Page 28 - นางสาวธนวรรณ ติรเมธา

ี
ี
่
ี
่
่
ี
ั
่
่
ื
ประเภทของผู้ปวยทเสยงต่อการเกิดแผลกดทับ เช่น ผู้ปวยเร้อรงทต้องนอนบนเตยงตลอด ภาวะขาด
ี
ึ
ู
ิ
ู
ู
ิ
้
ั
น ้า เบาหวาน ความรสกเจ็บปวดลดลง กระดกหัก มประวัตได้รบยา corticosteroid ยากดภมต้านทาน
(immunosuppression) กลั้นปสสาวะหรออจจาระไม่ได้ ภาวะทโภชนาการ สมองผิดปกตสัมพันธกับระดับร ู ้
ิ
์
ุ
ื
ั
ุ
ิ
ี
ี
ั
ี
สตเปลยน ได้รบยานอนหลับหรอมอาการสับสน อัมพาต การไหลเวียนเลอดไม่ด มแผลกดทับอยู่เดม อ้วน
ี่
ิ
ื
ื
ื
หรอผอมมาก เปนต้น
็
การประเมนความเสยงต่อการเกิดแผลกดทับ
่
ี
ิ
ี
่
่
ี
็
ึ
่
ื
ิ
่
ื
โดยใช้แบบประเมนความเสยงต่อการเกิดแผลกดทับ ซงเปนเครองมอทใช้ในการคัดกรองและช่วยท านาย
ื
ความเสยงของผู้ปวยต่อการเกิดแผลกดทับ ซงจะช่วยให้ผู้ดแลเตรยมปองกัน หรอช่วยลดอัตราการเกิดได้
ี
ู
่
่
่
ี
ึ
้
ตัวอย่างแบบประเมนทใช้ เช่น
่
ี
ิ
็
่
์
ี
ี
1. แบบประเมนของนอรตัน (The Norton risk assessment scale) เปนแบบประเมนทใช้ง่าย ม 5 ตัวแปรคอ
ิ
ื
ิ
ุ
ื
ู
ภาวะสขภาพ ภาวะการรบร การท ากิจกรรม การเคลอนไหว และการควบคมการขับถ่าย แต่ละตัวแปร
่
้
ุ
ั
่
่
่
ู
ี
ี
ิ
่
แบ่งเปน 4 ระดับ ค่าคะแนนทได้ยิ่งต ายิ่งเสยงมาก ค่าทเร่มบอกว่าเสยงคอ 14 เหมาะใช้กับผู้สงอายุมากกว่า
็
ื
่
ี
ี
่
ใช้กับผู้ปวยทั่วไป
2. แบบประเมนของบราเดน (The Braden scale for predicting pressure sore
ิ
ื
ั
ี
่
ั
้
ื
ี
ิ
ี
ึ
risk) นยมใช้ในสหรฐ มความแม่นย าในการท านายมากกว่าแบบอน ม 6 ตัวแปรคอ การรบร การเปยกข้น
ู
ื
ี
ี
ี
ื
่
ของผิวหนัง การท ากิจกรรม การเคลอนไหว ภาวะโภชนาการ แรงเสยดสและแรงเฉอน มค าตั้งแต่ 14 ช่วง
ี
ี
่
ื
่
ิ
ี
่
คะแนนทเร่มบอกว่าเสยงคอ 16ยิ่งคะแนนน้อยยิ่งเสยงมาก
ุ
การแบ่งระดับความรนแรงของแผลกดทับ มดังน้ ี
ี
ี
ี
ี่
ระยะท 1:มการท าลายฉพาะในส่วนของชั้น epidermis และชั้น dermis ผิวหนังยังไม่มการฉกขาต แต่บรเวณ
ี
ิ
็
่
ิ
ทถกกดทับจะเปลยนเปนรอยแดง และเมอทดสอบโดยใช้น้วกตตรงบรเวณดังกล่าวแล้วปล่อยน้ว อาการอย
ื
ิ
่
ิ
ี
ี
ู
่
ู
ื
ุ
ดังนั้นจะไม่จางหายไป (non branching erythema) ผิวหนังบวิเวณทถกกดทับจะอ่นหรอเย็นกว่าผิวหนัง
ี
่
บรเวณอน อาจเร่มมอาการคัน (chin) ปวดหรอกดเจ็บร่วมด้วย
ิ
่
ื
ิ
ี
ื
ึ
ึ
ั
ิ
ี
่
ึ
ี
็
ระยะท 2: มการท าลายมากข้น เร่มเปนรอยคลอกในชั้น epidermis และบางคร้งท าลายลกถงขั้น dermisได้
ุ
ี
ื
ี
(partial thickness ) มแผลต้นๆ มอยลอก มคมพองใส หรอมแอ่งแผลต้นๆอาจมส่งขับหลั่ง (exudates) ได้แต่
ี
ื
ิ
ี
ี
ื
ี
ุ
ไม่มาก ผิวอ่นจัด และมอาการปวด
่
ี
ี
ื
ึ
ื
่
ระยะท 3:ผิวหนังชั้นนอกถกท าลายทั้งหมด (full thickness skin ) มเน้อตายและท าลายลกลามถงชั้นเน้อเยือ
ู
ุ
็
ึ
็
ี
ใต้ผิวหนัง (subcutaneous) แต่ยังไม่ถงชั้นผังผืด แผลเปนแอ่งอาจมการชอนไซเปนโพรงรอบ แผล
ิ
ี
(undermining) แผลมกล่น และส่งขับหลั่งมปรมาณน้อยถงมาก
ิ
ึ
ิ
ี