Page 285 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21

๒๗๒

ื่
และเหตุผลไว้ในบทบัญญัติของกฎหมายอย่างชัดเจน โดยเฉพาะในส่วนของมาตรการทางเลือกอนหรือ
ิ
มาตรการพเศษโดยไม่ผ่านกระบวนการทางศาล (Alternative Measures/Extrajudicial measure)
ื่
ื่
มีการแก้ไขปรับปรุงจากกฎหมายฉบับเดิมเพอให้มีการน ามาบังคับใช้ในทางปฏิบัติให้มากขึ้นเพอแก้ไข
ั
ปัญหาของกระบวนการยุติธรรมส าหรับเด็กของประเทศแคนนาดา ที่มีเด็กถูกคุมขงเป็นจ านวนมาก โดย
ื้
ื่
มีการประกาศจุดมุ่งหมายชัดเจนในการแก้ไขฟนฟเด็กและเยาวชนให้กลับตัวเข้าสู่สังคมเพอใช้ชีวิตได้
ู
ตามปกติ ลดอตราการกระท าควาผิดซ้ าและหลีกเลี่ยงผลกระทบทางลบต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นกับเด็กและ
ั
ิ่
เยาวชนจากการใช้มาตรากรอย่างเป็นทางการ (formal processed of court) โดยการแก้ไขเพมเติม
อ านาจของเจ้าหน้าที่ต ารวจและพนักงานอัยการให้มีความชัดเจนมากยิ่งขึ้นในการเลือกใช้มาตราอื่นนอก

กระบวนการทางศาล และมีข้อบัญญัติเชิงบังคับ (require) ให้เจ้าหน้าที่ต ารวจและพนักงานอัยการต้อง
ิ
พจารณาเลือกใช้มาตรการที่เหมาะสมที่เรียกว่า Extrajudicial measures มาปฏิบัติต่อเด็กที่กระท า
ื่
ความผิดเป็นอนดับแรกก่อนที่จะใช้วิธีการแจ้งข้อกล่าวหาด าเนินคดีเพอส่งฟองต่อศาลตามขั้นตอนปกติ
ั
้
ิ
การเพมอานาจให้เจ้าหน้าที่ผู้เกี่ยวข้องมีดุลพนิจเลือกใช้มาตราการต่างๆ เช่น การไม่ด าเนินการใดและ

ิ่
ื้
ู
ปล่อยตัวเด็กกลับไปสู่ครอบครัว การว่ากล่าวตักเตือน การส่งไปบ าบัดฟนฟยังโครงการต่าง ๆ ที่มีการ
ื้
ู
จัดตั้งไว้ในชุมชนนั้น ๆ ย่อมท าให้เด็กได้รับโอกาสในการแก้ไขฟนฟด้วยมาตราการที่มีประสิทธิภาพใน
ช่วงเวลาที่เหมาะสม (effective and timely responses) ขึ้นอยู่กับความจ าเป็นของเด็กแต่ละบุคคล
หลังจากประกาศใช้กฎหมายฉบับปัจจุบัน
มีการจัดท ารายงานวิจัยติดตามผลการบังคับใช้กฎหมายชื่อว่า “Examining the Utility of
๗๗
Pre-Charge Youth Diversion Programs: A Canadian Context” ซึ่งเป็นรายงานวิจัยที่ใช้สถิติ
ข้อมูลทางคดีของต ารวจท้องถิ่น (a local police service) ในรัฐ Ontario โดยใช้วิธีการวิเคราะห์

ั
เปรียบเทียบเพอหาความสัมพนธ์ระหว่างสองตัวแปรเปรียบเทียบ (a bivariate analysis) เพอส ารวจ
ื่
ื่
ลักษณะเฉพาะของเด็กและเยาวชน เช่น อายุ เพศ เชื้อชาติและถิ่นที่อยู่อาศัยกับโอกาสที่ได้รับจากการ
ใช้การใช้ดุลพนิจของเจ้าหน้าที่ต ารวจว่าจะแจ้งข้อกล่าวหาหรือผลักดันเด็กหรือเยาวชนออกจาก
ิ
กระบวนการทางศาล ในคดีความผิดครอบครองยาเสพติดและลักทรัพย์เล็กน้อย ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่า

ิ
การบังคับใช้มาตรการก่อนแจ้งข้อกล่าวหา (Pre-charge) มีผลต่อการใช้ดุลพนิจตัดสินใจต่อการแจ้งข้อ
กล่าวหาและผลการวิจัยยังชี้ให้เห็นอกว่า มีการใช้ดุลพนิจที่แตกต่างกันบ้างตามบุคลิกภาพของผู้ใช้
ิ
ี
ิ
ดุลพนิจ นอกจากนี้ยังพบว่าคดีที่เด็กกระท าความผิดในข้อหาลักทรัพย์ ราคาทรัพย์น้อยกว่า ๕,๐๐๐
ดอลล่าร์แคนนาดา คิดเป็นเงินไทยประมาณ ๑๓๐,๐๐๐ บาท และคดีครอบครองกัญชาเล็กน้อย มีคดีถึง
ประมาณร้อยละ ๕๔.๕ ที่เจ้าหน้าที่ต ารวจใช้วิธีการตักเตือนอย่างเป็นทางการ (a formal caution)

และตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๕๐ อนเป็นปีแรกที่มีการจัดตั้งโครงการผลัดดันหรือเบี่ยงเบนคดี (Diversion
ั

๗๗ Kanika Sumuels, Examining the Utility of Pre-Charge Youth Diversion Programs: A
Canadian Context, p.76