Page 28 - παράξενες ιστορίες με γάτες

φη, ξαδέρφης της, και η Λίτσα στα προξενιά είναι με-
γάλη μαστόρισσα, να το ξέρετε, και μου ’κανε τα κο-
νέ με τη μαργιόλα και σαν την είδα μου πεταχτήκανε
τα μάτια όξω! Γίναν’ οι μουστάκες μου αντένες κατα-
δρομικού. Δε μαζευόμουνα με τίποτα σας λέω! Τέ-
τοιος νταλκάς ανελέητος με βάρεσε, που δυο μου λέ-
γανε, τριανταδυό άκουγα εγώ. Και να σου είναι αυτή
μια! Αργυρόχρωμη πρασινομάτα, ούλο τσιριμόνιες
και ναζάκια και νιαρ και νιουρ και δωσ’ του κυλίσμα-
τα στα χορτάρια και δώσ’ του τεντώματα και κουνή-
ματα ουράς και όλο με ρωτούσε:

«Και ποία τα καθήκοντά σας εις τον Γατόπαρδον, με-
σιέ, μήπως είσθε μούτσος;» κι έσκαγε ένα ψιλό γελά-
κι σαν κορδελίτσα μεταξωτή και φουρφουριστή.
«Όχι και μούτσος, μαμαζελίτσα μου!», της απαντού-
σα σηκώνοντας το ένα αυτί – το κάνω καλά αυτό, μου
το ’χε μάθει ένας μεγάλος μάστορας του πίτσι πίτσι –
«μαρκονιστής είμεθα. Βάζουμε το αυτί στο βύσμα και
ακούμε τα σενιάλα και μετά, πλικ- πλικ- πλικ στο μα-
ραφετάκι, στέλνουμε κι εμείς τα δικά μας τα δέοντα».

«Ω!» έκανε αυτή. «Ώστε πλικ –πλικ- πλικ κάνετε! Θα
μου δείξετε καμιά φορά;»
«Να σου δείξω, μάνα μου», σκεφτόμουνα ελόγου
μου, και αυτή άνοιγε τις ματάρες της και σούφρωνε
με σκέρτσο το μυτάκι της το γαλλικό, και με είχε κά-
νει τον μόρτη αλοιφή, μα τον Aη- Νικολόγατο!

Και μια και δυο, μια ωραία πρωία, ούλοι οι μόρτες
του Γατόπαρδου – και η αφεντιά μου βεβαίως – κινή-
σαμε για το αναθεματισμένο ταξίδι. Που λίγο πριν
γίνει το κακό, εκορδωνόμουνα αφεαυτού μου, γιατί
με είχε μια θεσπέσια αργυρόχρωμη Περσίδα αγαπή-
σει. Και μου ’χε στείλει, που λέτε, η αμορόζα(25) μ’
έναν σκυλομούρη κοκαλιάρη μούτσο, τον Θεμπά-

27