Page 26 - BookHISTORYFULL.indb
P. 26
ี
ึ
การศึกษาแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศท้งน้ข้นอยู่กับปรัชญาการศึกษา บริบทของประเทศ
ั
อันประกอบด้วยพื้นฐานทางสังคม วัฒนธรรม เศรษฐกิจและนโยบายของรัฐบาล รวมทั้ง
ตัวแปรอื่นๆ ที่แตกต่างกัน
ถ้าจะศึกษาย้อนหลังถึงการพัฒนาหลักสูตรในประเทศไทย โดยเฉพาะ
หลักสูตรวิชาสังคมศึกษาแล้ว จะพบว่าในแต่ละช่วง แต่ละสมัยได้มีการเคล่อนไหวเก่ยวกับ
ื
ี
ี
การปรับปรุงวิชาสังคมศึกษาอยู่ตลอดเวลา การเคล่อนไหวท่จะปรับปรุงเปล่ยนแปลง
ี
ื
ี
ี
ื
ี
ในแต่ละเร่องน้น กล่าวได้ว่า การปรับเปล่ยนเรื่องท่เก่ยวข้องกับสังคมดังกล่าวเป็นเร่องปกต ิ
ั
ื
วิสัย เพราะสังคมจะมีการปรับเปลี่ยนไปตลอดเวลาไม่หยุดอยู่กับที่ แตจะหมุนเวียนเปลี่ยน
่
ิ
่
ุ
ึ
ั
ไปตามสภาพสภาพเศรษฐกิจและสังคมในแต่ละยคแต่ละสมย ซงเป็นสงจาเป็น
่
�
ที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ (กรมวิชาการ, มปพ.: ๙)
ั
�
�
ดังน้น หลักการสาคัญของการดาเนินงานพัฒนาหลักสูตรและการบริหาร
จัดการหลักสูตรในสถานศึกษา ในครั้งนี้ คือ การแยกการเรียนการสอนประวัติศาสตร์ให้
เป็นวิชาเฉพาะ สัปดาห์ละ ๑ ชั่วโมง ตามนโยบายของส�านักงานคณะกรรมการการศึกษา
ขั้นพื้นฐาน
ี
ี
๒. กำรพัฒนำได้รับควำมเห็นชอบจำกหน่วยงำนท่เก่ยวข้องและคณะกรรมกำร
ั
ื
พัฒนำกำรเรียนรู้ประวัติศำสตร์ไทย ของส�ำนักงำนคณะกรรมกำรกำรศึกษำข้นพ้นฐำน
�
ื
ั
�
ท้งนี้เพ่อความถูกต้องตามหลักการดาเนินงาน และเหมาะสม หลักการสาคัญ
ี
คือ การพัฒนาดังกล่าวควรได้รับความเห็นชอบจากหน่วยงานและบุคคลท่มีความเช่ยวชาญ
ี
และรับผิดชอบโดยเฉพาะดังนี้
๑. คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ซึ่งรับผิดชอบหลักสูตรการศึกษา
ขั้นพื้นฐาน
๒. หน่วยงานที่มีความรับผิดชอบโดยตรงกับการพัฒนากระบวนการเรียน
การสอนประวัติศาสตร์ เช่น กลุ่มพัฒนาหลักสูตร กลุ่มพัฒนาส่อการเรียนรู้ ในสานักวิชาการ
�
ื
�
�
และมาตรฐานการศึกษา สานักเทคโนโลยีทางการศึกษา และ สานักนวัตกรรมทางการศึกษา
๓. ผู้เช่ยวชาญหรือผู้ทรงคุณวุฒิทางประวัติศาสตร์ไทย เช่น คณะกรรมการ
ี
�
ชาระประวัติศาสตร์ไทย ราชบัณฑิตยสถาน สมาคมประวัติศาสตร์ในพระราชูปถัมภ์ สมเด็จ
พระเทพรัตนราชสุดาฯ รวมทั้งอาจารย์ผู้สอนประวัติศาสตร์ในสถาบันอุดมศึกษา
๔. ศึกษานิเทศก์ – ครู – อาจารย์ ซึ่งเป็นผู้สอน หรือผู้ที่จะน�าไปพัฒนา
ึ
ื
ู
กระบวนการเรียนร้ หรอ การจดกจกรรมการเรยนการสอนในระดบประถมศกษา และ
ั
ั
ี
ิ
มัธยมศึกษา
24
