Page 32 - Olasılıksız

Dr. Kummar, Caine'in ve Jasper'ın birbirlerine tedirgin bir şekilde baktıklarını görünce hemen
sözlerine devam etti. "Kesin olacak diye bir şey yok. Ama ufak da olsa bir risk var."
"Ne kadar küçük bir riskten söz ediyoruz?" diye sordu Jasper.
"Yüzde 2'den az," dedi hemen Dr. Kummar.
"Eğer böyle bir şey olursa, o zaman ilacı hemen keseriz, değil mi?" diye sordu Caine.
Dr. Kummar başını salladı. "Yo, hayır. Bu çok tehlikeli olur. İlacın etkilerini göremesek bile yine
de etkili olabilir. Eğer ilacı birden kesersen, o zaman çok ağır nöbetler geçirebilirsin."
"O zaman şöyle sorayım soruyu: Çıldırmaya başladığımda tam olarak ne yapmamı öneriyorsunuz?"
"İnsanın kendisinde bir akıl hastalığını teşhis etmesi çok zordur, bu yüzden de haftada bir
asistanımla bir araya gelip psikolojik değerlendirme yapabilirsiniz."
Caine yastığına yaslandı. Jasper'ın yüzüne bakınca kardeşinin bile kendisine acıdığını hissetti. Hapı
yutmuştu. Caine gözlerini kapayıp dünyadan kopmaya çalıştı. Dr. Kummar'ın sözleri çınlıyordu
kulaklarında: Şizofreni. Caine, bile bile böyle bir riski göze aldığına inanamıyordu. Ama eğer nöbetler
şiddetlenerek devam ederse Jasper'dan da kötü durumda olacaktı. Başka seçeneği yoktu.
"Tamam," derken Caine bir yandan rahatlamıştı, bir yandan da ödü patlıyordu.
"Anlaştık o zaman." Dr, Kummar kapıya doğru yönelmişti ki durdu ve Caine'e döndü. "Ayrıca, eğer
gerekli olursa seni bir akıl hastanesine yatırabileceğime dair bir izin belgesi de imzalaman gerekecek."
Caine tek kelime edemeden doktor odadan çıkmıştı bile.
"Tatlı adam," dedi Jasper dalga geçerek. "Tabii ne demezsin. Yeme de yanında yat." Bir an için
sessizlik oldu. Sonra Jasper, "Demek bu işi yapacaksın öyle mi?" diye sordu.
"Mecburum."
"Ağabeyin gibi olmaktan korkmuyor musun? Deli olup ağzından salyalar saçarak dolaşmak var,
dar, gar, sar."
Caine'in birden nefesi kesildi. "Jasper iyi olduğuna emin misin? Kafiyeli konuşmak da
semptomlardan biri-"
"Bir şeyim yok," dedi Jasper Caine'in sözünü keserek. Jasper gülümser gibi dudaklarını büktü.
"Kafiyeli konuşmak hoşuma gidiyor, hepsi bu. Şiir gibi, seviyorum işte." Birkaç kere dilini şaklattı. Sanki
söylediklerini vurguluyordu. "Gelelim senin durumuna. Emin misin bunu yapmak istediğine?"

"Başka şansım yok ki. Bu şekilde yaşamaya devam edemem. Nöbetler devam ederse o zaman
zaten..." Caine lafını bitiremedi.
"Kalmamı ister misin? Birkaç gün kanepende yatarım istersen."

Caine başını salladı. "Yok, sağ ol. Ben iyiyim. Bunu tek başıma yapmak istiyorum. Bilirsin işte."
"Bilirim," dedi Jasper kirli sakalını kaşırken, "bilirim."
"Sana bir soru sormak istiyorum." A "Sor."
"Şizofreni nasıl bir şey?" diye sordu Caine tedirgin bir şekilde. Kardeşine daha önce bunu hiç
sormadığını düşündü bir yandan da. "Nasıl hissediyor insan kendini?"

Jasper omuz silkti. "Hiçbir şey oluyormuş gibi hissetmiyorsun. Yanılsamalar gerçek gibi. Doğal,
hatta olması gerektiği gibi. Sanki hükümetin düşüncelerini okumaya çalışması dünyanın en mantıklı ve
doğal şeyiymiş gibi geliyor, ya da en yakın dostunun seni öldürmesi falan." Biran sustu kaldı. "Bu
yüzden çok korkutucu."
Jasper sözlerine devam etmeden yutkundu. "Önemli olan şu; her ne oluyorsa, ya da sen ne
olduğunu sanıyorsan, yine de kontrol sende. Kim olduğunu ve hâlâ kendin olduğunu hatırlamaya çalış.
Bununla başa çıkmaya çalış. Kendini güvenceye al, güvenli mekânlar seç, güvenebileceğin insanlarla
birlikte ol. Yarattığın dünyada mantıklı kararlar vermeye çalış. Sonunda bir şekilde gerçeği buluyorsun,
gerçekliğe dönüyorsun."

Saklı Kütüphane 32 www.e-kitap.us