کاوی و مولـــوی پژوهـــی را دســـت نــزول پیــدا م یکنــد و بــه زمیــن م یرســد .در قــرآن «مثنـــوی» را بایـــد کنـــار گذاشـــت.
کـــم یـــادی کننـــد! بیتعـــارف بایـــد اقبـــال واژههـای «انـزال» و«انزلنـا» و «ن ّزلنـا» زیـاد آمـده اسـت.
و توجـــه علامـــه دانشـــمند و متفکـــر یکـی از اسـاس قـرآن «تنزیـل» اسـت :تنزیـ ُل حکیـم. جالــب اســت کــه آقایــان اهــل تفســیر
بـــزرگ شـــیعی؛ حضـــرت اســـتاد علامـــه قـرآن بـه تدریـج نـازل شـده و بـه دسـت انسـانها رسـیده دربــاره همیــن بیــت اول و اینکــه مــراد از
محمدتقـــی جعفـــری بـــه مولـــوی را یکـــی اســت .جدای یهــا از بــالا بــه پاییــن آمــدن تدریجــی و «نــی» چیســت ،در حــد آشــوب و اختــاف
از نعمــت هــای الاهــی نســبت بــه مولانــا تد ّرجـی اسـت .آنچـه از آسـمان بـه زمیـن م یآیـد ،بـه کرد هانــد و ســلی مالفکرترین آنهــا گفت هانــد
تدریـج پاییـن م یآیـد .جدایـی هـم بـه تدریـج روی داده کــه مــراد «انســان کامــل» اســت ،ولــی
دانســـت. و شـده اسـت جدای یهـا و هـر مرتبـه از ایـن جدای یهـا مــا م یبینیــم کــه چنیــن چیــزی حــرف
او طـــی آشـــنایی تنگاتنـــگ بـــا اندیشـــه یـک عالـم محسـوب م یشـود و هـر مرتبـ هاش حکایتـی بــدون دلیــل اســت و معلــوم نیســت ایــن
هـــای والای او ،نخســـت در شـــرح مفصـــل مفهــوم از کجــا آمــده و بــه ســخن مولانــا
مثنـــوی غوامـــض افـــکار او را گشـــود و دارد کــه مولانــا م یخواهــد آنهــا را بگویــد. تحمیـل شـده اسـت .وقتـی مولانـا از خـود
بلند یهـــای تفکـــر او را بیـــان نمـــود و ســخن م یگویــد و در نــی درون خویــش
ســتیغ ســرکش او را بــه همــواری پیمــود و ســرانجام مراتــب نــزول یــا تدریــج قابــل م ینــوازد ،چــرا مــا بایــد از سای هســار
نــه بــه گونــه ذرهبیــن کــه تنهــا ابعــاد را
شــمارش نیســت. کلا م او دو رشــویم؟
درشـــ تتر م ینمایانـــد.
43خرداد 1402